Ja dat is dus effe Lang geleden. Mijn laatste blog was April. Het is nu October.
In Vogel vlucht de zomer.
In mei werd het mooi weer en ik kreeg chemo ronde 5 van de 3de set. Tja, geen haar geen energie. Ook mijn andere organen hebben er genoeg van en de chemo wordt voortijdig gestopt.
De rest van de zomer genieten we van de zomer. Met ups en downs komt langzaam een beetje energie
terug. We beginnen wat projecten zoals achter porch schilderen.
Aleysha woonde ook weer thuis gedurende de zomer. Wat Dan toch weer erg gezellig was. In Augustus verhuisde ze naar Albany waar ze nu studeerd op de university of Albany.
Als aleysha vertrokken is en met haar ook haar 2 katten Dan wordt het tijd om afscheid te nemen van ons " mooie" gevlekte groene vloerbedekking. Dat effe nieuwe vloerbedekking leggen was uiteraard niet so simpel. Delen van de vloer moesten vervangen worden. En vloerbedekking werd laminate. Het resultaat is eigenlijk heel mooi ge worden. Zeker voor ons amateurs.
Helaas lukt foto nog effe niet omdat ik nu via mijn iPad schrijf en het lukt my niet om ze toe te voegen. Mijn computer is al een tijdje in computer heaven.
Dan in September is het weer tijd voor de 3 maandelijkse scan. In juni was alles ok en dat geeft de burger moed uiteraard.
Helaas deze keer zijn er op de scan wederom " verdachte" plekjes te zien. En het circus begint weer. Biopsy wachten, uitslag is niet goed, weer wachten op overleg tussen verschilkende artsen. En dan rolt er weer een behandelplan uit.
Ik krijg nu een combinatie tussen chemotherapy and immunotherapy. De chemo heeft een langere dosis en is een andere dan de cisplatin. En das maar goed ook want die cisplatin was echt niet te doen.
Nou dit alles heeft er in gehakt kan ik je vertellen. Dan denk je alles achter de rug te hebben en langzaam weer op kracht te komen en boem..
Daar wordt je dan wel even moedeloos van.
Na 2 weken met De ziel onder de arm gelopen te hebben, komt langzaam het besef weer dat het niks helpt. Maakt het nog niet makkelijker maar je kan er niks aan veranderen. Je hebt geen keus dan de broken weer op te pakken.
Dus weer bij af zeg maar. Fridag was de eerste behandel dag. Veel tijd om om bij de pakken neer te zitten is er dan ook nog eens niet.
Weekend dus als een vaatdoek op de bank ge hangen. Zondag toch gelukt om met Shirley, Chris en zijn ouders uit eten te gaan.
Langzaam voel ik de bijwerkingen op komen. Mijn spieren zijn zo stijf dat alles pijn doet. Over mijn hele lijf branden mijn spieren. Sinds vanmorgen zien mijn lippen er nu uit of ik mega super koorts lippen heb en 1 oog is dik. Nog effe een ik hier me niet te verkleden voor Halloween. Ik zie er werkelijk niet uit.
Ik kon dan ook bijna niet uit bed komen vandaag. Maar zo rond 9 uur lukte dat toch. En Dan zit je daar alleen thuis. Hoe kom Dan de dag door. Ik had namelijk besloten niet naar mijn werk te gaan. Na een warme douche Ben ik lekker naar mijn werk gegaan. Ik doe op dit moment een soort crisis management. Ik ga naar stores die problemen hebben om te trainen en problemen op te lossen.
Ik heb ook nog mijn eigen store maar ik heb daar 3 managers in opleiding die de boel draaide houden.
Vandaag alleen in mijn eigen store wat dingetjes gedaan.
Mijn haar is inmiddels 3 cm Lang en ik hoop zo dat het blijft. Ik heb dus echt geen zin in weer kaal te zijn. Met de winter voor de deur. So far so good..
Tja dat was het even in een vogelvlucht.
maandag 3 oktober 2016
maandag 4 april 2016
tja
Je geloof het niet.. Ik denk telkens dat ik het allemaal gezien heb, maar nee...
Mijn dame zie oh zo ziek was vorige week moest vandaag weer werken. Ik had haar uren gekort van 4 dagen 6 uur naar 3 dagen. Ik kreeg uiteraard een complete klaag ritueel over mij heen.
Fridag nadat ik al naar huis was kwam ze haar check ophalen en haar schedule bekijken.
Blijkbaar was ze niet erg blij met het schedule. 3 dagen en 1 ervan ook nog eens op zaterdag. Iets wat ze niet leuk vind.
Vandaag moest ze om 8 uur beginnen maar wie we ook zagen geen K. Met andere woorden een "no call no show". Kijk dat maakt het voor mij een stuk makkelijker. Een typische gevalletje JTB. Blijkbaar heeft ze haar baan echt niet zo hard nodig als ze zegt..
Nou had ik ook een jongen die de oude manager nog net aangenomen had voor hij ontslagen was. Deze jongen was a. lui, b. dom en c. kan geen geld tellen want elke kassa komt geld te kort. 3x in een week. De derde keer dit weekend. Hij kwam om 9 uur vanmorgen en ook hij was een JTB-je
Gaat lekker zo...2 employees in 1 dag..
Maar goed ik heb er nog 5 waarvan ik er zeker 3 kwijt wil. Ben hard aan het werven want dit gaat erg hard zo. Waarschijnlijk ga ik deze week nog een leuk verhaal beleven maar daarover meer als het zo ver is.
Vorige week liet ik leuk foto's zien van buiten zitten en lente en bijna 20 graden. Nou de winter is terug en hoe..
Een pak sneeuw zaterdag avond en afgelopen nacht. The was weer ploegen vanmorgen. De scholen waren allemaal gesloten dus de plower maken zich dan ook een stuk minder druk.
Gister al een grote pil up van auto's on I88. Hoe dat mogelijk is vraagt iedereen zich af. want het was zondag en de I88 is een interstate die op geen enkele dag druk is. Dus hoe het in vredes naam mogenlijk is dat 14 auto's, 3 vracht wagen en een touring car op elkaar klappen is een raadsel.
Ook vanmorgen op de weg die ik neem ging een auto over de kop iets nadat ik er langs was. Klanten vertelde me dat vanmorgen in de store.
Er ligt inmiddels een kleine 25 cm sneeuw en nog steeds sneeuwt het.
Nou houd ik best van sneeuw maar nu niet meer. Ik wil buiten zitten, bbq-en etc. Sneeuw schep tijd is voorbij dachten we..
Inmiddels is de hoeveelheid sneeuw verdubblet maat het is mij te koud om naar buiten te gaan en meer foto's te nemen.
Mijn dame zie oh zo ziek was vorige week moest vandaag weer werken. Ik had haar uren gekort van 4 dagen 6 uur naar 3 dagen. Ik kreeg uiteraard een complete klaag ritueel over mij heen.
Fridag nadat ik al naar huis was kwam ze haar check ophalen en haar schedule bekijken.
Blijkbaar was ze niet erg blij met het schedule. 3 dagen en 1 ervan ook nog eens op zaterdag. Iets wat ze niet leuk vind.
Vandaag moest ze om 8 uur beginnen maar wie we ook zagen geen K. Met andere woorden een "no call no show". Kijk dat maakt het voor mij een stuk makkelijker. Een typische gevalletje JTB. Blijkbaar heeft ze haar baan echt niet zo hard nodig als ze zegt..
Nou had ik ook een jongen die de oude manager nog net aangenomen had voor hij ontslagen was. Deze jongen was a. lui, b. dom en c. kan geen geld tellen want elke kassa komt geld te kort. 3x in een week. De derde keer dit weekend. Hij kwam om 9 uur vanmorgen en ook hij was een JTB-je
Gaat lekker zo...2 employees in 1 dag..
Maar goed ik heb er nog 5 waarvan ik er zeker 3 kwijt wil. Ben hard aan het werven want dit gaat erg hard zo. Waarschijnlijk ga ik deze week nog een leuk verhaal beleven maar daarover meer als het zo ver is.
Vorige week liet ik leuk foto's zien van buiten zitten en lente en bijna 20 graden. Nou de winter is terug en hoe..
Een pak sneeuw zaterdag avond en afgelopen nacht. The was weer ploegen vanmorgen. De scholen waren allemaal gesloten dus de plower maken zich dan ook een stuk minder druk.
Gister al een grote pil up van auto's on I88. Hoe dat mogelijk is vraagt iedereen zich af. want het was zondag en de I88 is een interstate die op geen enkele dag druk is. Dus hoe het in vredes naam mogenlijk is dat 14 auto's, 3 vracht wagen en een touring car op elkaar klappen is een raadsel.
Ook vanmorgen op de weg die ik neem ging een auto over de kop iets nadat ik er langs was. Klanten vertelde me dat vanmorgen in de store.
Er ligt inmiddels een kleine 25 cm sneeuw en nog steeds sneeuwt het.
Nou houd ik best van sneeuw maar nu niet meer. Ik wil buiten zitten, bbq-en etc. Sneeuw schep tijd is voorbij dachten we..
vrijdag 1 april 2016
zucht
Afgelopen woensdag had ik een medewerkster die afbelde. A call out zoals we dat hier noemen. Iets was hier heel veel voor komt.
Ik stak mijn ongenoegen dan ook niet onder stoelen of banken. Een andere dame die op dat moment aan het werk was kon dat niet ontgaan zijn en zij had er ook al 2 in een dikke week op haar naam.
Je zou denken dat ze zich dan wel een keer bedenkt voor zij afbelt, maar ik ben met stomheid geslagen als ik gister morgen een telefoontje krijg. Blijkbaar dacht ze dat afbellen met "I'm sick" niet ging werken en mijn zoontje is ziek had ze ook al opgebruikt. Dus er moest iets beters verzonnen worden.
Ik krijg haar zus aan de telefoon die mij wil melden dat K niet kan komen werken. The gesprek ging zo:
Zus:K vroeg mij om jou te bellen want ze is naar de spoedeisende hulp.
Ik: Oh en waarom kan ze zelf dan niet bellen dan?
Zus: ze heeft geen telefoon service en geen telefoon beschikbaar.
Ik: Oh echt waar, geen telefoon service, welke SEH is dat dan? Ik ken ze namelijk allemaal en ze hebben allemaal service.
Zus: in Oneonta
Ik: en daar is geen telefoon of service, goshie das vreemd. Maar zeg haar maar dat ze mij persoonlijk moet bellen.
Zus: Ok ik zal haar bellen.
Ik: en hoe ga jij haar bellen dan als ze geen service heeft en hoe heeft ze jou dan gebelt vraag ik me toch af.
Een uurtje later belt ze zelf. Nou ze was echt op de spoed eisende hulp en men had haar net medegedeelt dat ze type 2 diabetes heeft. Oh je hebt al een doctor gezien zo vroeg en die hebben dat in een uutje uitgevogelt. Knap hoor.
En hoe bel je mij nu dan. Nou met haar cell.. Oh ik dacht dat je geen service had..?
Nou weetje K. dit is de 3de keer dat je afbelt in 2 weken. Ik denk dat ik jou maar wat minder inrooster.
OHHH MY G.. Als of ik zei dat ik haar vermoorde wilde. Het was helemaal niet de 3de x in 2 weken.
Oh jawel die datum en die en die. dat is 3x in 2 weken.
Ja maar vorige week was haar zoontje ziek kon zij toch niks aan doen en het was al vreselijk genoeg dat ze nu diabetes had. Kon ze toch ook niks aan doen en bla bla bla.
Ja het is goed K blijkbaar kan je 4 dagen x 6 uur werken niet aan dus wat voor keus heb ik.
Later die dag wijst een andere collga mij op een Facebook post van deze K. Een selfie met een vriendin met de text "Chilling with my bestie...."
Do I need to say more...?
Ik stak mijn ongenoegen dan ook niet onder stoelen of banken. Een andere dame die op dat moment aan het werk was kon dat niet ontgaan zijn en zij had er ook al 2 in een dikke week op haar naam.
Je zou denken dat ze zich dan wel een keer bedenkt voor zij afbelt, maar ik ben met stomheid geslagen als ik gister morgen een telefoontje krijg. Blijkbaar dacht ze dat afbellen met "I'm sick" niet ging werken en mijn zoontje is ziek had ze ook al opgebruikt. Dus er moest iets beters verzonnen worden.
Ik krijg haar zus aan de telefoon die mij wil melden dat K niet kan komen werken. The gesprek ging zo:
Zus:K vroeg mij om jou te bellen want ze is naar de spoedeisende hulp.
Ik: Oh en waarom kan ze zelf dan niet bellen dan?
Zus: ze heeft geen telefoon service en geen telefoon beschikbaar.
Ik: Oh echt waar, geen telefoon service, welke SEH is dat dan? Ik ken ze namelijk allemaal en ze hebben allemaal service.
Zus: in Oneonta
Ik: en daar is geen telefoon of service, goshie das vreemd. Maar zeg haar maar dat ze mij persoonlijk moet bellen.
Zus: Ok ik zal haar bellen.
Ik: en hoe ga jij haar bellen dan als ze geen service heeft en hoe heeft ze jou dan gebelt vraag ik me toch af.
Een uurtje later belt ze zelf. Nou ze was echt op de spoed eisende hulp en men had haar net medegedeelt dat ze type 2 diabetes heeft. Oh je hebt al een doctor gezien zo vroeg en die hebben dat in een uutje uitgevogelt. Knap hoor.
En hoe bel je mij nu dan. Nou met haar cell.. Oh ik dacht dat je geen service had..?
Nou weetje K. dit is de 3de keer dat je afbelt in 2 weken. Ik denk dat ik jou maar wat minder inrooster.
OHHH MY G.. Als of ik zei dat ik haar vermoorde wilde. Het was helemaal niet de 3de x in 2 weken.
Oh jawel die datum en die en die. dat is 3x in 2 weken.
Ja maar vorige week was haar zoontje ziek kon zij toch niks aan doen en het was al vreselijk genoeg dat ze nu diabetes had. Kon ze toch ook niks aan doen en bla bla bla.
Ja het is goed K blijkbaar kan je 4 dagen x 6 uur werken niet aan dus wat voor keus heb ik.
Later die dag wijst een andere collga mij op een Facebook post van deze K. Een selfie met een vriendin met de text "Chilling with my bestie...."
Do I need to say more...?
woensdag 30 maart 2016
Je blijft lachen
Mensen kunnen soliciteren via internet. Hartstikke handig toch..?
Op die webside moeten ze dan hun gegevens invullen en ook een assessment doen.
Dat is Eigenlijk een beetje om de sollicitanten een beetje dummy proof te laten zijn. Zodat je de dummies niet eens hoeft uit te nodigen.
Nou vanmorgen kreeg ik dus een sollicitatie door gestuurt van mijn DM. Met het verzoek om deze person toch zo snel mogenlijk uit te nodigen. In die webside is ook een assessment ingebouwd. Eigenlijk bedoelt om dummies er uit te halen voor je je tijd verspilt aan met ze te praten.
Ik print hem uit en LEES.. Nou lach effe mee
Je kunt in die assestment scoren tussen de 1 en 5. 1 minste en 5 beste.
Deze person scoorde 2..Nou dat schiet op he..? Ik kreeg het al warm.
In die assessment heeft men verschillende onderdelen.
Agreeableness--Not tolerant of others and may have difficulty getting along with other people.
Nou kijk aan daar heb je wat aan, iemand die niet met mensen kan omgaan. Dat is echt iets voor een convenient store/subway.
Attention to detail--prefers not to have a plan on how to do things and may be disorganized.
Een choatische person. Geweldig
Energetic--trends to be reservedand is hesitant about trying new things
Nou ben ik effe blij dat er bij ons nooit iets nieuws te beleven valt. NOT
Strives to achieve--places low importance on achievement
Probeer dat maar eens te motiveren om te iets te verkopen.
Socially adept--Has difficulty changing behavior to fit new situations and new norms.
Zoals ik al zei, bij ons veranderd nooit wat gelukkig..
Trustworthy--May be more concerned with getting the desired result than doing things the right way. Does not place hight importance on trust and sincerity
Kijk aan een potentiele dief.
Op die webside moeten ze dan hun gegevens invullen en ook een assessment doen.
Dat is Eigenlijk een beetje om de sollicitanten een beetje dummy proof te laten zijn. Zodat je de dummies niet eens hoeft uit te nodigen.
Nou vanmorgen kreeg ik dus een sollicitatie door gestuurt van mijn DM. Met het verzoek om deze person toch zo snel mogenlijk uit te nodigen. In die webside is ook een assessment ingebouwd. Eigenlijk bedoelt om dummies er uit te halen voor je je tijd verspilt aan met ze te praten.
Ik print hem uit en LEES.. Nou lach effe mee
Je kunt in die assestment scoren tussen de 1 en 5. 1 minste en 5 beste.
Deze person scoorde 2..Nou dat schiet op he..? Ik kreeg het al warm.
In die assessment heeft men verschillende onderdelen.
Agreeableness--Not tolerant of others and may have difficulty getting along with other people.
Nou kijk aan daar heb je wat aan, iemand die niet met mensen kan omgaan. Dat is echt iets voor een convenient store/subway.
Attention to detail--prefers not to have a plan on how to do things and may be disorganized.
Een choatische person. Geweldig
Energetic--trends to be reservedand is hesitant about trying new things
Nou ben ik effe blij dat er bij ons nooit iets nieuws te beleven valt. NOT
Strives to achieve--places low importance on achievement
Probeer dat maar eens te motiveren om te iets te verkopen.
Socially adept--Has difficulty changing behavior to fit new situations and new norms.
Zoals ik al zei, bij ons veranderd nooit wat gelukkig..
Trustworthy--May be more concerned with getting the desired result than doing things the right way. Does not place hight importance on trust and sincerity
Kijk aan een potentiele dief.
Met andere woorden, dit beschrijft zo'n beetje de gehele crew van de nieuwe store. Dus deze person zou uitermate tussen die zootje ongeregeld passen. Iemand die je niks kan leren, zich niet aan regels houd en nog niet te vertrouwen is. Daar heb ik er al 7 van. NEE dank je..
dinsdag 29 maart 2016
winter is back
Afgelopen weekend was het zo lekker weer. Zo lekker zelfs dat ik lekker buiten heb gezeten. Kevin had lekker de swing uit de shcuur gehaald en die bij de pond gezet.
Kevin heeft in het weekend weinig zit vlees maar ik des te meer. Ik ben meestal zo moe in the weekende dat er weinign uit mijn handen komt en de Ipad mijn beste vriend is.
Heerlijk buiten zitten bij het water en van mijn vriendjes genieten. De bevers heb ik nog niet gezien en snappie de snapper turtle ook niet. Maar de ganzen zijn er wel en ik zag ook de muskus ratten actief. Nou zou je denken, ratten. yeik, maar in de die musket ratten zijn onschuldige beestjes die hun nest bouwen ergen bij/in het water en banger zijn voor mij dan ik voor hen. En ze zijn echt leuk om naar te kijken. Ze slepen vanalles van de wal het water in en slepen het overall heen, net als bevers.
Ook meneer de zwarte beer is nog in geen velden of wegen te bekennen. Die slaapt nog denk ik.
Kevin heeft in het weekend weinig zit vlees maar ik des te meer. Ik ben meestal zo moe in the weekende dat er weinign uit mijn handen komt en de Ipad mijn beste vriend is.
Heerlijk buiten zitten bij het water en van mijn vriendjes genieten. De bevers heb ik nog niet gezien en snappie de snapper turtle ook niet. Maar de ganzen zijn er wel en ik zag ook de muskus ratten actief. Nou zou je denken, ratten. yeik, maar in de die musket ratten zijn onschuldige beestjes die hun nest bouwen ergen bij/in het water en banger zijn voor mij dan ik voor hen. En ze zijn echt leuk om naar te kijken. Ze slepen vanalles van de wal het water in en slepen het overall heen, net als bevers.
Ook meneer de zwarte beer is nog in geen velden of wegen te bekennen. Die slaapt nog denk ik.
Zo heerlijk om hier te zitten en naar al die beesten te kijken.
Vannacht om 2 uur werk ik wakker van de sneeuw schuiver. Later rond 5 uur was ik er van overtuigd dst ik het gedroomd had. Tot ik de buitendeur open. Gatsie sneeuw..een miezerig laagje wat snel weg was maar toch. het was ook ineens erg koud.
Ik was ook helemaal niet van plan om om 5 uur op te staan maar de alarm central belde me uit bed. De store was niet open. Uh welke vroeg ik nu wel en deze keer was het dus de nieuwe. Potsie dikkie.
Dus uit bed en op weg. Bij de store aangekomen was ze inmiddels wel gearriveerd en aan het werk en de store was open. En bedankt he..Zootje ongeregeld!
Ze heeft wel 16 x sorry gezegd, en dat hopen we dan maar. Nog zo'n akkefietje en ze gaat geheit op mijn JTB lijstje.
Gister avond had ik enorm last van mijn benen. Mijn spieren down enorm pijn en ik was natuurlijk weer te lang op mijn werk door een inventory. Dus dacht ik om 2 uur een spier verslapper te nemen. Dat werkte op zich wel alleen was die om 5 uur nog niet uitgewerkt en dan heb ik heb gevoel drunken te lopen. Normaal neem ik ze s'morgen nooit want ik ben bang te vallen en iets te breken. Dat kan ik niet gebruiken dat snap je.
Nou bij mijn werk aangekomen toch een gestruikeld over een opstapje en mijn knie vind dat niet erg leuk. Dus een zere knie, kan er ook nog wel bij.
Na mijn werk moest ik bloed prikken in Cooperstown in geweldige ziekenhuis wat Cooperstown rijk is. Ik heb van mijn leven nog nooit zo'n ongeregeld zootje gezien in een ziekenhuis. Maar ze kon me vinden in de computer en na voor de 1000ste keer uitgelegd te hebben dat de doctor waar het voor is in een ander ziekenhuis werkt, kon ik geprikt worden. Nou ja verpleegster 1 kon dat dus niet. 3 verpleeger{sters} moesten er aan te pas komen en normal ben ik echt niet moeilijk te prikken. Ik grapje nog dat de aderen waarschijnlijk leeg zijn. Dat kon ze duidelijk niet waarderen.
Thuis gekomen open ik Facebook en zie ene link die mijn fijne echtgenoot mij toestuurlijk. Ooit was ik fan van Wendies Chili, tot ik wist hoe men het klaar maakte. Toen was ik direct genezen. Maar na het lezen van dit artikel krijg je helemaal braak neigingen. Daar heb je geen chemo voor nodig.
Je moet zelf maar lezen maar wel met een lege maag. Want je verleist geheit je warme maaltijd.
zaterdag 26 maart 2016
Zijn gangetje, nou ja zoiets dan
Het is weer de hoogste tijd voor een up date want ik heb de blog weer schaamteloos verwaarloost de laatste weken.
Maandag 2 weken geleden was ik aan het werk in mijn store. Rond 9 uur krijg ik een belletje van mijn baas. Hij wil weten waar mijn assistant manager is. Nou die heb ik deze week uitgeleend weet je nog? Oh ja.. hoezo, vraag ik, heb je ergens mensen nodig, ik heb personeel zat hoor vertel ik hem. Nou nee I need you..Oh oke.. Nou hij gaat effe bellen met de store waar ik mijn rechter hand aan uitgeleend heb.
Half uur later belt ie terug. of ik naar store W kan komen.. Oh O dat klinkt niet goed en oh zo bekend. Dit is mij namelijk wel eens eerder overkomen. Ik ben een soort problem oplos manager in dit bedrijf. Een store in de shit, bel Antonia.
Dus ik ga er heen en ja in die store is het bal. Zijn woorden toen ik binnen kwam, welcome to your new home.. Manager ontslagen op staande voet. Wat mij dan toch verbaasd want die manager heb ik ooit 9 jaar geleden aangenomen en getraint en tot op heden was hij een goede manager. Althans dat dachten we.
Betekend dus dat ik nu 2 stores run. Gelukkig is mijn rechter hand een grote hulp en die runt mijn oude store voor de most part. Er wordt hard aan een oplossing gewerkt.
Dan fridag had ik chemo. En deze kwam flink aan. Ze worden per chemo zwaarder. Ik hang meer boven het toilet dan dat ik iets anders doe.
Maandag toch maar naar mijn werk. Ik zou wel zien waar het eindigde.
Dan begaf mijn trouwe gele auto het ook nog eens en die auto is done. Dus moest ik maandag ook nog eens op zoek naar een andere auto.
Hier in de US is het heel gebruikelijk om een auto op betaling te kopen maar daar wil ik niks van weten. Dus op zoek naar iets betrouwbaars dat ook nog eens in mijn cash budget valt. Een budget dat ook eigenlijk voor heel andere dingen was bedoelt. Maar dat schijnt de story of mij life te zijn.
Gelukkig loop ik tegen een auto aan van een leraar van de school in het dorp waar ik werk. De auto gaat naar de plaatstelijke garage die hem nakijkt en mij verzekerd dat de motor and transmission dik in orde zijn.
We betalen de auto en dan moet ie geregisteerd worden. Mijn rijbewijs heeft nog de oude immigratie expiration date on it en die konden ze niet gebruiken. BS uiteraard want mijn rijbewijs is gewoon geldig en 2 maanden geleden was ik bij dezelfde DMV met het zelfde rijbewijs om mijn registratie te verlengen en toen had dezelfde lady er geen problem mee. Nou dan zetten we de auto toch op Kevins naam. maar omdat ik al de achterkant van de titel had getekend kon dit dus niet.
Dus gaan kevin en ik samen naar de DMV die open zou zijn tot 6.45pm volgens internet. Kevin vertrekt een uur eerder van zijn werk om er om 6 uur te zijn en dan blijkt de deur gesloten te zijn en de DMV om 4.45 al gesloten te zijn.GRRRRR
Fridag gaat kevin 2 uur later naar zijn werk om het nog eens te proberen en weer lukt het niet want ik heb de title getekend en nu kunnen we die auto niet in zijn naam zetten. De oude eigenaar moet nu een nieuwe titel aan vragen. De naam door strepen mag namelijk niet. Je zou er moord neigingen van krijgen geloof mij.
Dus via internet hebben we nu een nieuwe titel aangevraagd die de oude eigenaar dan hopelijk snel ontvangt. Hij werkte overigens goed mee.
Ik heb dus een Chevy trailblazer gekocht. die er zo uit ziet.
Stoer he.. nou ja voor Nederlandse begrippen dan, hier is het gewoon een kleine SUV. Hij is ver van nieuw en heeft wat roest aan de achter klep. Maar dat is hier in NY state natuurlijk nogal snel met al dat zout. Het gaat mij in elk geval de berg op helpen voortaan. Ondanks dat ik mijn aveo een fijne auto vond is ie waard niks in de sneeuw. Hij is ook wat ouder dan mijn auto was. Maar goed het is niet anders. Ik heb ziekenhuis rekeningen die elke imagination te boven gaan. En ik ga mij dus neit in de schulden steken voor een auto.
Omdat ik echt niet zonder auto kan heb ik deze week die van Aleysha. Zij kan de auto van haar vriendje lenen die nog een tweede auto had. Zonder auto is niet ete doen. Ik ben op mijn werk in 1 store en moet dan naar de andere en zonder auto gaat dat wat lasting met 36 mile tussen de 2 stores. En als ik s'middag uitgeblust ben dan wil ik naar huis en zonder auto moet ik dan op Kevin wachten of aleysha of Shirley. Dat resulteerde deze week in 2 diensten van 6 am tot 6pm en dat houd ik niet vol. Ik kan veel maar dat dan weer niet. Buiten het feit dat dit dus mijn eerste week na chemo is wat altijd de beroerdste is. Dan begint deze week ook het bloed prik circus weer en moet ik tussen de bedrijven door ook nog effe naar het ziekenhuis. Maar na de komende week raak ik mijn oude store kwijt dus dan wordt het wat rustiger
Je zou ook denken dat ik inmiddels een top figuurtje zou krijgen want ik heb letterlijk van fridag tot deze fridag geen enkele maaltijd binnen weten te houden. Maar of de weegschaal is stuk of ik ben gewoon 1 kilo aangekomen. Vraag mij niet hoe...
In de nieuwe store ben ook al aan een hiring spre begonnen. Er wordt namelijk in die store gestolen bij het leven. En na 2 weken heb ik al een vrij goed idee van wie er allemaal op zeeer korte termijn gaan vertrekken. Ik kan beter tellen wie ik over ga houden.
Een van de medewerkers is ook nog eens het vriendje van een dochter andere college die in een oude store van mij werkt en hij heeft deze week al 2 schriftelijke waarschuwingen gehad en de eerst volgende betekend een JTB the. (Jas Tas Bali)
Die gooser heeft ook die dochter zwanger gemaakt en dat grietje heeft al 2 kinderen. Ze is ook al 22 jaar. Die kinderen is ze ook al weer kwijt geraakt. Wat mij overigens niet verbaasd.
Mij verbaasd inmiddels weinig meer.
En wat die gasten allemaal niet doen in de toko. Ongelooflijk. Een uitdrukking hier is " he is going to have a cow, als je iets erg rots tegen je baas moet vertellen. Nou bijna elke dag was ik aan de telefoon en mijn baas heeft vast een stal vol met Cows. En sommige mededelingen waren echt niet funny.
Er moet flink met de bezem door en daar ben ik dus volop mee bezig.
De nieuwe person die de oude manager nog net aangemonen had en er dus al 9 dagen werkt was gister al een no call no show. Ik hoop dat ie een vreselijk goed excuse heeft want anders is ook een JTB je. Rauwig ben ik er niet om want hij is dommer dan een doos stenen. Ik snap niet dat men hem aangenomen heeft.
Voordeel van al deze werk perikelen is wel dat ik deze week weinig tijd had om mezelf zielig te vinden. En dat gaat deze week niet anders worden.
In beide store heb ik inventory dus wie weet wat voor ellende daar uit voort komt. In mijn oude store ben ik niet bang maar de nieuwe houd ik mijn hart vast.
Morgen is het pasen en wij hebben maar 1 paas dag. Maandag is gewoon maandag.
Maandag 2 weken geleden was ik aan het werk in mijn store. Rond 9 uur krijg ik een belletje van mijn baas. Hij wil weten waar mijn assistant manager is. Nou die heb ik deze week uitgeleend weet je nog? Oh ja.. hoezo, vraag ik, heb je ergens mensen nodig, ik heb personeel zat hoor vertel ik hem. Nou nee I need you..Oh oke.. Nou hij gaat effe bellen met de store waar ik mijn rechter hand aan uitgeleend heb.
Half uur later belt ie terug. of ik naar store W kan komen.. Oh O dat klinkt niet goed en oh zo bekend. Dit is mij namelijk wel eens eerder overkomen. Ik ben een soort problem oplos manager in dit bedrijf. Een store in de shit, bel Antonia.
Dus ik ga er heen en ja in die store is het bal. Zijn woorden toen ik binnen kwam, welcome to your new home.. Manager ontslagen op staande voet. Wat mij dan toch verbaasd want die manager heb ik ooit 9 jaar geleden aangenomen en getraint en tot op heden was hij een goede manager. Althans dat dachten we.
Betekend dus dat ik nu 2 stores run. Gelukkig is mijn rechter hand een grote hulp en die runt mijn oude store voor de most part. Er wordt hard aan een oplossing gewerkt.
Dan fridag had ik chemo. En deze kwam flink aan. Ze worden per chemo zwaarder. Ik hang meer boven het toilet dan dat ik iets anders doe.
Maandag toch maar naar mijn werk. Ik zou wel zien waar het eindigde.
Dan begaf mijn trouwe gele auto het ook nog eens en die auto is done. Dus moest ik maandag ook nog eens op zoek naar een andere auto.
Hier in de US is het heel gebruikelijk om een auto op betaling te kopen maar daar wil ik niks van weten. Dus op zoek naar iets betrouwbaars dat ook nog eens in mijn cash budget valt. Een budget dat ook eigenlijk voor heel andere dingen was bedoelt. Maar dat schijnt de story of mij life te zijn.
Gelukkig loop ik tegen een auto aan van een leraar van de school in het dorp waar ik werk. De auto gaat naar de plaatstelijke garage die hem nakijkt en mij verzekerd dat de motor and transmission dik in orde zijn.
We betalen de auto en dan moet ie geregisteerd worden. Mijn rijbewijs heeft nog de oude immigratie expiration date on it en die konden ze niet gebruiken. BS uiteraard want mijn rijbewijs is gewoon geldig en 2 maanden geleden was ik bij dezelfde DMV met het zelfde rijbewijs om mijn registratie te verlengen en toen had dezelfde lady er geen problem mee. Nou dan zetten we de auto toch op Kevins naam. maar omdat ik al de achterkant van de titel had getekend kon dit dus niet.
Dus gaan kevin en ik samen naar de DMV die open zou zijn tot 6.45pm volgens internet. Kevin vertrekt een uur eerder van zijn werk om er om 6 uur te zijn en dan blijkt de deur gesloten te zijn en de DMV om 4.45 al gesloten te zijn.GRRRRR
Fridag gaat kevin 2 uur later naar zijn werk om het nog eens te proberen en weer lukt het niet want ik heb de title getekend en nu kunnen we die auto niet in zijn naam zetten. De oude eigenaar moet nu een nieuwe titel aan vragen. De naam door strepen mag namelijk niet. Je zou er moord neigingen van krijgen geloof mij.
Dus via internet hebben we nu een nieuwe titel aangevraagd die de oude eigenaar dan hopelijk snel ontvangt. Hij werkte overigens goed mee.
Ik heb dus een Chevy trailblazer gekocht. die er zo uit ziet.
Je zou ook denken dat ik inmiddels een top figuurtje zou krijgen want ik heb letterlijk van fridag tot deze fridag geen enkele maaltijd binnen weten te houden. Maar of de weegschaal is stuk of ik ben gewoon 1 kilo aangekomen. Vraag mij niet hoe...
In de nieuwe store ben ook al aan een hiring spre begonnen. Er wordt namelijk in die store gestolen bij het leven. En na 2 weken heb ik al een vrij goed idee van wie er allemaal op zeeer korte termijn gaan vertrekken. Ik kan beter tellen wie ik over ga houden.
Een van de medewerkers is ook nog eens het vriendje van een dochter andere college die in een oude store van mij werkt en hij heeft deze week al 2 schriftelijke waarschuwingen gehad en de eerst volgende betekend een JTB the. (Jas Tas Bali)
Die gooser heeft ook die dochter zwanger gemaakt en dat grietje heeft al 2 kinderen. Ze is ook al 22 jaar. Die kinderen is ze ook al weer kwijt geraakt. Wat mij overigens niet verbaasd.
Mij verbaasd inmiddels weinig meer.
En wat die gasten allemaal niet doen in de toko. Ongelooflijk. Een uitdrukking hier is " he is going to have a cow, als je iets erg rots tegen je baas moet vertellen. Nou bijna elke dag was ik aan de telefoon en mijn baas heeft vast een stal vol met Cows. En sommige mededelingen waren echt niet funny.
Er moet flink met de bezem door en daar ben ik dus volop mee bezig.
De nieuwe person die de oude manager nog net aangemonen had en er dus al 9 dagen werkt was gister al een no call no show. Ik hoop dat ie een vreselijk goed excuse heeft want anders is ook een JTB je. Rauwig ben ik er niet om want hij is dommer dan een doos stenen. Ik snap niet dat men hem aangenomen heeft.
Voordeel van al deze werk perikelen is wel dat ik deze week weinig tijd had om mezelf zielig te vinden. En dat gaat deze week niet anders worden.
In beide store heb ik inventory dus wie weet wat voor ellende daar uit voort komt. In mijn oude store ben ik niet bang maar de nieuwe houd ik mijn hart vast.
Morgen is het pasen en wij hebben maar 1 paas dag. Maandag is gewoon maandag.
donderdag 3 maart 2016
Soms
Mensen hebben vaak moeite wat ze tegen je "moeten" zeggen als je Kanker hebt. Voor sommige is zelfs het woord al iets dat besmettelijk klinkt.
Je krijgt vaak goed bedoelde adviezen waar je werkelijk geen kant mee op kan. Ook denkt men vaak dat je graag ALLE ervaringen van iedereen wil horen.
Ook zijn er veel mensen die denken dat kanker ook een definitief dood vonnis betekend.
En ja voor sommige mensen zal is deze ziekte uiteindelijk dodelijk zijn, geen twijfel over. Maar kanker betekend niet automatische dat je binnen afzienbare tijd dood gaat. Ik was namelijk van plan om nog effe mee te gaan. Al kan niemand in de toekomst kijken en zijn er geen guaranties, dat besef ik heel erg goed. En de angst dat het inderdaad slecht zal aflopen zit echt wel tussen mijn oren. Hoe hard ik ook probeer om zo niet te denken.
Ik krijg ook regelmatig de vraag hoe je zoiets nu verwerkt of hoe je daar nu mee om moet gaan. Antwoord is vrij simple.Hele eerlijke vraag trouwens. Ik heb geen idee.
Toen ik 1,5 jaar geleden ziek werd was het plan al snel duidelijk, chemo, operatie en klaar. Ik had er alle vertrouwen in dat dit het scenario was. Maar al snel bleek dit scenario niet erg uit te komen.
Mijn eerste 3 chemo's deden nagenoeg niks, dus nieuw plan andere chemo en 5. Dit deed wel zijn werk. Maar tegelijker tijd kwam er dat nieuwe plekje te voor schijn. Geen uitzaaiing maar een nieuw primaire plekje en kwaadaardig.
Toen viel voor mij effe de wereld onder mijn voeten vandaan en had ik een tijdje geen idee wat ik er nu mee aan moest. Waar gaat dit in vredenaam eindigen?
Het nieuwe plekje is in de lever. En net als borst kanker is uitgezaaide lever kanker ongeneeslijk. Nou die hakt er in hoor. Er zijn bij mij geen uitzaaiingen gevonden, maar ook hier geen garanties.
Inmiddels ga ik nergens meer vanuit. Hoe je dit verwerkt? Ik probeer het dag bij dag te nemen. Chemo naar volgende chemo. Soms, heel soms slaat de angst je toch echt wel om je hart hoor en kan ik enorm in paniek raken. In mezelf uiteraard. Een soort tornado in mijn hoofd en dat duurt soms een dag of wat voor de storm geluwd is.
Het leven gaat door en je moet door, geen keuze. Ik kan alleen maar door gaan met behandelen en er het beste van hopen.Ik kan nergens iets aan veranderen. Dat bedoel ik nou met de regie in je Eigen leven beetje kwijt zijn.
Soms weet ik zelf niet hoe ik op iets moet reageren dus laat staan de mensen om mij heen. Ik snap dat best. Toch wil effe kwijt wat niet zulke goeie iedeen zijn om tegen iemand te zeggen met kanker.
Arme arme jij met zo'n zielig puppy face
Ik hoef ook niet een opsomming van alle mensen die je kent en die ook kanker hebben en ik hoef ook niet te weten hoeveel daarvan de "strijd" hebben verloren.
Oh je ziet er nog goed uit hoor.. Kom op zeg, lieg alsjeblieft niet, Kaal, donkere wallen onder je ogen, gele vlekken en blauwe lippen en half opgeblazen. Maar ik zie er goed uit...? Ik heb een Spiegel hoor
Ik wil al helemaal niet horen over de nieuwste wacky treatment, chemo vrij, en puur natuur die wonderen heeft gedaan bij de overbuurman van de tante van je schoonmoeder.
Dat God met iedereen een plan heeft en alles gebeurd voor een reden, daar word ik wild van.
Ik hoef ook niet te ongevraagd advise over wat jij zou doen als je in mijn schoenen zou staan. Dat doe je namelijk niet en ben daar blij om.
Ook hoef ik niet te weten wat de oorzaak is, slecht eten, cigaretten rook, of de vet luchten van McDonald's. Ja echt...
Ook het feit dat Lance Armstron genezen is van stage 4 kanker kan mij niet gerust stellen.
Of, hey leef bij het moment, sterk zijn, terug vechten, kin up, een positieve instelling is alles.
Ook hoef ik geen voedings adviezen, ik hoef niet te horen dat suiker mijn kanker cellen voed, dat ik kilo's turmeric moet eten en veel citroenen.
Ik hoef ook niet te horen dat chemo niet de oplossing is maar alleen gegeven wordt omdat de pharmaseutische industie geld wil verdienen. En dat er zat genezingen mogelijk zijn maar mensen dom worden gehouden omdat de regering mt de pharmaseutische insutrie onder 1 hoedje werkt.
Maar wat dan wel?
Nou ben gewoon open en eerlijk. vraag hoe het met iemand is, en verwacht dan ook een antwoord dat je misschien liever niet hoort.
Als je aanbied of je iets kan doen voor iemand ben dan ook bereid iets te doen.
Bemoeder niet. ik kan zelf heel goed beslissen wat ik wel en niet aankan. Laat iemand die keuze.
Een goed voorbeeld. Shirley werkt voor dezelfde werkgever als ik. Haar manager ken ik eigenlijk nog niet zo lang en niet zo goed.
Ze stuurt mij regelmatig een mailtje op het werk in de trend van : hey mama how are you doing en hey you have chemo next week and Shirley is on vacation, If you need anything let me know. de ochtend van de chemo belt ze me en zegt, Hey do you need anyone to drive you. or do you need anything. I can leave here, just let me know.
Gewoon simple en zo lief...
Je krijgt vaak goed bedoelde adviezen waar je werkelijk geen kant mee op kan. Ook denkt men vaak dat je graag ALLE ervaringen van iedereen wil horen.
Ook zijn er veel mensen die denken dat kanker ook een definitief dood vonnis betekend.
En ja voor sommige mensen zal is deze ziekte uiteindelijk dodelijk zijn, geen twijfel over. Maar kanker betekend niet automatische dat je binnen afzienbare tijd dood gaat. Ik was namelijk van plan om nog effe mee te gaan. Al kan niemand in de toekomst kijken en zijn er geen guaranties, dat besef ik heel erg goed. En de angst dat het inderdaad slecht zal aflopen zit echt wel tussen mijn oren. Hoe hard ik ook probeer om zo niet te denken.
Ik krijg ook regelmatig de vraag hoe je zoiets nu verwerkt of hoe je daar nu mee om moet gaan. Antwoord is vrij simple.Hele eerlijke vraag trouwens. Ik heb geen idee.
Toen ik 1,5 jaar geleden ziek werd was het plan al snel duidelijk, chemo, operatie en klaar. Ik had er alle vertrouwen in dat dit het scenario was. Maar al snel bleek dit scenario niet erg uit te komen.
Mijn eerste 3 chemo's deden nagenoeg niks, dus nieuw plan andere chemo en 5. Dit deed wel zijn werk. Maar tegelijker tijd kwam er dat nieuwe plekje te voor schijn. Geen uitzaaiing maar een nieuw primaire plekje en kwaadaardig.
Toen viel voor mij effe de wereld onder mijn voeten vandaan en had ik een tijdje geen idee wat ik er nu mee aan moest. Waar gaat dit in vredenaam eindigen?
Het nieuwe plekje is in de lever. En net als borst kanker is uitgezaaide lever kanker ongeneeslijk. Nou die hakt er in hoor. Er zijn bij mij geen uitzaaiingen gevonden, maar ook hier geen garanties.
Inmiddels ga ik nergens meer vanuit. Hoe je dit verwerkt? Ik probeer het dag bij dag te nemen. Chemo naar volgende chemo. Soms, heel soms slaat de angst je toch echt wel om je hart hoor en kan ik enorm in paniek raken. In mezelf uiteraard. Een soort tornado in mijn hoofd en dat duurt soms een dag of wat voor de storm geluwd is.
Het leven gaat door en je moet door, geen keuze. Ik kan alleen maar door gaan met behandelen en er het beste van hopen.Ik kan nergens iets aan veranderen. Dat bedoel ik nou met de regie in je Eigen leven beetje kwijt zijn.
Soms weet ik zelf niet hoe ik op iets moet reageren dus laat staan de mensen om mij heen. Ik snap dat best. Toch wil effe kwijt wat niet zulke goeie iedeen zijn om tegen iemand te zeggen met kanker.
Arme arme jij met zo'n zielig puppy face
Ik hoef ook niet een opsomming van alle mensen die je kent en die ook kanker hebben en ik hoef ook niet te weten hoeveel daarvan de "strijd" hebben verloren.
Oh je ziet er nog goed uit hoor.. Kom op zeg, lieg alsjeblieft niet, Kaal, donkere wallen onder je ogen, gele vlekken en blauwe lippen en half opgeblazen. Maar ik zie er goed uit...? Ik heb een Spiegel hoor
Ik wil al helemaal niet horen over de nieuwste wacky treatment, chemo vrij, en puur natuur die wonderen heeft gedaan bij de overbuurman van de tante van je schoonmoeder.
Dat God met iedereen een plan heeft en alles gebeurd voor een reden, daar word ik wild van.
Ik hoef ook niet te ongevraagd advise over wat jij zou doen als je in mijn schoenen zou staan. Dat doe je namelijk niet en ben daar blij om.
Ook hoef ik niet te weten wat de oorzaak is, slecht eten, cigaretten rook, of de vet luchten van McDonald's. Ja echt...
Ook het feit dat Lance Armstron genezen is van stage 4 kanker kan mij niet gerust stellen.
Of, hey leef bij het moment, sterk zijn, terug vechten, kin up, een positieve instelling is alles.
Ook hoef ik geen voedings adviezen, ik hoef niet te horen dat suiker mijn kanker cellen voed, dat ik kilo's turmeric moet eten en veel citroenen.
Ik hoef ook niet te horen dat chemo niet de oplossing is maar alleen gegeven wordt omdat de pharmaseutische industie geld wil verdienen. En dat er zat genezingen mogelijk zijn maar mensen dom worden gehouden omdat de regering mt de pharmaseutische insutrie onder 1 hoedje werkt.
Maar wat dan wel?
Nou ben gewoon open en eerlijk. vraag hoe het met iemand is, en verwacht dan ook een antwoord dat je misschien liever niet hoort.
Als je aanbied of je iets kan doen voor iemand ben dan ook bereid iets te doen.
Bemoeder niet. ik kan zelf heel goed beslissen wat ik wel en niet aankan. Laat iemand die keuze.
Een goed voorbeeld. Shirley werkt voor dezelfde werkgever als ik. Haar manager ken ik eigenlijk nog niet zo lang en niet zo goed.
Ze stuurt mij regelmatig een mailtje op het werk in de trend van : hey mama how are you doing en hey you have chemo next week and Shirley is on vacation, If you need anything let me know. de ochtend van de chemo belt ze me en zegt, Hey do you need anyone to drive you. or do you need anything. I can leave here, just let me know.
Gewoon simple en zo lief...
woensdag 2 maart 2016
Tussen door nog even ziek zijn
Soms heb ik het gevoel een beetje een dubbel leven te leven. Je bent ziek maar het gewone leven staat uiteraard ook niet stil. Ziek zijn betekend niet op de bank zitten en alles gaat verder van zelf.
De afwas moet gedaan worden, rekening betaald, auto gerepareerd, kat naar de dieren arts, was draaien, eten koken, experience projecten uit je koelkast verwijderen, boodschappen etc etc etc.
Daar bij gaan wij beide ook nog elke dag naar ons werk. Dat moet dan ook nog he.
Daarnaast dan ook nog doctors bezoekjes en ziekenhuis bezoekjes. Bloed prikken elke week of 2x als die suf trutten mijn bloed "kwijt"raken.
Als die drukte maakt het voor mij werkbaar. Ik heb mijn volle aandacht nodig bij mijn werk en de koelkast vult zich hier ook niet zonder mijn input.
Dan ben je druk bezig met iets en denk je even niet aan ziek zijn. Dan ineens halverwege de dag overvalt het je weer. Zo rond het middag uur als mijn energie complete uitgeblust is schiet het mij weer te binnen: oh ja ik ben ziek. Het is eigenlijk nooit lang uit mijn gedachten. Je gaat op je werk naar toilet en in de Spiegel staart de sjaal om mijn hoofd mij aan. Iemand vraagt hoe het met je gaat. Ik ruik de pizza en moet rennen om de toilet te halen.
Mensen om mij heen vergeten ook regelmatig dat je ziek bent. De mensen in mijn Eigen store kennen mij niet anders dan geen haar hebben. Sommige collega's van andere stores kennen mij nog wel van voorheen en op de meeting zie ik dan die blikken.
Sinds kort heb ik een nieuwe super visor en daar werd ik al snel een beetje appelig van. Antonia are you ok, Antonia are you sure you can do this, it's not to much..Lief bedoelt maar het werkt op mijn zenuwen. Dus van morgen aan de telefoon weer zoo'n riedel. Ik hoop dat ik hem nu toch vriendelijk aan zijn verstand gepeuterd heb dat als iets me te veel word, IK heb dat zal vertellen.
Ook word er achter mijn rug geneuzeld, Big boss vraagt Shirley how is mam doing. You let me know it she is not ok right? En aan mijn assistant manager vraagt big boss, Is Antonia doing ok you think? You make sure you call me if she is doing to much. Uh wat is er mis met het aan MIJ vragen...?
Allemaal lief bedoelt maar het werkt op mijn zenuwen.
Ik probeer toekomst gedachten zoveel mogelijk in de toekomst te laten. En nergens van uit gaan. Maar dat is een stuk makkelijk dan gezegd dan gedaan. Zo kan je druk met een computer zijn die in de "AntoniaPisOf" mode is. Kreng doet niet wat ik wil. En ineens zonder enige waarschuwing spoken er van die rot gedachten door mijn hoofd. Dat hopeloze gevoel van niet de regie hebben in mijn Eigen leven.
Dat het altijd als een soort donkere wolk boven me hangt en ik niet weet wanneer het gaat regenen.
Ik kan er enorm sjachrijnig van worden wat dan vaak ook afgereageerd op wordt op de eerste de beste die ik tegen kom.
Of het feit dat ik gewoon geen energy heb in niks. Niet in huishouden, niet in hobbies, of al helemaal niet ergens naar toe gaan. Dan voel ik me ook weer schuldig want wie wil nou niet met je dochter naar de mall, of met je man ergens heen.
Mijn dagelijkse plannen vallen meestal halverwege de dag uit elkaar.
Wat me deze dagen wel het meeste irriteerd is sommige mensen om mij heen. 2 weken zeiken over een neus verkoudheid, vergt enorm veel inhoudings vermogen om niet verschikkelijk deze person "a piece of my mind" te geven. Helemaal als ze er dan ook nog bij vermelden dat de verkoud nu zo slecht uit komt..
Je zal maar medewerksters hebben die zich ziek melden voor heart burn. (maagzuur). Het is maar goed dat het niet mijn store was want die person zou mij tirade tot in lengte van dagen heugen.
Nou ben ik misschien wel een harde maar sommige mensen zijn ook echt niks gewent. Ik ben nooit zo goed tegen dit gedramatiseerde gemekker gekunt, maar nu helemaal niet. Sorry als ik nu iemand op de tenen trap maar boven aan deze side, aan de rechter kant zit een kruisje. klik er op en opgelost.
Vandaag was het weer een bloed prik dagje. Op mijn werk vandaag had ik al te doen met wat mensen die vanmorgen hun stupid pills hadden genomen en mijn computer was in die "PisAntoniaOff" mode.
Ik was dus op zijn zacht gezegd in een wat minder goed humeur. Buiten was het weer eens vreselijk koud en ik loop rillend het ziekenhuis in. Daar meld ik mij op de blood prik afdeling. En dan typed ze mijn naam in en nog een keer en mijn geboorte datum en mijn social en NOG kan men mij niet vinden. Ik leg weer uit dat ik een patient ben van Faxton en niet in dit ziekenhuis maar dat ik hier mag blood prikken op het lab zodat ik niet elke week een uur hoef te rijden voor dit.
Ze kijkt mij werkelijk aan alsof ik haar net vertel dat ik van Mars kom.
Ik heb er geeen geduld voor vandaag. Ik pak een stuk papier en kalk mijn naam en telefoon nummer er op. Ik vertel haar in minder vriendelijke bewoording dat ze me morgen maar moet bellen als ze me gevonden heeft. Ajuus..Ze zit waarschijnlijk nu nog in het niets te staren. Morgen duikt ze vast onder het buro als ze me ziet aan komen.
Het is namelijk niet de eerste keer. Op een of andere manier hebben wij een familiar iets met verdwijnen uit computers. Jammer dat de belasting dienst nu de enige is die daar nooit last van schijnt te hebben.
De afwas moet gedaan worden, rekening betaald, auto gerepareerd, kat naar de dieren arts, was draaien, eten koken, experience projecten uit je koelkast verwijderen, boodschappen etc etc etc.
Daar bij gaan wij beide ook nog elke dag naar ons werk. Dat moet dan ook nog he.
Daarnaast dan ook nog doctors bezoekjes en ziekenhuis bezoekjes. Bloed prikken elke week of 2x als die suf trutten mijn bloed "kwijt"raken.
Als die drukte maakt het voor mij werkbaar. Ik heb mijn volle aandacht nodig bij mijn werk en de koelkast vult zich hier ook niet zonder mijn input.
Dan ben je druk bezig met iets en denk je even niet aan ziek zijn. Dan ineens halverwege de dag overvalt het je weer. Zo rond het middag uur als mijn energie complete uitgeblust is schiet het mij weer te binnen: oh ja ik ben ziek. Het is eigenlijk nooit lang uit mijn gedachten. Je gaat op je werk naar toilet en in de Spiegel staart de sjaal om mijn hoofd mij aan. Iemand vraagt hoe het met je gaat. Ik ruik de pizza en moet rennen om de toilet te halen.
Mensen om mij heen vergeten ook regelmatig dat je ziek bent. De mensen in mijn Eigen store kennen mij niet anders dan geen haar hebben. Sommige collega's van andere stores kennen mij nog wel van voorheen en op de meeting zie ik dan die blikken.
Sinds kort heb ik een nieuwe super visor en daar werd ik al snel een beetje appelig van. Antonia are you ok, Antonia are you sure you can do this, it's not to much..Lief bedoelt maar het werkt op mijn zenuwen. Dus van morgen aan de telefoon weer zoo'n riedel. Ik hoop dat ik hem nu toch vriendelijk aan zijn verstand gepeuterd heb dat als iets me te veel word, IK heb dat zal vertellen.
Ook word er achter mijn rug geneuzeld, Big boss vraagt Shirley how is mam doing. You let me know it she is not ok right? En aan mijn assistant manager vraagt big boss, Is Antonia doing ok you think? You make sure you call me if she is doing to much. Uh wat is er mis met het aan MIJ vragen...?
Allemaal lief bedoelt maar het werkt op mijn zenuwen.
Ik probeer toekomst gedachten zoveel mogelijk in de toekomst te laten. En nergens van uit gaan. Maar dat is een stuk makkelijk dan gezegd dan gedaan. Zo kan je druk met een computer zijn die in de "AntoniaPisOf" mode is. Kreng doet niet wat ik wil. En ineens zonder enige waarschuwing spoken er van die rot gedachten door mijn hoofd. Dat hopeloze gevoel van niet de regie hebben in mijn Eigen leven.
Dat het altijd als een soort donkere wolk boven me hangt en ik niet weet wanneer het gaat regenen.
Ik kan er enorm sjachrijnig van worden wat dan vaak ook afgereageerd op wordt op de eerste de beste die ik tegen kom.
Of het feit dat ik gewoon geen energy heb in niks. Niet in huishouden, niet in hobbies, of al helemaal niet ergens naar toe gaan. Dan voel ik me ook weer schuldig want wie wil nou niet met je dochter naar de mall, of met je man ergens heen.
Mijn dagelijkse plannen vallen meestal halverwege de dag uit elkaar.
Wat me deze dagen wel het meeste irriteerd is sommige mensen om mij heen. 2 weken zeiken over een neus verkoudheid, vergt enorm veel inhoudings vermogen om niet verschikkelijk deze person "a piece of my mind" te geven. Helemaal als ze er dan ook nog bij vermelden dat de verkoud nu zo slecht uit komt..
Je zal maar medewerksters hebben die zich ziek melden voor heart burn. (maagzuur). Het is maar goed dat het niet mijn store was want die person zou mij tirade tot in lengte van dagen heugen.
Nou ben ik misschien wel een harde maar sommige mensen zijn ook echt niks gewent. Ik ben nooit zo goed tegen dit gedramatiseerde gemekker gekunt, maar nu helemaal niet. Sorry als ik nu iemand op de tenen trap maar boven aan deze side, aan de rechter kant zit een kruisje. klik er op en opgelost.
Vandaag was het weer een bloed prik dagje. Op mijn werk vandaag had ik al te doen met wat mensen die vanmorgen hun stupid pills hadden genomen en mijn computer was in die "PisAntoniaOff" mode.
Ik was dus op zijn zacht gezegd in een wat minder goed humeur. Buiten was het weer eens vreselijk koud en ik loop rillend het ziekenhuis in. Daar meld ik mij op de blood prik afdeling. En dan typed ze mijn naam in en nog een keer en mijn geboorte datum en mijn social en NOG kan men mij niet vinden. Ik leg weer uit dat ik een patient ben van Faxton en niet in dit ziekenhuis maar dat ik hier mag blood prikken op het lab zodat ik niet elke week een uur hoef te rijden voor dit.
Ze kijkt mij werkelijk aan alsof ik haar net vertel dat ik van Mars kom.
Ik heb er geeen geduld voor vandaag. Ik pak een stuk papier en kalk mijn naam en telefoon nummer er op. Ik vertel haar in minder vriendelijke bewoording dat ze me morgen maar moet bellen als ze me gevonden heeft. Ajuus..Ze zit waarschijnlijk nu nog in het niets te staren. Morgen duikt ze vast onder het buro als ze me ziet aan komen.
Het is namelijk niet de eerste keer. Op een of andere manier hebben wij een familiar iets met verdwijnen uit computers. Jammer dat de belasting dienst nu de enige is die daar nooit last van schijnt te hebben.
maandag 29 februari 2016
Kneuzen
Werknemers, het is en blijft een uitdaging met al die kneuzen hier. Genade zeg.
Werkneemster 1.
Antonia kan ik een voorschot op mijn paycheck krijgen. Ja dat kan. geregeld.
De week daarop volgend is ze 34 uur ingeroosterd. De donderdag ja nou dan had ze maar 5 uurtjes en druk druk of medewerkster J die dienst mocht overnemen. Tuurlijk.
De zaterdag en zondag, nou kijk het was valentijn weekend. Of J en B allebei een dienst van haar mochten overnemen want dan had ze het weekend vrij...Really...
Dus je komt niet uit met je paycheck en geeft de opvolgende week 23 uur weg..Snap jij hem..?
Medewerkster 2. 37 jaar
Ja die had een ex verloofde en woont dicht bij de store. Maar het was nu weer "aan". Dus vaak bleef ze bij die semi verloofde slapen zeker als ze laat en dag dienst had.
Dan komt ze naar mij toe want ze moest volgende week vrijdag vrij hebben voor een kleine ingreep en dan het weekend ook. Ok is alles goed, ja een kleine operatie in de buik maar maandag was ze weer van de partij.
Later zegt een andere college J. Oh ja zij heeft vrijdag haar aboruts.. HU what....??? Is ze zwanger dan vraag ik nog zo stom.
J--Oh maar weet jij dat dan niet?
Ik--Nee natuurlijk niet. Mij vertelt nooit iemand wat.
J--Nou ze is zwanger,
Ik--oH en ze wil het niet..?
J--Nou nee het ligt wat gecompliceerd.
Ik--Oh..? Wil meneer de verloofde het niet..?
J--Nou nee meneer de verloofde is niet de baby daddy. Dat is een getrouwde man en die wil het niet...
Ik--OOHhhooohh oke op die fiets...
Maar om een of andere reden is het nog steeds aan met "verloofde"
Medewerkster 3. 35 jaar
Is getrouwd maar op een of andere manier woont haar man en kids in Connecticut. OK vreemd maar vooruit.
Dan moet ze ook elke 2 weken naar Connecticut voor haar probation. Ik vroeg op een gegeven moment waarom ze dan probation had. Nou omdat haar kinderen nogal wat weg loperig waren en zij dus de "schuld" kreeg toen haar 3 jaar oude kid 3 mile van haar huis gevonden werd en zij het kind niet gemist had. Beetje slordig he.
Dan woont er tegen over de store een 27 jarige gooser waar zij vaker verblijft dan in haar Eigen huis. Maar ze is getrouwd. Ik ben het spoor al beister uiteraard. Misschien ben ik gewoon ouderwets.
Medewerkster 4
Nou die had een verloofde. Maar ineens van de 1 op de andere dag trouwde ze. Ik super verbaasd uiteraard. 19 jaar.. Zwanger vraag ik nog.. nee niet zwanger.
2 dagen later komt ze bij me. Nou kijk haar verloofde, inmiddels haar man moest een jaartje of zo naar jail. Oh oke dan. Ik vraag maar niet wat ie uitgespookt heeft. Maar nieuwsgierig ben ik wel uiteraard en van privacy heeft nog nooit iemand gehoord hier, Dus ik google het even.
En wat vind ik..Je valt van je stoel:
DO I need to say more...? Dat verzin je toch niet...?
Werkneemster 1.
Antonia kan ik een voorschot op mijn paycheck krijgen. Ja dat kan. geregeld.
De week daarop volgend is ze 34 uur ingeroosterd. De donderdag ja nou dan had ze maar 5 uurtjes en druk druk of medewerkster J die dienst mocht overnemen. Tuurlijk.
De zaterdag en zondag, nou kijk het was valentijn weekend. Of J en B allebei een dienst van haar mochten overnemen want dan had ze het weekend vrij...Really...
Dus je komt niet uit met je paycheck en geeft de opvolgende week 23 uur weg..Snap jij hem..?
Medewerkster 2. 37 jaar
Ja die had een ex verloofde en woont dicht bij de store. Maar het was nu weer "aan". Dus vaak bleef ze bij die semi verloofde slapen zeker als ze laat en dag dienst had.
Dan komt ze naar mij toe want ze moest volgende week vrijdag vrij hebben voor een kleine ingreep en dan het weekend ook. Ok is alles goed, ja een kleine operatie in de buik maar maandag was ze weer van de partij.
Later zegt een andere college J. Oh ja zij heeft vrijdag haar aboruts.. HU what....??? Is ze zwanger dan vraag ik nog zo stom.
J--Oh maar weet jij dat dan niet?
Ik--Nee natuurlijk niet. Mij vertelt nooit iemand wat.
J--Nou ze is zwanger,
Ik--oH en ze wil het niet..?
J--Nou nee het ligt wat gecompliceerd.
Ik--Oh..? Wil meneer de verloofde het niet..?
J--Nou nee meneer de verloofde is niet de baby daddy. Dat is een getrouwde man en die wil het niet...
Ik--OOHhhooohh oke op die fiets...
Maar om een of andere reden is het nog steeds aan met "verloofde"
Medewerkster 3. 35 jaar
Is getrouwd maar op een of andere manier woont haar man en kids in Connecticut. OK vreemd maar vooruit.
Dan moet ze ook elke 2 weken naar Connecticut voor haar probation. Ik vroeg op een gegeven moment waarom ze dan probation had. Nou omdat haar kinderen nogal wat weg loperig waren en zij dus de "schuld" kreeg toen haar 3 jaar oude kid 3 mile van haar huis gevonden werd en zij het kind niet gemist had. Beetje slordig he.
Dan woont er tegen over de store een 27 jarige gooser waar zij vaker verblijft dan in haar Eigen huis. Maar ze is getrouwd. Ik ben het spoor al beister uiteraard. Misschien ben ik gewoon ouderwets.
Medewerkster 4
Nou die had een verloofde. Maar ineens van de 1 op de andere dag trouwde ze. Ik super verbaasd uiteraard. 19 jaar.. Zwanger vraag ik nog.. nee niet zwanger.
2 dagen later komt ze bij me. Nou kijk haar verloofde, inmiddels haar man moest een jaartje of zo naar jail. Oh oke dan. Ik vraag maar niet wat ie uitgespookt heeft. Maar nieuwsgierig ben ik wel uiteraard en van privacy heeft nog nooit iemand gehoord hier, Dus ik google het even.
En wat vind ik..Je valt van je stoel:
Judge sentences Auburn man for child porn possession — then officiates his wedding
Before he headed to prison for downloading child pornography, Shane Cardinale hoped to tie the knot.
And so, minutes before being shackled and escorted away, the 26-year-old Auburn man married his girlfriend Thursday morning in Cayuga County Court — a tear-filled, bittersweet moment that came directly after he was sentenced to serve up to three years in prison.
Cardinale's court appearance didn't start on the best footing.
The defendant showed up to court about 90 minutes late, narrowly avoiding a bench warrant and a lengthier sentence. He apologized profusely for his tardiness, calling his late arrival "an honest mistake."
After arguing Cardinale's belated appearance allowed the court to impose more time, District Attorney Jon Budelmann summarized the case.
A New York State Police investigation revealed Cardinale had more than 3,000 images depicting child pornography and erotica on his computer last December. One video depicted a man raping a child who was approximately 8 to 10 years old.
"This is truly horrific stuff," Budelmann said. "He has developed a taste for child pornography but, according to him, not actual children. I'm not sure how that works."
Ryan Muldoon, Cardinale's defense attorney, said his client has always been truthful and "remorseful" for his actions.
"He admits it started out as a curiosity and became an addiction," Muldoon said. "I believe he's trying to take an honest look at what he did."
When given a chance to make a statement, Cardinale initially had trouble finding words.
DO I need to say more...? Dat verzin je toch niet...?
vrijdag 26 februari 2016
court deel..
Afgelopen week moeten we maar snel vergeten. Het weekend was ronduit waardeloos. Maandag wel naar mijn wek gegaan maar om 10 uur al weer thuis. Dinsdag ging wel aardig.
Woensdag zou Kevin weer thuis komen. Met de nadruk op zou.
Hij was in Orlando op de airport en zijn vlucht was delayed en deleyed en deleyed. Inmiddels zag hij al dat zijn vlucht van Baltimore naar Albany was gecancelled dus naar Baltimore vliegen had dan helemaal geen nut. Hij zou dan in Baltimore airport de nacht moeten door brengen.
Zo ver kwam het niet eens want ook de vlucht naar Baltimore werd gecancelled door zeer slecht weer aan de oost kust.
Balen uiteraard. Zijn vader kon hem gelukkig weer ophalen want die wonen maar een uurtje van Orlando.
Ik had ook een slechte dag. Ik voelde me alles behalve goed. In de middag naar de ER. Daar hoorde ik dus dat Kevin het niet ging redden om thuis te komen. Mens was was nijdig. Niet dat hij er iets aan kon doen maar ik was gewoon nijdig op de situatie.
Om half 10 s'avonds kon ik naar huis. Inmiddels was het hier ook pokke weer, stort regen en onweer. Ik kom thuis en ja hoor... geen stroom. Dus ook geen heat en geen water. Wij hebben namelijk een well en zonder stroom werkt de well pomp niet.
Shirley bood aan om naar haar huis te komen maar dat is 40 minute rijden en daar had ik geen engerie voor. Naar bed met een dikke pyama en een extra dik dekbed.
De volgende morgen toen ik naar mijn werk ging was er nog geen stroom maar toen ik net onder weg was hoorde ik van de buurman dat we weer stroom hadden.
Rond 9 uur liet Kevin weten op het vliegveld te zijn en hij zei: It's looking good" nou gelukkig wel.
Om 10 uur zat ie in het vliegtuig rechtstreeks naar Albany. Ik was net thuis in de middag toen hij ook aankwam.
Hij kwam dus net op tijd want het huis was steen koud. Gelukkig vroor het buiten niet dus het was voor de verandering eens niet -20C.
De verwarming gaat na een stroom uitval dus niet automatische aan. De pellet stove moet je op starten en de gewone heat moet gereset worden. Maar gelukkig kon Kevin dat nu mooi doen.
De post had ook een 'leuke" brief. Van de advocaat. Eindelijk heb ie eens was gedaan voor zijn geld. Hij had een aanbieding van de district attorney.
Hier vinden ze het een leuk spel om boetes tegeven en dan mag je onderhandelen. Nou de "aanbieding" viel in elk geval niet tegen.
Mijn verlopen insprectie ticket was kwijt gescholden. Mijn snelheid terug gebracht naar 5 mile te hard en mijn rijden met suspended ticket ticket bleef.
Boete zijn dan 150 voor te hard zijden ( +93 dollar court kosten) 300 voor de suspended license (+93 courtkosten) en 3 punten op mijn rijbewijs. Hier is je rijbewijs net zoiets als een punten kaart.
Totaal dus 450 boete + 186 court kosten en de advocaat. Leuke grap dus...NOT
Als ik dit aanbod accepter wat wel aan te raden is, dan hoef ik dus niet meer terug naar court. Kijk dat vinden we nu tenminste nog leuk. Dan komt de verzekering de volgende keer ook nog eens want 3 punten en 2 boetes.. ching ching let the cashregister ring.
Maar goed het is wat het is. Kan er niks meer aan veranderen. Dan een mental note aan mezelf om minder dingen te vergeten. En misschien ook de kalender beter te gebruiken.
Ik heb inmiddels een prachtige kalender op mijn Ipad. Want grote genade wat ben ik een leeg hoofd op het moment. De meest simple dingen gaan op in de ozon. Alsof ze gewoon delete zijn of zo.
Echt niet normal. Ik laat mijn paycheck in mijn tas zitten en vergeet hem naar de bank te brengen. Dan pin ik geld en ik denk dat saldo is verkeerd. Wat heb ik betaald of gedaan met het verschil. Je weet door genomen toch grof weg wat er in je bank account moet zijn. Ik breek mijn hoofd er 2 dagen over tot ik op een gegeven moment in het zijvakje van mijn tas mijn paycheck vind. Ik krijg een paycheck per 2 weken dus ja dat wil wel een verschil zijn als je denkt dat dit in de bank was.
Ik ga naar de winkel en kom er aan en ik kan dus niet bedenken wat ik nou moest halen. Ik ga maar weer naar huis en 3 uur later zoek ik naar hetgeen ik zou halen en kan het nergens vinden. Tot het tot mij door dringt dat DIT nu was wat ik ging halen.
Boodschappen briefje, ja leuk idee. Die blijven dan thuis op de tafel liggen. Om je maar even een idee te geven.
Het verbaasd me dat ik op mijn werk toch nog behoorlijk fuctioneer. Ik kreeg vorige week onze grote baas onverwacht op bezoek en hij was zo onder de indruk van de store dat ik een gift card van $100 kreeg terplekken. Toch leuk! en ik niet alleen ook voor mijn medewerkers kreeg ik een extraatje om aan hen te verdelen. Ik doe het tenslotte niet alleen.
Op het werk hanteer ik ook een strak schema zodat ik niks vergeet. met reminders die over mijn computer screen vliegen.
Vandaag voel ik me eigenlijk best goed. Ik zie er ook niet uit. Mijn ogen zijn donker ingevallen. Ik zie er uit als een of andere zwaar drugs verslaafde. Niemand zegt ook iets uiteraard, maar ik heb een spiegel waar ik wel eens in kijk en ik ben niet blind.
Ik denk dat ik volgende week maar eens een nieuwe bril ga kopen. De mijne is in zeeeer kromme toestand en is al heeeel lang aan vervanging toe.
Woensdag zou Kevin weer thuis komen. Met de nadruk op zou.
Hij was in Orlando op de airport en zijn vlucht was delayed en deleyed en deleyed. Inmiddels zag hij al dat zijn vlucht van Baltimore naar Albany was gecancelled dus naar Baltimore vliegen had dan helemaal geen nut. Hij zou dan in Baltimore airport de nacht moeten door brengen.
Zo ver kwam het niet eens want ook de vlucht naar Baltimore werd gecancelled door zeer slecht weer aan de oost kust.
Balen uiteraard. Zijn vader kon hem gelukkig weer ophalen want die wonen maar een uurtje van Orlando.
Ik had ook een slechte dag. Ik voelde me alles behalve goed. In de middag naar de ER. Daar hoorde ik dus dat Kevin het niet ging redden om thuis te komen. Mens was was nijdig. Niet dat hij er iets aan kon doen maar ik was gewoon nijdig op de situatie.
Om half 10 s'avonds kon ik naar huis. Inmiddels was het hier ook pokke weer, stort regen en onweer. Ik kom thuis en ja hoor... geen stroom. Dus ook geen heat en geen water. Wij hebben namelijk een well en zonder stroom werkt de well pomp niet.
Shirley bood aan om naar haar huis te komen maar dat is 40 minute rijden en daar had ik geen engerie voor. Naar bed met een dikke pyama en een extra dik dekbed.
De volgende morgen toen ik naar mijn werk ging was er nog geen stroom maar toen ik net onder weg was hoorde ik van de buurman dat we weer stroom hadden.
Rond 9 uur liet Kevin weten op het vliegveld te zijn en hij zei: It's looking good" nou gelukkig wel.
Om 10 uur zat ie in het vliegtuig rechtstreeks naar Albany. Ik was net thuis in de middag toen hij ook aankwam.
Hij kwam dus net op tijd want het huis was steen koud. Gelukkig vroor het buiten niet dus het was voor de verandering eens niet -20C.
De verwarming gaat na een stroom uitval dus niet automatische aan. De pellet stove moet je op starten en de gewone heat moet gereset worden. Maar gelukkig kon Kevin dat nu mooi doen.
De post had ook een 'leuke" brief. Van de advocaat. Eindelijk heb ie eens was gedaan voor zijn geld. Hij had een aanbieding van de district attorney.
Hier vinden ze het een leuk spel om boetes tegeven en dan mag je onderhandelen. Nou de "aanbieding" viel in elk geval niet tegen.
Mijn verlopen insprectie ticket was kwijt gescholden. Mijn snelheid terug gebracht naar 5 mile te hard en mijn rijden met suspended ticket ticket bleef.
Boete zijn dan 150 voor te hard zijden ( +93 dollar court kosten) 300 voor de suspended license (+93 courtkosten) en 3 punten op mijn rijbewijs. Hier is je rijbewijs net zoiets als een punten kaart.
Totaal dus 450 boete + 186 court kosten en de advocaat. Leuke grap dus...NOT
Als ik dit aanbod accepter wat wel aan te raden is, dan hoef ik dus niet meer terug naar court. Kijk dat vinden we nu tenminste nog leuk. Dan komt de verzekering de volgende keer ook nog eens want 3 punten en 2 boetes.. ching ching let the cashregister ring.
Maar goed het is wat het is. Kan er niks meer aan veranderen. Dan een mental note aan mezelf om minder dingen te vergeten. En misschien ook de kalender beter te gebruiken.
Ik heb inmiddels een prachtige kalender op mijn Ipad. Want grote genade wat ben ik een leeg hoofd op het moment. De meest simple dingen gaan op in de ozon. Alsof ze gewoon delete zijn of zo.
Echt niet normal. Ik laat mijn paycheck in mijn tas zitten en vergeet hem naar de bank te brengen. Dan pin ik geld en ik denk dat saldo is verkeerd. Wat heb ik betaald of gedaan met het verschil. Je weet door genomen toch grof weg wat er in je bank account moet zijn. Ik breek mijn hoofd er 2 dagen over tot ik op een gegeven moment in het zijvakje van mijn tas mijn paycheck vind. Ik krijg een paycheck per 2 weken dus ja dat wil wel een verschil zijn als je denkt dat dit in de bank was.
Ik ga naar de winkel en kom er aan en ik kan dus niet bedenken wat ik nou moest halen. Ik ga maar weer naar huis en 3 uur later zoek ik naar hetgeen ik zou halen en kan het nergens vinden. Tot het tot mij door dringt dat DIT nu was wat ik ging halen.
Boodschappen briefje, ja leuk idee. Die blijven dan thuis op de tafel liggen. Om je maar even een idee te geven.
Het verbaasd me dat ik op mijn werk toch nog behoorlijk fuctioneer. Ik kreeg vorige week onze grote baas onverwacht op bezoek en hij was zo onder de indruk van de store dat ik een gift card van $100 kreeg terplekken. Toch leuk! en ik niet alleen ook voor mijn medewerkers kreeg ik een extraatje om aan hen te verdelen. Ik doe het tenslotte niet alleen.
Op het werk hanteer ik ook een strak schema zodat ik niks vergeet. met reminders die over mijn computer screen vliegen.
Vandaag voel ik me eigenlijk best goed. Ik zie er ook niet uit. Mijn ogen zijn donker ingevallen. Ik zie er uit als een of andere zwaar drugs verslaafde. Niemand zegt ook iets uiteraard, maar ik heb een spiegel waar ik wel eens in kijk en ik ben niet blind.
Ik denk dat ik volgende week maar eens een nieuwe bril ga kopen. De mijne is in zeeeer kromme toestand en is al heeeel lang aan vervanging toe.
zondag 21 februari 2016
ronde 2
Dit weekend was het weer zover. Chemo ronde 2.
De vrijdag werk ik altijd vroeg omdat 1 van mijn verders de on hebbelijke gewoonte heeft om om 4 uur voor de deur te staan. Heel erg is het ook weer niet want dat geeft mij wat extra tijd om dingen te doen zonder dat iemand mij stoord. Geen klanten geen collega's lekker rustig in de store.
Ik vertrek dan meestal om half 4 van huis. Heel de week zijn de wegen al verschikkelijk om te rijden. Sneeuw en vooral ice is het grote problem. De scholen zijn deze week dicht voor winter break, dus de schuivers zijn niet vroeg op pad. Het is dus heel de week al glijden en glibberen.
Dinsdag zo'n lag ice dat ik er serieus over dacht om terug te keren naar huis aangezien ik de berg niet op kwam. Ik stop langs de weg om mijn college uit bed te bellen, maar helaas geen cell service.
Dus nog maar een poging en ik kom naar boven. en in 3x zoveel tijd als normal bereik ik de store.
Vrijdag was het wel wat beter maar ook weer niet geweldig maar ik kwam de berg op zonder veel problemen.
De berg weg die ik rijd heet rt33. Die gaat dus over een berg met alle bochten van dien. Ook is dit een vrij onbewoond gebied met ontzettend veel wild life. Herten bv.
Ik rijd deze week altijd met enorme voorzichtigheid. Bijna dagelijks moet ik in de ankers voor herten of andere beesten.
Het is ook aarde donker moet je bedenken want straat verlichting hebben we hier nauwelijks, laat staan in de bergen. Ik rijd zo'n 45 en ik zie in mijn ooghoek wat bewegen.Ik trap op de rem en boem...
NEE he...Mijn reaktie is ook uitwijken. En ja ik weet dat ik geleerd heb dat je nooit voor een hert moet uit wijken. Een hert aanrijden is namelijk een veel beter alternatief dan van de weg af gaan. Lang niet overal heb je vang rails en soms ga je naast de weg alleen de greppel in maar soms meters naar beneden. Maar je reaktie is toch dat je wil uitwijken en ik beland in de greppel. Ook al schoot er nog door mijn hoofd "op de weg houden"
Hert was dood en mijn auto in de greppel. En daar kwam ik dus never nooit niet uit. Ja daar sta je dan om half 4 s'morgens on rt 33 in the middle of nowhere en geen cell service. En -13 C laten we dat vooral niet vergeten. Janken staat mij nader dan het lachen kan ik je melden. Ik loop een stukje want ik zie een huis in de verte. Vlak bij het huis heb ik ineens 1 streepje serive en ik bel 911.
Ja dan komt politie en brandweer. En dan had ik ze nog uitdrukkelijk gezegd geeeen ambulance te sturen. Wat ook niet gebeurde.
Politie maakt een snel rapportje en bellen een tow company om mijn auto eruit te trekken. Hoe erg de schade is is moeilijk te zien. De brandweer is die uit Cherry Valley en die brengen mij naar de store. De towing company kan even duren. En de brandweer man die elke morgen voor dag en dauw in mijn store komt grapt dat hij toe is aan zijn morning coffee.
In mijn store aangekomen ben ik ook aan coffee toe. En dan begin ik ineens te trillen. De schrik kwam eruit denk ik. En de tranen komen ook.
Afijn leuk begin voor mij dag.
De garage belt om 9 uur dat mijn auto erg meevalt. Ik ben toch en bof kont he..? Mijn lamp is aan diggelen en mijn bumper gebroken. Hij kan de lamp in Oneonta ophalen bij de chevy dealer en gelijk vervangen zodat ik weer kan rijden.
Om half 12 wordt mijn auto keurig bij de store afgeleverd. (met de rekening uiteraard). ik beh nog ergens op de vloer van mijn auto een check book liggen en schrijf dan maar gelijk een check uit.
Dan als de wiedeweerga naar het ziekenhuis waar ik inmiddels al bijna een uur te laat ben. Maar geen problem. In no time loopt de chemo na de nodige checks vooraf.
Dit verloopt allemaal soepel en ik denk dan ook dat ik eind van de dag lekker naar huis kan. Nou mooi niet dus. Mijn hartslag is wat laag en mijn bloeddruk ook. Men wil mij onder geen beding laten gaan. Verdo*****....Nou net nu Kevin in Florida zit en Shirley in Nederland.. Zal je altijd zien.
De volgende morgen lijkt het er beter uit te zien en al is het nog niet wat men wil zien, ik mag naar huis. Ze zien mij ook vast graag vertrekken. Want zo gezellig ben ik niet.
Aleysha houd mij de rest van het weekend gezelschap.
Shirley zit inmiddels in het vleigtuig terug naar huis. Die landen over een paar uur in Montreal.
Zo dochter zo moeder zullen we maar denken want ook Shirley heeft een hert naar de andere wereld geholpen vorige week. Uiteraard net de avond voor ze naar Nederland zou vliegen. Zo handig toch..
Haar auto is er ook wat erger aan toe dan de mijne.
De vrijdag werk ik altijd vroeg omdat 1 van mijn verders de on hebbelijke gewoonte heeft om om 4 uur voor de deur te staan. Heel erg is het ook weer niet want dat geeft mij wat extra tijd om dingen te doen zonder dat iemand mij stoord. Geen klanten geen collega's lekker rustig in de store.
Ik vertrek dan meestal om half 4 van huis. Heel de week zijn de wegen al verschikkelijk om te rijden. Sneeuw en vooral ice is het grote problem. De scholen zijn deze week dicht voor winter break, dus de schuivers zijn niet vroeg op pad. Het is dus heel de week al glijden en glibberen.
Dinsdag zo'n lag ice dat ik er serieus over dacht om terug te keren naar huis aangezien ik de berg niet op kwam. Ik stop langs de weg om mijn college uit bed te bellen, maar helaas geen cell service.
Dus nog maar een poging en ik kom naar boven. en in 3x zoveel tijd als normal bereik ik de store.
Vrijdag was het wel wat beter maar ook weer niet geweldig maar ik kwam de berg op zonder veel problemen.
De berg weg die ik rijd heet rt33. Die gaat dus over een berg met alle bochten van dien. Ook is dit een vrij onbewoond gebied met ontzettend veel wild life. Herten bv.
Ik rijd deze week altijd met enorme voorzichtigheid. Bijna dagelijks moet ik in de ankers voor herten of andere beesten.
Het is ook aarde donker moet je bedenken want straat verlichting hebben we hier nauwelijks, laat staan in de bergen. Ik rijd zo'n 45 en ik zie in mijn ooghoek wat bewegen.Ik trap op de rem en boem...
NEE he...Mijn reaktie is ook uitwijken. En ja ik weet dat ik geleerd heb dat je nooit voor een hert moet uit wijken. Een hert aanrijden is namelijk een veel beter alternatief dan van de weg af gaan. Lang niet overal heb je vang rails en soms ga je naast de weg alleen de greppel in maar soms meters naar beneden. Maar je reaktie is toch dat je wil uitwijken en ik beland in de greppel. Ook al schoot er nog door mijn hoofd "op de weg houden"
Hert was dood en mijn auto in de greppel. En daar kwam ik dus never nooit niet uit. Ja daar sta je dan om half 4 s'morgens on rt 33 in the middle of nowhere en geen cell service. En -13 C laten we dat vooral niet vergeten. Janken staat mij nader dan het lachen kan ik je melden. Ik loop een stukje want ik zie een huis in de verte. Vlak bij het huis heb ik ineens 1 streepje serive en ik bel 911.
Ja dan komt politie en brandweer. En dan had ik ze nog uitdrukkelijk gezegd geeeen ambulance te sturen. Wat ook niet gebeurde.
Politie maakt een snel rapportje en bellen een tow company om mijn auto eruit te trekken. Hoe erg de schade is is moeilijk te zien. De brandweer is die uit Cherry Valley en die brengen mij naar de store. De towing company kan even duren. En de brandweer man die elke morgen voor dag en dauw in mijn store komt grapt dat hij toe is aan zijn morning coffee.
In mijn store aangekomen ben ik ook aan coffee toe. En dan begin ik ineens te trillen. De schrik kwam eruit denk ik. En de tranen komen ook.
Afijn leuk begin voor mij dag.
De garage belt om 9 uur dat mijn auto erg meevalt. Ik ben toch en bof kont he..? Mijn lamp is aan diggelen en mijn bumper gebroken. Hij kan de lamp in Oneonta ophalen bij de chevy dealer en gelijk vervangen zodat ik weer kan rijden.
Om half 12 wordt mijn auto keurig bij de store afgeleverd. (met de rekening uiteraard). ik beh nog ergens op de vloer van mijn auto een check book liggen en schrijf dan maar gelijk een check uit.
Dan als de wiedeweerga naar het ziekenhuis waar ik inmiddels al bijna een uur te laat ben. Maar geen problem. In no time loopt de chemo na de nodige checks vooraf.
Dit verloopt allemaal soepel en ik denk dan ook dat ik eind van de dag lekker naar huis kan. Nou mooi niet dus. Mijn hartslag is wat laag en mijn bloeddruk ook. Men wil mij onder geen beding laten gaan. Verdo*****....Nou net nu Kevin in Florida zit en Shirley in Nederland.. Zal je altijd zien.
De volgende morgen lijkt het er beter uit te zien en al is het nog niet wat men wil zien, ik mag naar huis. Ze zien mij ook vast graag vertrekken. Want zo gezellig ben ik niet.
Aleysha houd mij de rest van het weekend gezelschap.
Shirley zit inmiddels in het vleigtuig terug naar huis. Die landen over een paar uur in Montreal.
Zo dochter zo moeder zullen we maar denken want ook Shirley heeft een hert naar de andere wereld geholpen vorige week. Uiteraard net de avond voor ze naar Nederland zou vliegen. Zo handig toch..
Haar auto is er ook wat erger aan toe dan de mijne.
vrijdag 12 februari 2016
Diepvries
De winters in New York zijn soms vreselijk. Tot nog toe mogen we helemaal niet klagen deze winter. Weinig sneeuw (voor ons doen dan), alle grote sneeuw stormen gaan noord of zuid aan ons voorbij.
Maar deze week is het effe slikken. Temperaturen die -25 tot -45 gaan bereiken. Nou laat me je melden dat ik vanmorgen om 3 am -27C als verschikkelijk vond. Je neus vriest gewoon dicht als je adme haald. Gelukkig starte mijn auto in 1x. Beetje moeilijk in en uit de versnelling te krijgen maar verder geen problem. Stel je voor dat ie smorgens om 3 uur niet wil starten bij bijna -30..
Er lag ook nog best wat sneeuw op de wegen en strooien hielp geen biet. Het waaide behoorlijk dus de sneeuw waait net zo hard weer de weg op als dat de schuivers het er af kunnen schuiven en het zou werkt maar matig met deze temperature.
Shirley zit inmiddels in het warme Nederland. Zij vloog woensdag morgen de grote plas over. Mevrouw vond het wel nog effe nodig om dinsdag avond een hert aan te rijden. Vol op de voorkant van de auto. Die krengen spingen links en rechts de weg over. Gelukkig alleen blik schade. Wel Lekker handig als je de volgende ochten op vacantie gaat. Zou auto pech erfelijk zijn..?
Hier dacht ik deze week een goede week te gaan hebben. 3de week na de chemo dus ik zou me beter voelen. Ja inderdaad dat zou ook zo geweest zijn als ik niet dit weekend griep kreeg. Verdikkie. Mijn weerstand is duidelijk ver beneden pijl. Vorig jaar niet 1x ziek geweest en nu 2x in 3 maanden de griep. En geloof me, niemand eet zoveel groente en fruit als ik en ik slik ook braaf mijn vitaminen. Iets wat ik nooit deed. Ik drink liter met fruit dank en ver geperse sinaasappelsap, ik neem Bergen fruit mee naar mijn werk. Probeer elke dag eten te koken met voldoende groente er in.
Ik voelde me dat ook een vaatdoek en dinsdag toch maar even naar de doctor. Griep was inmiddels een bronchitis en een keel ontsteking. Dus een kuurtje om daar weer vanaf te komen. Inmiddels is het stukken beter en voel ik best goed. Het enige wat blijft is gewoon geen energy en mijn spieren zijn pijnlijk en stijf. De kou helpt daar uiteraard ook niet echt bij.
Morgen kom ik gewoon de bank niet af. Kachel op de hoogste stand en een deken over me heen. Ze voorspellen -40. Nou mooi dat je mij niet buiten gaat zien..
Ik heb een spannend boek en tig magazines om te lezen dus ik kom het weekend wel door binnen.
Sinds kort ben ik ook de trotse bezitter van een Ipad. Eigenlijk een beetje per ongeluk aangekomen.
Ik was nooit een Apple fan, geen iPhone of dat soort dingen. Ik had een kindle en ik was er erg blij mee. Vorig jaar kreeg ik een nieuwe tablet waar ik dan ook nederlandse boeken mee kon lezen. De kindle kan je namelijk maar aan 1 amazon account verbinden en nederlandse boeken via amazon nl kon dus niet. Dus kreeg ik voor kerst een kleine tablet. Dit ding ging stuk en ik ging er mee terug aar de winkel. De Walmart
Nog geen jaar oud dus ik vond dat dit niet kon. Ze deden wat moeilijk en gezeur over het feit dat er geen verzekering op was afgesloten. Nou vind ik die verzekeringen op dergelijke dingen wel zo'n oplichterij dat ik erg boos werd op de mevrouw. De scene die ik maakte hielp uiteraard. In no time was er een manager van de manager beschikbaar die mijn aanbood om hem op te ruilen voor een mini Ipad met bijbetaling van $40.Deal toch.. Ik blij, de Walmart blij dat ze me kwijt waren.
Inmiddels ben ik wel helemaal in love met mijn Ipad. Ik kan er ook het aller hande tijdschrift op lezen. Dat werkt namelijk niet met de kindle en ook Nederlandse magazines via tijdschrift .nl zoals bv mijn favoriet, de Donald Duck.
Dus ik ga me zeker niet vervelen dit weekend.
Maar deze week is het effe slikken. Temperaturen die -25 tot -45 gaan bereiken. Nou laat me je melden dat ik vanmorgen om 3 am -27C als verschikkelijk vond. Je neus vriest gewoon dicht als je adme haald. Gelukkig starte mijn auto in 1x. Beetje moeilijk in en uit de versnelling te krijgen maar verder geen problem. Stel je voor dat ie smorgens om 3 uur niet wil starten bij bijna -30..
Er lag ook nog best wat sneeuw op de wegen en strooien hielp geen biet. Het waaide behoorlijk dus de sneeuw waait net zo hard weer de weg op als dat de schuivers het er af kunnen schuiven en het zou werkt maar matig met deze temperature.
Shirley zit inmiddels in het warme Nederland. Zij vloog woensdag morgen de grote plas over. Mevrouw vond het wel nog effe nodig om dinsdag avond een hert aan te rijden. Vol op de voorkant van de auto. Die krengen spingen links en rechts de weg over. Gelukkig alleen blik schade. Wel Lekker handig als je de volgende ochten op vacantie gaat. Zou auto pech erfelijk zijn..?
Hier dacht ik deze week een goede week te gaan hebben. 3de week na de chemo dus ik zou me beter voelen. Ja inderdaad dat zou ook zo geweest zijn als ik niet dit weekend griep kreeg. Verdikkie. Mijn weerstand is duidelijk ver beneden pijl. Vorig jaar niet 1x ziek geweest en nu 2x in 3 maanden de griep. En geloof me, niemand eet zoveel groente en fruit als ik en ik slik ook braaf mijn vitaminen. Iets wat ik nooit deed. Ik drink liter met fruit dank en ver geperse sinaasappelsap, ik neem Bergen fruit mee naar mijn werk. Probeer elke dag eten te koken met voldoende groente er in.
Ik voelde me dat ook een vaatdoek en dinsdag toch maar even naar de doctor. Griep was inmiddels een bronchitis en een keel ontsteking. Dus een kuurtje om daar weer vanaf te komen. Inmiddels is het stukken beter en voel ik best goed. Het enige wat blijft is gewoon geen energy en mijn spieren zijn pijnlijk en stijf. De kou helpt daar uiteraard ook niet echt bij.
Morgen kom ik gewoon de bank niet af. Kachel op de hoogste stand en een deken over me heen. Ze voorspellen -40. Nou mooi dat je mij niet buiten gaat zien..
Ik heb een spannend boek en tig magazines om te lezen dus ik kom het weekend wel door binnen.
Sinds kort ben ik ook de trotse bezitter van een Ipad. Eigenlijk een beetje per ongeluk aangekomen.
Ik was nooit een Apple fan, geen iPhone of dat soort dingen. Ik had een kindle en ik was er erg blij mee. Vorig jaar kreeg ik een nieuwe tablet waar ik dan ook nederlandse boeken mee kon lezen. De kindle kan je namelijk maar aan 1 amazon account verbinden en nederlandse boeken via amazon nl kon dus niet. Dus kreeg ik voor kerst een kleine tablet. Dit ding ging stuk en ik ging er mee terug aar de winkel. De Walmart
Nog geen jaar oud dus ik vond dat dit niet kon. Ze deden wat moeilijk en gezeur over het feit dat er geen verzekering op was afgesloten. Nou vind ik die verzekeringen op dergelijke dingen wel zo'n oplichterij dat ik erg boos werd op de mevrouw. De scene die ik maakte hielp uiteraard. In no time was er een manager van de manager beschikbaar die mijn aanbood om hem op te ruilen voor een mini Ipad met bijbetaling van $40.Deal toch.. Ik blij, de Walmart blij dat ze me kwijt waren.
Inmiddels ben ik wel helemaal in love met mijn Ipad. Ik kan er ook het aller hande tijdschrift op lezen. Dat werkt namelijk niet met de kindle en ook Nederlandse magazines via tijdschrift .nl zoals bv mijn favoriet, de Donald Duck.
Dus ik ga me zeker niet vervelen dit weekend.
maandag 8 februari 2016
Court deel 4
Nou we zijn weer een maand verder. Ik heb braaf gedaan wat mevrouw de rechter mij vertelde te doen. Ik heb een advocaat in de arm genomen. Hem uiteraard royal moeten betalen voor zijn services.
2 weken lang phone tag met die beste kerel gespeeld en gedaan wat hij mij opdroeg. Een uitreksel bij de DMV halen. Ja alweer..de laatste was niet goed genoeg omdat daar nog niet opstond dat ik geen andere tickets open heb.
De beste man al mijn papieren en kopietjes vertrekt, van rijbewijs, de ticket, mijn auto registratie etc etc etc.
Volgens meneer de advocaat zou ik waarschijnlijk niet meer terug naar court hoeven. Hij zou de prosecutor benaderen en omdat ik geen verder dingen op mijn record heb zal ik waarschijnlijk een deal krijgen. Nou mooi denk ik. Hij ging mij terug bellen....Ja ken je die nog...??
Je weet wel het overbende "nietterugbelsyndroom" Nou daar heft deze royal betaalde advocaat ook last van. Ik hoor namelijk niks. Vrijdag bel ik maar krijg alleen een mevrouw maar D gaat mij terug bellen. Maandag laat ik 6 berichtjes achter. 6...!! en denk je dat hij terug belt.. Inderdaad NOT.. ##%%%#GRRRR
Inmiddels was het 5 uur en ik moest mijn court datum was vandaag om half 6. Dus rest mij niks anders dan maar te gaan...Want hier hondeL** belde namelijk niet..
Aangekomen bij de court zie ik al dat ik fijn gezelschap heb ik de rechtzaal
En inderdaad als ik de rechtzaak binnen loop die ik hem al zitten met zijn grijs/wit gestreepte pakje en handboeien om handen en voeten. Je lacht je toch een ongeluk..
Nou ik vul mijn naam in op de lijst en neem plaats. Van mijn andvocaat geen spoor.
Dan is de meneer in het gevangenis pakje aan de beurt. De prosecutor vertelt de rechter dat zijn advocaat had gebelt en niet in staat was aanwezig te zijn.
Nou zegt mevrouw de rechter dan, ik kan dan niet verder gaan met de zaak zonder zijn advocaat. En ik stel de zaak dus uit tot 14 maart...
Dus een sherriff en een trooper transporteren deze man van de jail naar de court om daar te horen dat zijn andvocaat er niet is en het dus uit gesteld word. En hij kan weer gaan. Wat dat allemaal wel niet kost.. Denkt daar iemand hier wel eens over na. Dat is toch rond uit bespottelijk of ben ik nou de enige die dit gewoon te zot voor woorden vind. Dit verzin je toch niet..
Nou dan loopt die prosecutor rond en vraagt waar ik voor kom. Jail house bird en ik waren namelijk de enige kandidaten.. Ik leg hem dat ik kort uit. Oh ja daar zag ik een @mail over van advocaat D.. mooi denk ik, in elk geval heft ie nog iets gedaan voor zijn geld.
Maar zegt die procecutor, D is hier niet en ik mag niet met U praten want ik ben de vijand..
Ok nou ik begon het gesprek niet hoor...
Nou dan roept mevrouw de rechter mij. Ik mag naar de bench lopen. Maar 3 meter voor de bench vertelt ze mij te stoppen en te blijven staan. Raar denk ik. Ik ga mevrouw de rechter echt niet aanvallen of zo hoor. Maar dan drinkt het tot mij door. Ik heb griep en snotter en hoest er op los alsof het een lieve lust is. Ze wil gewoon ver bij mij uit de buurt blijven.. haha.. Jeetje wat heb ik nou toch ineens de behoefte om enorm te gaan niezen...
Nou ze vraagt mij of ik een advocaat heb ingehuurt en of dat D is zoals ze net had opgevangen tijdens het verboden gesprek met de procecutor.
Yep dat is hem. Oh nou D is hier vandaag niet en dus moet ik je zaak uitstellen tot maart 14.. You have got to be kidding me. En ik moet me in verbinding stellen met D.. Ja hallo wat denk je dat ik prober te doen. Kan ik het helpen dat hij er niet is.
Nou zo sta ik dus in 20 minute weer buiten en na 4x naar deze court te zijn geweest ben ik nu dus nog net zo ver als op de dag dat ik de ticket kreeg..
Mijn broek is er royal van afgezakt.
Ben ik nou echt de enige die deze hele gang van zaken bespottelijk vind. Is er nou echt geen simple ziel hier waar het bij opkomt dat dit system misschien eens onder de loep moet...?
2 weken lang phone tag met die beste kerel gespeeld en gedaan wat hij mij opdroeg. Een uitreksel bij de DMV halen. Ja alweer..de laatste was niet goed genoeg omdat daar nog niet opstond dat ik geen andere tickets open heb.
De beste man al mijn papieren en kopietjes vertrekt, van rijbewijs, de ticket, mijn auto registratie etc etc etc.
Volgens meneer de advocaat zou ik waarschijnlijk niet meer terug naar court hoeven. Hij zou de prosecutor benaderen en omdat ik geen verder dingen op mijn record heb zal ik waarschijnlijk een deal krijgen. Nou mooi denk ik. Hij ging mij terug bellen....Ja ken je die nog...??
Je weet wel het overbende "nietterugbelsyndroom" Nou daar heft deze royal betaalde advocaat ook last van. Ik hoor namelijk niks. Vrijdag bel ik maar krijg alleen een mevrouw maar D gaat mij terug bellen. Maandag laat ik 6 berichtjes achter. 6...!! en denk je dat hij terug belt.. Inderdaad NOT.. ##%%%#GRRRR
Inmiddels was het 5 uur en ik moest mijn court datum was vandaag om half 6. Dus rest mij niks anders dan maar te gaan...Want hier hondeL** belde namelijk niet..
Aangekomen bij de court zie ik al dat ik fijn gezelschap heb ik de rechtzaal
En inderdaad als ik de rechtzaak binnen loop die ik hem al zitten met zijn grijs/wit gestreepte pakje en handboeien om handen en voeten. Je lacht je toch een ongeluk..
Nou ik vul mijn naam in op de lijst en neem plaats. Van mijn andvocaat geen spoor.
Dan is de meneer in het gevangenis pakje aan de beurt. De prosecutor vertelt de rechter dat zijn advocaat had gebelt en niet in staat was aanwezig te zijn.
Nou zegt mevrouw de rechter dan, ik kan dan niet verder gaan met de zaak zonder zijn advocaat. En ik stel de zaak dus uit tot 14 maart...
Dus een sherriff en een trooper transporteren deze man van de jail naar de court om daar te horen dat zijn andvocaat er niet is en het dus uit gesteld word. En hij kan weer gaan. Wat dat allemaal wel niet kost.. Denkt daar iemand hier wel eens over na. Dat is toch rond uit bespottelijk of ben ik nou de enige die dit gewoon te zot voor woorden vind. Dit verzin je toch niet..
Nou dan loopt die prosecutor rond en vraagt waar ik voor kom. Jail house bird en ik waren namelijk de enige kandidaten.. Ik leg hem dat ik kort uit. Oh ja daar zag ik een @mail over van advocaat D.. mooi denk ik, in elk geval heft ie nog iets gedaan voor zijn geld.
Maar zegt die procecutor, D is hier niet en ik mag niet met U praten want ik ben de vijand..
Ok nou ik begon het gesprek niet hoor...
Nou dan roept mevrouw de rechter mij. Ik mag naar de bench lopen. Maar 3 meter voor de bench vertelt ze mij te stoppen en te blijven staan. Raar denk ik. Ik ga mevrouw de rechter echt niet aanvallen of zo hoor. Maar dan drinkt het tot mij door. Ik heb griep en snotter en hoest er op los alsof het een lieve lust is. Ze wil gewoon ver bij mij uit de buurt blijven.. haha.. Jeetje wat heb ik nou toch ineens de behoefte om enorm te gaan niezen...
Nou ze vraagt mij of ik een advocaat heb ingehuurt en of dat D is zoals ze net had opgevangen tijdens het verboden gesprek met de procecutor.
Yep dat is hem. Oh nou D is hier vandaag niet en dus moet ik je zaak uitstellen tot maart 14.. You have got to be kidding me. En ik moet me in verbinding stellen met D.. Ja hallo wat denk je dat ik prober te doen. Kan ik het helpen dat hij er niet is.
Nou zo sta ik dus in 20 minute weer buiten en na 4x naar deze court te zijn geweest ben ik nu dus nog net zo ver als op de dag dat ik de ticket kreeg..
Mijn broek is er royal van afgezakt.
Ben ik nou echt de enige die deze hele gang van zaken bespottelijk vind. Is er nou echt geen simple ziel hier waar het bij opkomt dat dit system misschien eens onder de loep moet...?
donderdag 4 februari 2016
Chemo brain
This een beetje vaag fenomeen. Chemo brain. Bewijs dat het echt bestaat in wetenschappelijke zin is er eigenlijk niet. Maar bijna elke patient die chome als behandeling kreeg zal bevestigen dat het wel degelijk bestaat.
Helaas heb ik ook last van. Ach denk je misschien we vergeten allemaal toch wel eens wat. Ja inderdaad maar er is toch een verschil. Nu komen die vergeet momentjes die iedereen wel eens heeft wel heeeel erg veel voor.
Een paar voorbeeldjes van afgelopen week.
Ik wil dinsdag een recept maken dat ik dit weekend vond. Ik had daar mie nestjes voor nodig en die zijn hier niet te krijgen. Dus maak ik ze zelf. Ik heb namelijk zo'n mooi pasta machientje.
Op maandag missdag na mijn werk bedenk ik dat ik het pasta deeg vast maak voor dinsdag en dit dan in de koelkast leg. Het moet alstijd een poosje rusten en ik dan hoef ik me daar dinsdag niet druk over te maken.
Ik gooi de bloem in de kitchen aid en doe er een ei bij. Wat mij daarna heeft afgeleid weet ik niet (vergeten)
Dinsdag kom tik thuis en ik wil uit de koelkast het deeg pakken. Ik zoek heel die verekte koekast af maar geen deel. waar heb ik dat nou gelaten.. Ok misschien met mijn domme hoofd in de vriezer gedaan..? Maar na grondig beide vriezer overhoop te hebben gehaald heb ik nog geen deeg. Ik zoek naarstig in mijn geheugen maar ik kan er maar niet op komen. Waar kan een mens nou in vredes naam deeg laten.
Nou uiteindelijk vond ik het..Nog steeds in de mixer kom ongemixed. Ei zag er ook zeer smakelijk uit.. En ik was er van overtuigd dat ik het gemixt had..
Dan was ik de kom uit en begin overnieuw. IK mkix de bloem en ei en als eht deeg een mooie stevige van is wil ik mijn pasta machientje pakken. Tja dat ding is echt niet zo klein. zeg 30 by 30 cm. Ik zoek het hele huis af. Letterlijk..In een lege slaap kamer heb ik een soort keuken opslag gemaakt. # kasten met schappen voor mijn canning jars en mijn andere bak en kook dingen. Hoe ik ook zoek in de kamer ik vind geen pasta machine. Ik zoek op nog wat andere plekken onder andere garage en alle keuken lastjes. maar niks en ik besluit het op te geven en maar met de deeg roller mijn deeg uit te rollen en in reepjes te snijden met de pizza cutter. niet iedeaal maar toch.
Kevin komt thuis en ik vraag of hij die pasta maker heft gezien enhij loopt naar die bewuste slaapkamer en pakt hem van de schap...Ik heb er niet een beetje omheen gekeken.
Ik moest iets hebben van de winkel. Ik rijd naar de winkel en kom er aan en geen flauw benul waar ik voor kwam. Ook een rondje door de store kon mijn geheugen niet opfrissen. Tot op de dag van vandaag heb ik geen idee wat ik nou zo nodig direct moest hebben.
Afspraken vergeet ik echt bij de fleet als ik niet alle opschrijf. Ik vergeet dingen op de post te doen, rekeningen te betalen etc
Zo vergat ik de electra rekening. En dan krijg je hier alleen 1 brief met de mededeling dat je afgesloten wordt mits je voor zo en zo datum betaald. Oepsie.. dus snel een check ingevuld en die gooi ik morgen in de brieven bus bij de electic company. Ik kom er tenslotte elke dag langs. En je voelt hem al. Dan kom op een dag thuis en heb je geen stroom. Auwiie..
Ja en dan bel je snel om te betalen over de telefoon met de card. Ja nee dat gaat zo maar niet. Ten eerste willen ze kij niet vertellen wat het total bedrag is. Want het staat niet in mijn naam en mij overnieuw aansluit en kunnen ze ook niet om diezelfde redden. Verdom**** Tja dan moest ik Kevin bellen. Kevin de stroom ligt er af kan jij effe bellen want met mij doen ze geen zaken omdat het op jouw naam staat.
Tja Kevin blij uiteraard.. Was ook nog eens een kastbaar grapje... Sinds dien houd kevin de rekenigen angstvallig in de gaten. De mobiele telefoon is ook al 2x eraf gegaan. Daar krijg je alleen een sms je en @mail hoeveel je rekening is. En dat vergeet ik dus ook.
En het is niet eens dat ik de rekingen niet wil betalen. Geloof mij die grapjes zijn duur. En mijn kinderen hebben geen telefoon. Nou je begrijpt wat een narigheid dat is. Shirley houd tegenwoordig die rekening angstvallig in de gaten.
Zo kan ik nog wel 25 voorbeelden bedenken. maar ik denk dat inmiddels een idee hebt.
Vergeetachtigheid ok maar ik heb gewoon blanke pagina's.
Ook op mijn werk heb ik dagelijkse en wekelijkse checklijstjes, Anders vergeet ik de helft van wat ik moet doen.
Helaas heb ik ook last van. Ach denk je misschien we vergeten allemaal toch wel eens wat. Ja inderdaad maar er is toch een verschil. Nu komen die vergeet momentjes die iedereen wel eens heeft wel heeeel erg veel voor.
Een paar voorbeeldjes van afgelopen week.
Ik wil dinsdag een recept maken dat ik dit weekend vond. Ik had daar mie nestjes voor nodig en die zijn hier niet te krijgen. Dus maak ik ze zelf. Ik heb namelijk zo'n mooi pasta machientje.
Op maandag missdag na mijn werk bedenk ik dat ik het pasta deeg vast maak voor dinsdag en dit dan in de koelkast leg. Het moet alstijd een poosje rusten en ik dan hoef ik me daar dinsdag niet druk over te maken.
Ik gooi de bloem in de kitchen aid en doe er een ei bij. Wat mij daarna heeft afgeleid weet ik niet (vergeten)
Dinsdag kom tik thuis en ik wil uit de koelkast het deeg pakken. Ik zoek heel die verekte koekast af maar geen deel. waar heb ik dat nou gelaten.. Ok misschien met mijn domme hoofd in de vriezer gedaan..? Maar na grondig beide vriezer overhoop te hebben gehaald heb ik nog geen deeg. Ik zoek naarstig in mijn geheugen maar ik kan er maar niet op komen. Waar kan een mens nou in vredes naam deeg laten.
Nou uiteindelijk vond ik het..Nog steeds in de mixer kom ongemixed. Ei zag er ook zeer smakelijk uit.. En ik was er van overtuigd dat ik het gemixt had..
Dan was ik de kom uit en begin overnieuw. IK mkix de bloem en ei en als eht deeg een mooie stevige van is wil ik mijn pasta machientje pakken. Tja dat ding is echt niet zo klein. zeg 30 by 30 cm. Ik zoek het hele huis af. Letterlijk..In een lege slaap kamer heb ik een soort keuken opslag gemaakt. # kasten met schappen voor mijn canning jars en mijn andere bak en kook dingen. Hoe ik ook zoek in de kamer ik vind geen pasta machine. Ik zoek op nog wat andere plekken onder andere garage en alle keuken lastjes. maar niks en ik besluit het op te geven en maar met de deeg roller mijn deeg uit te rollen en in reepjes te snijden met de pizza cutter. niet iedeaal maar toch.
Kevin komt thuis en ik vraag of hij die pasta maker heft gezien enhij loopt naar die bewuste slaapkamer en pakt hem van de schap...Ik heb er niet een beetje omheen gekeken.
Ik moest iets hebben van de winkel. Ik rijd naar de winkel en kom er aan en geen flauw benul waar ik voor kwam. Ook een rondje door de store kon mijn geheugen niet opfrissen. Tot op de dag van vandaag heb ik geen idee wat ik nou zo nodig direct moest hebben.
Afspraken vergeet ik echt bij de fleet als ik niet alle opschrijf. Ik vergeet dingen op de post te doen, rekeningen te betalen etc
Zo vergat ik de electra rekening. En dan krijg je hier alleen 1 brief met de mededeling dat je afgesloten wordt mits je voor zo en zo datum betaald. Oepsie.. dus snel een check ingevuld en die gooi ik morgen in de brieven bus bij de electic company. Ik kom er tenslotte elke dag langs. En je voelt hem al. Dan kom op een dag thuis en heb je geen stroom. Auwiie..
Ja en dan bel je snel om te betalen over de telefoon met de card. Ja nee dat gaat zo maar niet. Ten eerste willen ze kij niet vertellen wat het total bedrag is. Want het staat niet in mijn naam en mij overnieuw aansluit en kunnen ze ook niet om diezelfde redden. Verdom**** Tja dan moest ik Kevin bellen. Kevin de stroom ligt er af kan jij effe bellen want met mij doen ze geen zaken omdat het op jouw naam staat.
Tja Kevin blij uiteraard.. Was ook nog eens een kastbaar grapje... Sinds dien houd kevin de rekenigen angstvallig in de gaten. De mobiele telefoon is ook al 2x eraf gegaan. Daar krijg je alleen een sms je en @mail hoeveel je rekening is. En dat vergeet ik dus ook.
En het is niet eens dat ik de rekingen niet wil betalen. Geloof mij die grapjes zijn duur. En mijn kinderen hebben geen telefoon. Nou je begrijpt wat een narigheid dat is. Shirley houd tegenwoordig die rekening angstvallig in de gaten.
Zo kan ik nog wel 25 voorbeelden bedenken. maar ik denk dat inmiddels een idee hebt.
Vergeetachtigheid ok maar ik heb gewoon blanke pagina's.
Ook op mijn werk heb ik dagelijkse en wekelijkse checklijstjes, Anders vergeet ik de helft van wat ik moet doen.
maandag 1 februari 2016
Week 2
De eerste week is voorbij. Gelukkig, want het was zwaar. Die meeting maandag daar ben ik dus niet eens heen gegaan. Maandag kon ik de bank niet af komen en als ik er al af kwam dan was het om de toilet te bezoeken. Als een vaatdoek heb ik de rest van die dag door gebracht.
De rest van de week ben ik wel naar mijn werk geweest. Maar het was afzien. Niet zozeer het werk maar in het algemeen. De misselijkheid werd wel minder maar de andere klachten namen juist toe. Ik heb constant het gevoel dat de grond onder mijn voeten beweegt. Een beetje alsof je te veel gedronken hebt.
Mijn hoofd is 1 grote wolk. Ik kan echt nergens op concentreren en ik vergeet echt alles. De hele dag door. Het lijkt wel of mijn hersens in de slow motion stand staan.
Mijn spieren doen niks behalve pijn. En ik heb een doorgaande 24/7 hoofdpijn. Met veel pijn stiller krijg ik het ergste wel weg maar ik wil ook niet te gaan aan pijn medicatie want dan spelen mijn darmen weer op. Zelfs mijn weeg schaal is er van slag van. Die zij mij maar zo dat ik in een week 5 kilo ben aangekomen. Gek ding uiteraard...Geloven we niks van..
Maar goed genoeg geklaagd. De ergste week zit er op en vandaag voelde ik me stukken beter.
Ik ga zo ook eten koken. Dat heb ik gister weer voor het eerst gedaan. Stamppot rauwe Andijvie tot grote vreugde van mijn op visite komen de kinderen, en tot groot verdriet van Kevin. Die is en blijft het stamppot gebeuren maar een raar iets vinden.
Zaterdag gingen we even naar de winkel en bij de price chopper staan we bij de kassa. Ik kijk wat rond terwijl ik wacht en waar valt mijn oog op...
Zomaar in Coopertown bij de kassa, ECHTE drop en echte wine gums.. Ik moest wel effe 3x kijken hoor, maar het is echt en geimporteerd uit Holland dus niet de nep drop dat ze hier licorice noemen. Dat is gewoon een soort benaming voor nep drop.
Een zakje van elk ging mee naar huis en de lieverd Kevin ging zondag nog even terug om nog een zakje van alles te halen,. Just in case he said...
Dan kwam ik nog iets tegen wat ik jullie ook niet wilde onthouden. Ik heb een Subway in mijn Gas station en dit kan er dus gebeuren in een Subway. Je schrikt je toch een complete ongeluk.
https://youtu.be/ZBiboVzi2VI
De rest van de week ben ik wel naar mijn werk geweest. Maar het was afzien. Niet zozeer het werk maar in het algemeen. De misselijkheid werd wel minder maar de andere klachten namen juist toe. Ik heb constant het gevoel dat de grond onder mijn voeten beweegt. Een beetje alsof je te veel gedronken hebt.
Mijn hoofd is 1 grote wolk. Ik kan echt nergens op concentreren en ik vergeet echt alles. De hele dag door. Het lijkt wel of mijn hersens in de slow motion stand staan.
Mijn spieren doen niks behalve pijn. En ik heb een doorgaande 24/7 hoofdpijn. Met veel pijn stiller krijg ik het ergste wel weg maar ik wil ook niet te gaan aan pijn medicatie want dan spelen mijn darmen weer op. Zelfs mijn weeg schaal is er van slag van. Die zij mij maar zo dat ik in een week 5 kilo ben aangekomen. Gek ding uiteraard...Geloven we niks van..
Maar goed genoeg geklaagd. De ergste week zit er op en vandaag voelde ik me stukken beter.
Ik ga zo ook eten koken. Dat heb ik gister weer voor het eerst gedaan. Stamppot rauwe Andijvie tot grote vreugde van mijn op visite komen de kinderen, en tot groot verdriet van Kevin. Die is en blijft het stamppot gebeuren maar een raar iets vinden.
Zaterdag gingen we even naar de winkel en bij de price chopper staan we bij de kassa. Ik kijk wat rond terwijl ik wacht en waar valt mijn oog op...
Zomaar in Coopertown bij de kassa, ECHTE drop en echte wine gums.. Ik moest wel effe 3x kijken hoor, maar het is echt en geimporteerd uit Holland dus niet de nep drop dat ze hier licorice noemen. Dat is gewoon een soort benaming voor nep drop.
Een zakje van elk ging mee naar huis en de lieverd Kevin ging zondag nog even terug om nog een zakje van alles te halen,. Just in case he said...
Dan kwam ik nog iets tegen wat ik jullie ook niet wilde onthouden. Ik heb een Subway in mijn Gas station en dit kan er dus gebeuren in een Subway. Je schrikt je toch een complete ongeluk.
https://youtu.be/ZBiboVzi2VI
zondag 24 januari 2016
The days after
Vrijdag was het dan zover. Eerste chemo. In de morgen nog even naar mijn werk voor de training. Het was de laatste training dag die bestond uit een test. Daar hadden we 5 uur de tijd voor. Dat ik na een dik uur al klaar was zegt waarschijnlijk meer over de test dan over mij. Ik had al aangegeven dat ik vroeg weg moest die dag en dat was uiteraard geen problem.
Nadeel was wel dat ik nu van Binghamton naar Utica moest rijden. Ik heb er voor gekozen om niet van ziekenhuis te veranderen toen wij naar Cooperstown verhuisde en ik dank God op mijn blote knieen elke keer als ik bloed ga prikken in Cooperstown. Ik mag namelijk hier bloed prikken in Cooperstown zodat ik niet elke have klap (lees 1 tot 2 x per week) naar Utica hoef te rijden. Maar wat een stelletje randd****** hier. Ze kunnen mij niet vinden, mijn naam of geboorte datum of weet ik wat, ze raken mijn bloed kwijt, zenden het naar de verkeerde doctor, kunnen uitslagen niet vinden. Je kan het zo gek niet bedenken of ze raken het kwijt. Ook afspraken nakomen is erg moeilijk. Het bekende " nietterugbelsyndroom" en afdeling A heeft geen flauw benul wat afdeling B doet. Je bent er klaar mee. Ik zou hier niet graag een operatie ondergaan want je zou bang zijn dat je je been amputeren in plaats van een wrat wet te halen.
In Utica is dat een verademing. Alles lijkt daar altijd gesmeerd te lopen. Men weet wie je bent waar je voor komt en is voorbereid. Veel dezelfde gezichten en ze kennen je bij naam. Georganiseerd altijd op tijd en gewoon heel vriendelijk. Je voelt je nooi als een vervelende zeur.
In het ziekenhuis aangekomen ben ik een uur te vroeg maar dat is uiteraard geen probleem. Ik lig in no time aan het infuus en nadat men vanalles nog controleerd incl bloed en met mij nog maals wat dingen door bespreekt mag de chemo starten.
Ook gaat er gelijk een zakje anti spuug medicatie in en liters met vocht. Cisplatin is namelijk heel schadelijk voor je nieren en het vele vocht moet daarvoor helpen.
Binnen een uurtje draait mijn maag zich toch wel een paar keer om en ik krijg nog een zakje anti spuug. Ook krijg ik wat voor de hoofdpijn want ik kreeg enorme koppijn.
Nadat alles er in zat en het naspelen over was mocht ik naar huis. De rest van de avond voel ik me best. Alleen heel erg moe. Ik lig voor 8 uur in bed. Om vervolgens de halve nacht boven het toilet te hangen.
Zaterdag was spugen hier en daar en weer enorme hoofdpijn, maar de medicatie helpt gelukkig.
Zondag starte eigenlijk wel goed. Hier en daar wat misselijk en wederom een aanval op de hoofdpijn pillen. Ik word vast een complete excedrin verslaafde.
Ik probeer ook mezelf bezig te houden. Dan voel ik me beter dan bankhangen. Kevin zweert dat ik een acute aanval ADHD heb. Halvewege de middag is het dan ook gebeurd. Ik voel me alsof ik een liter jenever heb gezopen en Compleet gevloerd ben ik.
Vanmorgen al vlogen de haren me overal. Mijn kussen zat onder. (Wat ik pas later zag). Mijn haar was pas 3 cm lang en waarschijnlijk nog erg gevoelig ervoor. Toen ik me realiseerde dat ik mijn haar dus weer kwijt raak, was het ineens weer effe heel werkelijk. Ook al was ik er op voor bereid (dacht ik), ik was er toch even flink van overstuur. Een potje flink uitjanken luchte wel op. Heel de dag geborsteld maar op een gegeven moment jeukt het me overall en mijn trui zat onder. Dus dan is er maar 1 oplossing. Eraf ermee. Drastische maar constant de haren van je af kloppen en jeuk overall is ook niks. En alles komt onder te zitten. Nadat ik het er allemaal af had, wat nog makkelijker klinkt dan het in werkelijkheid is, gauw onder de douche want alles jeukt.
Ja en dan moet ik mijn mutsen weer opzoeken. Slapen met een kaal hoofd is koud en vooral als je de verwarming in de slaapkamer niet aan hebt. Hier een muts daar een la vol sjaals, maar mijn echt badstof "slaap"muts kon ik nergens vinden. Deze is gemaakt van badstof en heeft elastiek vanachter zodat je hem ook niet zo snel verliest tijdens het slapen. Kevin schiet het ineens te binnen dat ik de mutsen s'morgen nog vaak droeg als ik naar mijn werk ging. Aangezien het s'morgen vaak er koud is en helemaal als je niet veel haar hebt.
En inderdaad Kevin komt met een arm vol mutsen terug van mijn auto. Die we snel in de was machine gooien. Ook droeg ik veel sjaals met een afgeknipt t shirt er onder. Dat klinkt waarschijnlijk erg vaag maar is echt de oplossing van de eeuw vond ik. Ik kwam het tegen op you tube.
https://www.youtube.com/watch?v=kCHVW-PuXDQ werkt perfect en je kan eindeloos combineren. je koopt een zootje goedkope t shirts by Walmart en sjaaltjes die je overall tegenkomt en voila.
Morgen ga ik niet naar mijn werk, alleen in de middag hebben we een belangrijke vergadering. Daar wil ik dan wel heen. Ik hoef zelf niet te rijden want Shirley's manager neemt mij mee. Dan kan ik nog effe coffee leuten bij mij dochter haar domein. Shirley werkt namelijk voor dezelfde werkgever als ik waar zijn een Tim Hortons runt. Dat is zeg maar een soort starbucks in een groot benzine station. Ze heeft vast coffee klaar rond 11 uur. De meeting namelijk pas om 12 uur. Perfecte tijd.
Nadeel was wel dat ik nu van Binghamton naar Utica moest rijden. Ik heb er voor gekozen om niet van ziekenhuis te veranderen toen wij naar Cooperstown verhuisde en ik dank God op mijn blote knieen elke keer als ik bloed ga prikken in Cooperstown. Ik mag namelijk hier bloed prikken in Cooperstown zodat ik niet elke have klap (lees 1 tot 2 x per week) naar Utica hoef te rijden. Maar wat een stelletje randd****** hier. Ze kunnen mij niet vinden, mijn naam of geboorte datum of weet ik wat, ze raken mijn bloed kwijt, zenden het naar de verkeerde doctor, kunnen uitslagen niet vinden. Je kan het zo gek niet bedenken of ze raken het kwijt. Ook afspraken nakomen is erg moeilijk. Het bekende " nietterugbelsyndroom" en afdeling A heeft geen flauw benul wat afdeling B doet. Je bent er klaar mee. Ik zou hier niet graag een operatie ondergaan want je zou bang zijn dat je je been amputeren in plaats van een wrat wet te halen.
In Utica is dat een verademing. Alles lijkt daar altijd gesmeerd te lopen. Men weet wie je bent waar je voor komt en is voorbereid. Veel dezelfde gezichten en ze kennen je bij naam. Georganiseerd altijd op tijd en gewoon heel vriendelijk. Je voelt je nooi als een vervelende zeur.
In het ziekenhuis aangekomen ben ik een uur te vroeg maar dat is uiteraard geen probleem. Ik lig in no time aan het infuus en nadat men vanalles nog controleerd incl bloed en met mij nog maals wat dingen door bespreekt mag de chemo starten.
Ook gaat er gelijk een zakje anti spuug medicatie in en liters met vocht. Cisplatin is namelijk heel schadelijk voor je nieren en het vele vocht moet daarvoor helpen.
Binnen een uurtje draait mijn maag zich toch wel een paar keer om en ik krijg nog een zakje anti spuug. Ook krijg ik wat voor de hoofdpijn want ik kreeg enorme koppijn.
Nadat alles er in zat en het naspelen over was mocht ik naar huis. De rest van de avond voel ik me best. Alleen heel erg moe. Ik lig voor 8 uur in bed. Om vervolgens de halve nacht boven het toilet te hangen.
Zaterdag was spugen hier en daar en weer enorme hoofdpijn, maar de medicatie helpt gelukkig.
Zondag starte eigenlijk wel goed. Hier en daar wat misselijk en wederom een aanval op de hoofdpijn pillen. Ik word vast een complete excedrin verslaafde.
Ik probeer ook mezelf bezig te houden. Dan voel ik me beter dan bankhangen. Kevin zweert dat ik een acute aanval ADHD heb. Halvewege de middag is het dan ook gebeurd. Ik voel me alsof ik een liter jenever heb gezopen en Compleet gevloerd ben ik.
Vanmorgen al vlogen de haren me overal. Mijn kussen zat onder. (Wat ik pas later zag). Mijn haar was pas 3 cm lang en waarschijnlijk nog erg gevoelig ervoor. Toen ik me realiseerde dat ik mijn haar dus weer kwijt raak, was het ineens weer effe heel werkelijk. Ook al was ik er op voor bereid (dacht ik), ik was er toch even flink van overstuur. Een potje flink uitjanken luchte wel op. Heel de dag geborsteld maar op een gegeven moment jeukt het me overall en mijn trui zat onder. Dus dan is er maar 1 oplossing. Eraf ermee. Drastische maar constant de haren van je af kloppen en jeuk overall is ook niks. En alles komt onder te zitten. Nadat ik het er allemaal af had, wat nog makkelijker klinkt dan het in werkelijkheid is, gauw onder de douche want alles jeukt.
Ja en dan moet ik mijn mutsen weer opzoeken. Slapen met een kaal hoofd is koud en vooral als je de verwarming in de slaapkamer niet aan hebt. Hier een muts daar een la vol sjaals, maar mijn echt badstof "slaap"muts kon ik nergens vinden. Deze is gemaakt van badstof en heeft elastiek vanachter zodat je hem ook niet zo snel verliest tijdens het slapen. Kevin schiet het ineens te binnen dat ik de mutsen s'morgen nog vaak droeg als ik naar mijn werk ging. Aangezien het s'morgen vaak er koud is en helemaal als je niet veel haar hebt.
En inderdaad Kevin komt met een arm vol mutsen terug van mijn auto. Die we snel in de was machine gooien. Ook droeg ik veel sjaals met een afgeknipt t shirt er onder. Dat klinkt waarschijnlijk erg vaag maar is echt de oplossing van de eeuw vond ik. Ik kwam het tegen op you tube.
https://www.youtube.com/watch?v=kCHVW-PuXDQ werkt perfect en je kan eindeloos combineren. je koopt een zootje goedkope t shirts by Walmart en sjaaltjes die je overall tegenkomt en voila.
Morgen ga ik niet naar mijn werk, alleen in de middag hebben we een belangrijke vergadering. Daar wil ik dan wel heen. Ik hoef zelf niet te rijden want Shirley's manager neemt mij mee. Dan kan ik nog effe coffee leuten bij mij dochter haar domein. Shirley werkt namelijk voor dezelfde werkgever als ik waar zijn een Tim Hortons runt. Dat is zeg maar een soort starbucks in een groot benzine station. Ze heeft vast coffee klaar rond 11 uur. De meeting namelijk pas om 12 uur. Perfecte tijd.
woensdag 20 januari 2016
Bijna weer zover
Heel langzaam loopt deze week ten einde. Mijn "werk" week zit er op. Wat rest is de laatste dag van de Subway training.
En dan ... ja dan is het vrijdag en dan mogen we weer. Chemo...Nieuwe ronde nieuwe kansen zullen we maar zeggen.
En ben ik er klaar voor? Nee niet echt. Ik zie er als een berg tegen op.
Het is nu 3 maanden geleden dat ik de laatste chemo kreeg. Ik had gehoopt dat de meeste bijwerkingen nu wel weg zouden zijn. Een simple ziel als ik zou dat denken. Maar niks is minder waar. Slapen is een drama. Ik ben elke morgen tussen 2 en 3 wakker en kan niet meer slapen. Slaap middelen heb ik wel maar ik ben er erg huiverig van. In slaap vallen s'avonds is geen problem. Ik slaap voor ik het kussen raak. Ik moet s'morgen wel werken en ben bang dan suf en dus te zijn. Zeker met deze sneeuw heb ik al mijn aandacht bij de weg nodig. Allerlei homeopatische middeltes werken voor geen meter.
Ook mijn spieren blijven me lasting vallen. Vooral in mijn boven benen en schouders. Ik heb wel een spier ontspanner maar die wil ik s'morgens niet nemen. Het maakt mij onvast op mijn benen en ik ben al meerdere keren gevallen. Het geeft het gevoel alsof je net iets te veel alcohol gedronken hebt en een beetje zwalt. Dus als ik thuis kom is dat het eerste waar ik naar grijp. Ik heb het idee dat dit eerder erger wordt de laatste paar weken dan minder. Ik denk dat de kou er ook een rol in speelt.
Temperaturen waar je eng van word.
Vermoeidheid is ook iets wat maar niet minder wil worden. Ook op dagen dat ik niet werk. Al ben ik volgens Kevin wel weer actiever aan het worden. Maar de helft van mijn vrije dagen planning komt meestal niet uit. In de morgen heb ik grootste plannen. Ik ga dit koken/bakken, boodschappen doen, dit doen, dat doen. Maar halverwege de dag gaan mijn leuke plannen de prullebak in en hang ik als een zout zak op de bank.
Nu gaan we dus weer aan de bak. En wat voor 1. Ik krijg Cisplatin. Een venijnig goedje. Bij toeval las ik dat iemand die ik op facebook heb ik Nederland ook Cispatin krijgt. In Nederland moet je bij deze Chemo zelfs een nachtje in het ziekenhuis blijven vanwege de bijwerking van spugen.
Toen ik dat las heb ik even verhaal gehaald bij mijn oncoloog. Maar hier hoeft dat niet. Dat is prettig maar het feit dat men dat in Nederland doet voorspelt niet veel goeds. En inmiddels is zij begonnen met deze troep en hakt het er volgens haar flink in.
Al met al zie ik er tegen op als een berg zo hoog.. Helpt uiteraard helemaal niks maar ik kan het ook maar slecht van mij af zetten.
Ook mentaal hakt dit er allemaal lekker in. Niet alleen dat ik weer aan de chemo moet maar het hele gebeuren dat er nu dus een 2de keer kanker is gevonden. In mijn hoofd blijf ik me afvragen waar dit in Godsnaam gaat eindigen. Ooit dacht ik dat dit een eenmalige gevalletje pech hebben was, maar nu ben ik gewoon bang. Bang dat dit ook na de 2de niet over gaat zijn. Jaja ik weet het wel, Zo moet je niet denken. Het helpt niks en je schiet er geen zak mee op. Maar zet die knop maar eens om in je hoofd. Sommige dagen lukt dat. Vooral als ik op het werk lekker veel sores hebt. Maar zoals nu dus helemaal niet. Dan gaan die radertjes in de boven kamer draaien.
Ik kan er ook zo ontzettend kwaad van worden. Om een of andere reden reed ik naar huis en ik was gewoon in een pis humeur. Thuis lekker douchen dacht ik. Alleen ik stoot mijn teen en werd zo ontzettend nijdig dat ik een fles crème spoeling door de douche geslingerd heb. Nou het enige wat ik daarmee bereikte was een klere zooi in de badkamer die ik moest opruimen. Was ook nog eens de fles van Kevin..Gelukkig had ie nog een reserve fles staan.
Afijn morgen eerst een dagje in de school banken. Zal vanavond eerst nog een paar Donald Ducks down loaden. Die ga ik vast wel uit hebben voor de dag over is.
En dan ... ja dan is het vrijdag en dan mogen we weer. Chemo...Nieuwe ronde nieuwe kansen zullen we maar zeggen.
En ben ik er klaar voor? Nee niet echt. Ik zie er als een berg tegen op.
Het is nu 3 maanden geleden dat ik de laatste chemo kreeg. Ik had gehoopt dat de meeste bijwerkingen nu wel weg zouden zijn. Een simple ziel als ik zou dat denken. Maar niks is minder waar. Slapen is een drama. Ik ben elke morgen tussen 2 en 3 wakker en kan niet meer slapen. Slaap middelen heb ik wel maar ik ben er erg huiverig van. In slaap vallen s'avonds is geen problem. Ik slaap voor ik het kussen raak. Ik moet s'morgen wel werken en ben bang dan suf en dus te zijn. Zeker met deze sneeuw heb ik al mijn aandacht bij de weg nodig. Allerlei homeopatische middeltes werken voor geen meter.
Ook mijn spieren blijven me lasting vallen. Vooral in mijn boven benen en schouders. Ik heb wel een spier ontspanner maar die wil ik s'morgens niet nemen. Het maakt mij onvast op mijn benen en ik ben al meerdere keren gevallen. Het geeft het gevoel alsof je net iets te veel alcohol gedronken hebt en een beetje zwalt. Dus als ik thuis kom is dat het eerste waar ik naar grijp. Ik heb het idee dat dit eerder erger wordt de laatste paar weken dan minder. Ik denk dat de kou er ook een rol in speelt.
Temperaturen waar je eng van word.
Vermoeidheid is ook iets wat maar niet minder wil worden. Ook op dagen dat ik niet werk. Al ben ik volgens Kevin wel weer actiever aan het worden. Maar de helft van mijn vrije dagen planning komt meestal niet uit. In de morgen heb ik grootste plannen. Ik ga dit koken/bakken, boodschappen doen, dit doen, dat doen. Maar halverwege de dag gaan mijn leuke plannen de prullebak in en hang ik als een zout zak op de bank.
Nu gaan we dus weer aan de bak. En wat voor 1. Ik krijg Cisplatin. Een venijnig goedje. Bij toeval las ik dat iemand die ik op facebook heb ik Nederland ook Cispatin krijgt. In Nederland moet je bij deze Chemo zelfs een nachtje in het ziekenhuis blijven vanwege de bijwerking van spugen.
Toen ik dat las heb ik even verhaal gehaald bij mijn oncoloog. Maar hier hoeft dat niet. Dat is prettig maar het feit dat men dat in Nederland doet voorspelt niet veel goeds. En inmiddels is zij begonnen met deze troep en hakt het er volgens haar flink in.
Al met al zie ik er tegen op als een berg zo hoog.. Helpt uiteraard helemaal niks maar ik kan het ook maar slecht van mij af zetten.
Ook mentaal hakt dit er allemaal lekker in. Niet alleen dat ik weer aan de chemo moet maar het hele gebeuren dat er nu dus een 2de keer kanker is gevonden. In mijn hoofd blijf ik me afvragen waar dit in Godsnaam gaat eindigen. Ooit dacht ik dat dit een eenmalige gevalletje pech hebben was, maar nu ben ik gewoon bang. Bang dat dit ook na de 2de niet over gaat zijn. Jaja ik weet het wel, Zo moet je niet denken. Het helpt niks en je schiet er geen zak mee op. Maar zet die knop maar eens om in je hoofd. Sommige dagen lukt dat. Vooral als ik op het werk lekker veel sores hebt. Maar zoals nu dus helemaal niet. Dan gaan die radertjes in de boven kamer draaien.
Ik kan er ook zo ontzettend kwaad van worden. Om een of andere reden reed ik naar huis en ik was gewoon in een pis humeur. Thuis lekker douchen dacht ik. Alleen ik stoot mijn teen en werd zo ontzettend nijdig dat ik een fles crème spoeling door de douche geslingerd heb. Nou het enige wat ik daarmee bereikte was een klere zooi in de badkamer die ik moest opruimen. Was ook nog eens de fles van Kevin..Gelukkig had ie nog een reserve fles staan.
Afijn morgen eerst een dagje in de school banken. Zal vanavond eerst nog een paar Donald Ducks down loaden. Die ga ik vast wel uit hebben voor de dag over is.
maandag 18 januari 2016
Sneeuw en koud en M&M
Zondag lekker uitslapen, nou geprobeert althans. De rest van de dag lekker wat in de keuken rommelen. Ik had zin in cinnamon rolls. Uiteraard ook de normale weekelijkse dingen als brood bakken, yoghurt maken etc.
Kevin had zaterdag een flinke crock pot vol beef stew gemaakt dus dinner was al klaar.
Shirley kwam in de middag langs. Onder weg hier naar toe had ze ook nog 2 andere bezoekers mee genomen. De M&M's.
Altijd leuk om ze weer even over de vloer te hebben. Shirley vond een foto van 2009 waar zij de M&M op schoot had. Inmiddels zijn ze ietsje groter geworden..
Na het eten vertrok Shirley en de drukte makers weer naar hun huis. Voor de avond was er sneeuw voor spelt. Lake effect sneeuw. Dat betekend dat de sneeuw vanaf de grote meren hier heen trekt. Wij wonen dan wel een mooi stukje van de grote meren vandaan maar de sneeuw bereikt on meestal toch wel.
De rit naar mijn werk vanmorgen om 4 uur was dan ook geen pretje. Ruim een uur over 23 mile. Het kan korter maar dan moet ik de berg over en dat zag ik echt niet zitten. De grote wegen waren niet eens schoon laat staan de back roads.
Zelfs op weg naar huis om 2 uur was nog een lastige rit. Dan moest ik ook nog even langs het ziekenhuis om bloed te prikken. Ik ben zo langzamerhand een spelden kussen.
Inmiddels sneeuwt het nog steeds en het einde van deze storm is ook nog niet nabij. We krijgen er nog een 20 tot 30 cm bij.
Hier thuis even naar de achtertuin gelopen. De pond is compleet bevroren. Niet zo verwondelijk met deze temperaturen. Zelfs Otsego lake is bijna dicht en dat is echt geen klein meertje
Zo ziet onze achtertuin er dus uit.
Jullie zullen het met 1 foto'tje moeten doen want het is vreselijk koud en het waait als een gek.
Achter het huis viel mijn oog op de sneeuw fence. Dat is ook iets wat wij in Nederland niet kennen uiteraard. Hier tussen het huis en de garage zit zo'n 4 meter tussen. Wat er dan gebeurd als het waait en sneeuwt, dat de sneeuw opwaait richting het pad waar wij overheen moeten lopen. Naast ons huis loopt ook een kleine creek. Kevin zet elke winter een snow fence tussen het huis en de garage aan de west kant van het huis. De sneeuw waait dan tegen die fence aan en niet in een grote hoop op het loop pad.
Aan de rechterkant van dat oranje hek is de garage en aan de linker kant net buiten de foto staat het huis. Als je goed kijkt kun je zien dat de sneeuw tegen deze oranje fence waait. Tussen die containers en de boom achter in de foto is het loop pad.
Betekend niet dat we het pad niet besneeuwd maar voorkomt alleen dat er dus een meter sneeuw op het looppad bij elkaar waait. In de lente breekt hij dit oranje hek weer af.
Kevin had zaterdag een flinke crock pot vol beef stew gemaakt dus dinner was al klaar.
Shirley kwam in de middag langs. Onder weg hier naar toe had ze ook nog 2 andere bezoekers mee genomen. De M&M's.
Altijd leuk om ze weer even over de vloer te hebben. Shirley vond een foto van 2009 waar zij de M&M op schoot had. Inmiddels zijn ze ietsje groter geworden..
Na het eten vertrok Shirley en de drukte makers weer naar hun huis. Voor de avond was er sneeuw voor spelt. Lake effect sneeuw. Dat betekend dat de sneeuw vanaf de grote meren hier heen trekt. Wij wonen dan wel een mooi stukje van de grote meren vandaan maar de sneeuw bereikt on meestal toch wel.
De rit naar mijn werk vanmorgen om 4 uur was dan ook geen pretje. Ruim een uur over 23 mile. Het kan korter maar dan moet ik de berg over en dat zag ik echt niet zitten. De grote wegen waren niet eens schoon laat staan de back roads.
Zelfs op weg naar huis om 2 uur was nog een lastige rit. Dan moest ik ook nog even langs het ziekenhuis om bloed te prikken. Ik ben zo langzamerhand een spelden kussen.
Inmiddels sneeuwt het nog steeds en het einde van deze storm is ook nog niet nabij. We krijgen er nog een 20 tot 30 cm bij.
Hier thuis even naar de achtertuin gelopen. De pond is compleet bevroren. Niet zo verwondelijk met deze temperaturen. Zelfs Otsego lake is bijna dicht en dat is echt geen klein meertje
Zo ziet onze achtertuin er dus uit.
Jullie zullen het met 1 foto'tje moeten doen want het is vreselijk koud en het waait als een gek.
Achter het huis viel mijn oog op de sneeuw fence. Dat is ook iets wat wij in Nederland niet kennen uiteraard. Hier tussen het huis en de garage zit zo'n 4 meter tussen. Wat er dan gebeurd als het waait en sneeuwt, dat de sneeuw opwaait richting het pad waar wij overheen moeten lopen. Naast ons huis loopt ook een kleine creek. Kevin zet elke winter een snow fence tussen het huis en de garage aan de west kant van het huis. De sneeuw waait dan tegen die fence aan en niet in een grote hoop op het loop pad.
Aan de rechterkant van dat oranje hek is de garage en aan de linker kant net buiten de foto staat het huis. Als je goed kijkt kun je zien dat de sneeuw tegen deze oranje fence waait. Tussen die containers en de boom achter in de foto is het loop pad.
Betekend niet dat we het pad niet besneeuwd maar voorkomt alleen dat er dus een meter sneeuw op het looppad bij elkaar waait. In de lente breekt hij dit oranje hek weer af.
donderdag 14 januari 2016
Training
Een van de hoogte punten in mijn werk vind ik altijd trainingen. Zo hadden we een maand geleden een coffee training dag. Best nuttige voor nieuwe mensen maar voor de "oude" rotten in het vak een verspilling van tijd. Om nog maar te zwijgen dat het best een beetje hylarische is dat een Amerikaan, een Nederlander wil gaan leren hoe coffee te maken.
Amerikanen kunnen veel maar de meeste hebben van coffee zetten geen kaas gegeten. Als denken ze zelf dat ze de werelds beste coffee brouwers zijn.
En inderdaad zoals ik al verwachte was het een enorme verspilling van tijd.
Maar goed, niks aan te doen. Nu heb ik in mijn store ook een Subway. Dat was een nieuwe voor mij en afgelopen zomer heb ik 4 weken getraint in een andere store waar ik een soort van spoed speed cursus Subway kreeg. Ik moet zeggen dat ik het erg leuk vind, maar ik ben dan ook een fast food mens.
Inmiddels run ik deze store alweer 5 maanden en ik vind het runnen van een Subway niet het moeilijkste wat er is, ondanks dat ik uiteraard weer een store heb met veel problemen. Veel verschillende managers gingen mij voor af in korte tijd, Niet voldoende personeel en niet de juiste kwaliteit personeel.
Als je medewerksters een datum op producten schrijven als 7/35/15 en 8/34/15.... Ja dan heb je een probleempje..
Inmiddels is de kwaliteit van mijn Subway enorm gestegen. Gelukkig heb ik een assistant manager die van alle markten thuis is en erg leer gierig is. Alleen heeft men haar nooit echt veel geleerd. Gemiste kans die we nu goed maken.
Subway heeft ook trainingen en deze maand is het dus zo ver. Vorige week 1 dag, deze week 2 dagen en volgende week 2 dagen.
Ik had best wat verwacht want ik ben natuurlijk niet zo ervaren met Subway als ik was met McDonald's. Als heb ik de afgelopen maanden veel "ontdenkt" en uitgevonden. Problemen opgelost zodra gaande weg. En veel zaken komen uiteraard ook overeen met McDonald's, bv Food cost en hoe deze kosten in bewang te houden, voedselveiligheid en personeels kosten en problemen, hoe je voorraad op peil te houden. Allemaal zaken die overal hetzelfde zijn.
Je hoeft mij echt niet te leren hoe je je food cost moet berekenen en problemen op te sporen en te verhelpen. En dat is nu precise wat we doen. En veel van de cursisten hebben werkelijk geen kaas gegeten van wat dan ook. Dit resulted in hylarische momenten. Bv de mevrouw die de training geeft praat 1,5 uur over een bepaalde cost en hoe iets te berekenen en 5 minute laten vraagt iemand iets wat zij nu net 1,5 heft staan uitleggen. Onnodig om te melden dat we er dan nog een half uur aan vast plakken. Tijd waarin ik bekant in slap val. Pfff waar vind men die mensen...
Deze trainingen zijn ook nog eens in Binghamton. een dikke anderhalf uur rijden. En gister avond viel er weer een laagje sneeuw. Geen grote hoeveel heden maar net genoeg om de wegen lekker bagger te laten zijn. Al hoorde ik de sneeuwschuivers 2x langskomen vannacht. Toen wij vanmorgen wakker warden had ik dan ook de indruk dat er behoorlijk wat gevallen zou zijn. Maardat viel dus erg mee.
Morgen dus gezellig weer een dagje zitten en vervelen. Stiekem sms met iedereen die maar terug praten wil want je moet toch wat al die uren.
Dan moest ik ook nog langs de doctor om de paar hechtingen eruit telaten halen. dat was een 2 minute klusje. Het zijn maar 3 hechtingen in de rechter bovenkant van mijn buik. Dit wondje ziet er keurig uit. Morgen een telefonische gesprekje met mijn doctor. En als het goed is starten we volgende week fridag met de eerste ronde chemo.
Amerikanen kunnen veel maar de meeste hebben van coffee zetten geen kaas gegeten. Als denken ze zelf dat ze de werelds beste coffee brouwers zijn.
En inderdaad zoals ik al verwachte was het een enorme verspilling van tijd.
Maar goed, niks aan te doen. Nu heb ik in mijn store ook een Subway. Dat was een nieuwe voor mij en afgelopen zomer heb ik 4 weken getraint in een andere store waar ik een soort van spoed speed cursus Subway kreeg. Ik moet zeggen dat ik het erg leuk vind, maar ik ben dan ook een fast food mens.
Inmiddels run ik deze store alweer 5 maanden en ik vind het runnen van een Subway niet het moeilijkste wat er is, ondanks dat ik uiteraard weer een store heb met veel problemen. Veel verschillende managers gingen mij voor af in korte tijd, Niet voldoende personeel en niet de juiste kwaliteit personeel.
Als je medewerksters een datum op producten schrijven als 7/35/15 en 8/34/15.... Ja dan heb je een probleempje..
Inmiddels is de kwaliteit van mijn Subway enorm gestegen. Gelukkig heb ik een assistant manager die van alle markten thuis is en erg leer gierig is. Alleen heeft men haar nooit echt veel geleerd. Gemiste kans die we nu goed maken.
Subway heeft ook trainingen en deze maand is het dus zo ver. Vorige week 1 dag, deze week 2 dagen en volgende week 2 dagen.
Ik had best wat verwacht want ik ben natuurlijk niet zo ervaren met Subway als ik was met McDonald's. Als heb ik de afgelopen maanden veel "ontdenkt" en uitgevonden. Problemen opgelost zodra gaande weg. En veel zaken komen uiteraard ook overeen met McDonald's, bv Food cost en hoe deze kosten in bewang te houden, voedselveiligheid en personeels kosten en problemen, hoe je voorraad op peil te houden. Allemaal zaken die overal hetzelfde zijn.
Je hoeft mij echt niet te leren hoe je je food cost moet berekenen en problemen op te sporen en te verhelpen. En dat is nu precise wat we doen. En veel van de cursisten hebben werkelijk geen kaas gegeten van wat dan ook. Dit resulted in hylarische momenten. Bv de mevrouw die de training geeft praat 1,5 uur over een bepaalde cost en hoe iets te berekenen en 5 minute laten vraagt iemand iets wat zij nu net 1,5 heft staan uitleggen. Onnodig om te melden dat we er dan nog een half uur aan vast plakken. Tijd waarin ik bekant in slap val. Pfff waar vind men die mensen...
Deze trainingen zijn ook nog eens in Binghamton. een dikke anderhalf uur rijden. En gister avond viel er weer een laagje sneeuw. Geen grote hoeveel heden maar net genoeg om de wegen lekker bagger te laten zijn. Al hoorde ik de sneeuwschuivers 2x langskomen vannacht. Toen wij vanmorgen wakker warden had ik dan ook de indruk dat er behoorlijk wat gevallen zou zijn. Maardat viel dus erg mee.
Morgen dus gezellig weer een dagje zitten en vervelen. Stiekem sms met iedereen die maar terug praten wil want je moet toch wat al die uren.
Dan moest ik ook nog langs de doctor om de paar hechtingen eruit telaten halen. dat was een 2 minute klusje. Het zijn maar 3 hechtingen in de rechter bovenkant van mijn buik. Dit wondje ziet er keurig uit. Morgen een telefonische gesprekje met mijn doctor. En als het goed is starten we volgende week fridag met de eerste ronde chemo.
dinsdag 12 januari 2016
sneeuw storm
Tot nog toe zijn we erg gemats met het weer deze winter. In December was het ongekent warm voor December. Januari starte echter met bittere kou en inmiddels is de eerste sneeuw storm aangekomen.
Het begon vanmorgen te sneeuwen, stopte even maar nu zijn de hemel sluizen open gegaan. Gelukkig voor ons gaat het grootste deel ten noorden van ons langs. Maar we krijgen 5 tot 8 inches ( 12 tot 20 cm. Dus dat valt nog best mee.
Ik ging vanmorgen werken en daarna weer even een bezoekje aan de ER want ik heb een ontsteking van een van de wondjes. Die in mijn keizersneede wond. De hechtingen gingen er dus uit, spoelen en nu weer open laten zodat "vuil" er uit kan. pfffffm moedeloos van te worden..
Morgen zou ik in principe om 5 uur beginnen maar ik heb toch maar even geregeld dat iemand anders er om 5 uur is. Iemand die tegen over de store woont. Want vanavond en vanacht wordt de "grote hoop" sneeuw verwacht en mijn auto is een fijn carretje maar niet echt een rock in de sneeuw.
Ik woon 18 mile van mijn werk maar ik moet wel een berg over, over een weg die normal niet als eerste wordt schoongemaakt. Berg op valt meestal wel mee maar je moet ook weer naar beneden. Ook de weg waar wij wonen wordt als laatste schoongemaakt. Want ja wie woont daar nu he. De over buurman de buurman en wij..oh en 3 mile verder op nog wat huizen. Is uiteraard niet echt dicht bevolkt te noemen.
Ik kan ook om de berg heen rijden maar dat beteken 11 mile verder rijden en om 5 uur in de morgen is mijn ervaring is de wegen schoon plowen nog wel een problematische. Zeker ook omdat sommige wegen van de town zijn. Cooperstown, Milford, Middle field en Cherry vally en daar tussen weer door de county of de state. Niet elke town of county plowed even hard.
Je kan dus een stuk hebben dat netjes schoon is en dan weer een stuk bagger.
Dan is het ook een bos gebied. En het aantal herten dat zelf moord probeert te plegen elke dag is angst aanjagend. Die stomme beesten staan gewoon midden op de weg en denk maar niet dat ze hard weg rennen. En als ze al langs de weg staan dan rennnen ze de weg over als jij er aan komt. In plaats van veilig van de straat weg te lopen. Ze komen ook uit het niks de weg op springen.
Tot nog toe heb ik mazzal gehad. Kevin heeft de laatste paar jaar al 2 auto's de soep in gereden omdat een hert besloot zelfmoord te plegen met behulp van zijn auto.
En met die sneeuw zou je denken dat ze braaf beschutting van de bomen zoeken, maar niks Is minder waar. Voor je auto springen als jij niet kan remmen is favorite. Uitwijken is ook geen optie want je rijd of een boom in of je vliegt weet ik hoeveel meter naast de weg naar beneden. Vang rails, ja die zijn er wel...soms..
En als kom je alleen in de berm terecht, bijna altijd een greppel naast elke weg. Daar kom je dus ook never nooit niet meer uit op eigen kracht. Even bellen gaat het ook niet worden want je hebt geen telefoon bereik.
We hebben ook een nieuwe hype hier. Genaamd Powerball. Powerball is een lotterij. En omdat ie al een tijdje door niemand is gewonnen is het nu opgelopen tot 1,5 BILIOEN. Ja dat lees je goed. Bilioen met ene B. Gevolg is dat iedereen nu een ticket wil kopen. Ik kan op het werk iemand aan de lotto machine zetten om Powerball tickets uit te printen. Ongelooflijk. Het gesprek van de dag uiteraard. De groote lotto jackpot aller tijden... De trekking is morgen avond.. nou we zijn benieuwd. Ik doe ook mee, dat heet intergreren. Gokken is namelijk een liefhebberij hier.
Het begon vanmorgen te sneeuwen, stopte even maar nu zijn de hemel sluizen open gegaan. Gelukkig voor ons gaat het grootste deel ten noorden van ons langs. Maar we krijgen 5 tot 8 inches ( 12 tot 20 cm. Dus dat valt nog best mee.
Ik ging vanmorgen werken en daarna weer even een bezoekje aan de ER want ik heb een ontsteking van een van de wondjes. Die in mijn keizersneede wond. De hechtingen gingen er dus uit, spoelen en nu weer open laten zodat "vuil" er uit kan. pfffffm moedeloos van te worden..
Morgen zou ik in principe om 5 uur beginnen maar ik heb toch maar even geregeld dat iemand anders er om 5 uur is. Iemand die tegen over de store woont. Want vanavond en vanacht wordt de "grote hoop" sneeuw verwacht en mijn auto is een fijn carretje maar niet echt een rock in de sneeuw.
Ik woon 18 mile van mijn werk maar ik moet wel een berg over, over een weg die normal niet als eerste wordt schoongemaakt. Berg op valt meestal wel mee maar je moet ook weer naar beneden. Ook de weg waar wij wonen wordt als laatste schoongemaakt. Want ja wie woont daar nu he. De over buurman de buurman en wij..oh en 3 mile verder op nog wat huizen. Is uiteraard niet echt dicht bevolkt te noemen.
Ik kan ook om de berg heen rijden maar dat beteken 11 mile verder rijden en om 5 uur in de morgen is mijn ervaring is de wegen schoon plowen nog wel een problematische. Zeker ook omdat sommige wegen van de town zijn. Cooperstown, Milford, Middle field en Cherry vally en daar tussen weer door de county of de state. Niet elke town of county plowed even hard.
Je kan dus een stuk hebben dat netjes schoon is en dan weer een stuk bagger.
Dan is het ook een bos gebied. En het aantal herten dat zelf moord probeert te plegen elke dag is angst aanjagend. Die stomme beesten staan gewoon midden op de weg en denk maar niet dat ze hard weg rennen. En als ze al langs de weg staan dan rennnen ze de weg over als jij er aan komt. In plaats van veilig van de straat weg te lopen. Ze komen ook uit het niks de weg op springen.
Tot nog toe heb ik mazzal gehad. Kevin heeft de laatste paar jaar al 2 auto's de soep in gereden omdat een hert besloot zelfmoord te plegen met behulp van zijn auto.
En met die sneeuw zou je denken dat ze braaf beschutting van de bomen zoeken, maar niks Is minder waar. Voor je auto springen als jij niet kan remmen is favorite. Uitwijken is ook geen optie want je rijd of een boom in of je vliegt weet ik hoeveel meter naast de weg naar beneden. Vang rails, ja die zijn er wel...soms..
En als kom je alleen in de berm terecht, bijna altijd een greppel naast elke weg. Daar kom je dus ook never nooit niet meer uit op eigen kracht. Even bellen gaat het ook niet worden want je hebt geen telefoon bereik.
We hebben ook een nieuwe hype hier. Genaamd Powerball. Powerball is een lotterij. En omdat ie al een tijdje door niemand is gewonnen is het nu opgelopen tot 1,5 BILIOEN. Ja dat lees je goed. Bilioen met ene B. Gevolg is dat iedereen nu een ticket wil kopen. Ik kan op het werk iemand aan de lotto machine zetten om Powerball tickets uit te printen. Ongelooflijk. Het gesprek van de dag uiteraard. De groote lotto jackpot aller tijden... De trekking is morgen avond.. nou we zijn benieuwd. Ik doe ook mee, dat heet intergreren. Gokken is namelijk een liefhebberij hier.
maandag 11 januari 2016
Operatie
Afgelopen vrijdag was het dan zover. Operatief gaat men het overgebleven restje van de oude tumor en de nieuwe vonds op lever weg halen. Een soort van 2 voor de prijs van 1. Want die ziekenhuis rekeningen hier zijn om op te vreten.
Eerst nog even langs de afdeling blood prikken en men brengt daar ook gelijk een infuse in. Normaal gaat dat allemaal van een leien dakje maar niet vandaag. Infuse aanprikken in mijn elleboog lukt in beide armen 3 pogingen niet. (of ze kon gewoon niet prikken)Dan komt een andere meneer die de infuse aan de bovenkant van mijn hand prikt en in 1 x raak.
Dan mag ik naar de afdeling en gaan we in een ziekenhuis pakkie. En zelfs voor op scheme lig ik in de O.K.
Ruim een uurtje later word ik wakker. Deze operatie werd met een scope gedaan dus geen grote sneede. Das altijd prettig uiteraard. Grote voordeel is dat ik dezelfde dag naar huis mag. Ok advies was een nachtje blijven maar daar ben ik niet voor te porren. En nadat mijn darmen weer werken en mijn blood druk perfect is mag ik lekker naar huis.
Opzich voelde ik me erg goed. Zaterdag morgen wat minder. Een soort van spierpijn door het gas wat in mijn buik was gespoten.
Ik moet zeggen dat het idee dat ik in principe nu kanker vrij ben mij wel erg aanspreekt. Ik ben wel erg skeptische geworden. Ik wil het niet negatief noemen maar ik wil ook niet te vroeg juichen. In het laatste jaar iets te vaak mijn hoofd gestoten denk ik. Tot zover heeft niks volgens plan gelopen en ik wil mezelf een beetje beschermen tegen teleurstelling.
En we zijn er nog niet. Dit is voor mijn lever het begin. 6 nieuwe chemo rondes wachten me. En mijn 1,5 cm haar zal dus van korte duur zijn.
Kevin moet naar zijn tante om corn te halen voor onze pellet stove. Die pellets mixen we met droge mais wat veel meer warmte afgeeft dan alleen pellets.Zijn tante heeft een bedrijf die dit verkopen. Ik besluit om mee te gaan. Anders zit ik echt de hele dag op de bank en ik merk dat ik me daar echt niet beter van voel. En zijn tante is een leuk mens dus geen straf om daar even langs te gaan en terwijl Kevin en zijn oom de auto volladen klets ik onder het genot van een bakkie coffee even met Aunt Carol.
Op de terug weg stoppen we even bij de Amish store in Fort Plains, waar ik diverse dingetjes koop. Zoals bv kruiden en bulk flour. Onze koelkast is ook angst aanjagend leeg en we besluiten om dan gelijk maar effe bij de Aldi in Illion te stoppen. Uiteraard sjouwd Kevin en ik laat in.
Om 4 uur zijn we weer thuis en dat is dan ook genoeg voor de vandaag.
Zondag voel ik me beter en ik rommel lekker in huis. Ik maak een flinke pot kimchi, Dat is een koreaans gerecht waarbij je Chinese kool en radijs in een zout, hot pepper (sambal) mengsel 4 dagen op kamer temperatuur laat fermenten. Ik kan er effe geen Nederlands woord voor vinden. Gisten denk ik of zo. Kimchin is hot maar heerlijk. Voor de liefhebber... https://www.pinterest.com/pin/449726712768658008/
Ik maak ook een pot met gemixte groenten in een zout oplossing die een dag of 4 moet fermenten.
Ook bak ik een loaf bananen brood. Altijd lekker. https://www.pinterest.com/pin/449726712769832630/
Kevin kookt meestal in het weekend dus ik kom er vanaf met een salade maken want dat kan je aan mijn Amerrkaanse man niet over laten. Die is namelijk vies van alles wat groene blaadjes heeft. Al eet ie wel als ik hem salade voor zet en als ik door de weeks kook en ik brouw een stammpot met boeren kool of zo, ach dan eet ie toch maar want hij komt pas om 6 uur thuis en hij gaat echt niks anders maken. Hij is inmiddels vrij bekend met het word stamppot en als ie het word hoort roept ie al O Geee!! Volgens hem is elke stamppot een verwoesting van zijn geliefde mash potatoes. Maar ja dat krijg je als je een dutchie trouwt he..
Tot zo ver vond ie alleen hutspot te eten. Maar hij is ook een beetje een zeur met eten hoor...
Vandaag dus alweer maandag en ik ben gaan werken. Ik doe voornamelijk administratief werk want na 4 dagen ligt mijn buro er vol mee. Gelukkig heb ik een best een goed team maar sommige dingen blijven toch voor mij liggen. Om 12 uur vind ik het welletjes. Ik ga even langs te ER want ik denk dat het wondje in mijn oude keizersneede wond ontstoken is. En inderdaad is dat het geval. De hechtingen gaan er uit en de wond wordt gespoelt en mag nu weeer open blijven. Daaaaar gaaaan we weeeer. Morgen weer terug om nog eens te spoelen.
Eerst nog even langs de afdeling blood prikken en men brengt daar ook gelijk een infuse in. Normaal gaat dat allemaal van een leien dakje maar niet vandaag. Infuse aanprikken in mijn elleboog lukt in beide armen 3 pogingen niet. (of ze kon gewoon niet prikken)Dan komt een andere meneer die de infuse aan de bovenkant van mijn hand prikt en in 1 x raak.
Dan mag ik naar de afdeling en gaan we in een ziekenhuis pakkie. En zelfs voor op scheme lig ik in de O.K.
Ruim een uurtje later word ik wakker. Deze operatie werd met een scope gedaan dus geen grote sneede. Das altijd prettig uiteraard. Grote voordeel is dat ik dezelfde dag naar huis mag. Ok advies was een nachtje blijven maar daar ben ik niet voor te porren. En nadat mijn darmen weer werken en mijn blood druk perfect is mag ik lekker naar huis.
Opzich voelde ik me erg goed. Zaterdag morgen wat minder. Een soort van spierpijn door het gas wat in mijn buik was gespoten.
Ik moet zeggen dat het idee dat ik in principe nu kanker vrij ben mij wel erg aanspreekt. Ik ben wel erg skeptische geworden. Ik wil het niet negatief noemen maar ik wil ook niet te vroeg juichen. In het laatste jaar iets te vaak mijn hoofd gestoten denk ik. Tot zover heeft niks volgens plan gelopen en ik wil mezelf een beetje beschermen tegen teleurstelling.
En we zijn er nog niet. Dit is voor mijn lever het begin. 6 nieuwe chemo rondes wachten me. En mijn 1,5 cm haar zal dus van korte duur zijn.
Kevin moet naar zijn tante om corn te halen voor onze pellet stove. Die pellets mixen we met droge mais wat veel meer warmte afgeeft dan alleen pellets.Zijn tante heeft een bedrijf die dit verkopen. Ik besluit om mee te gaan. Anders zit ik echt de hele dag op de bank en ik merk dat ik me daar echt niet beter van voel. En zijn tante is een leuk mens dus geen straf om daar even langs te gaan en terwijl Kevin en zijn oom de auto volladen klets ik onder het genot van een bakkie coffee even met Aunt Carol.
Op de terug weg stoppen we even bij de Amish store in Fort Plains, waar ik diverse dingetjes koop. Zoals bv kruiden en bulk flour. Onze koelkast is ook angst aanjagend leeg en we besluiten om dan gelijk maar effe bij de Aldi in Illion te stoppen. Uiteraard sjouwd Kevin en ik laat in.
Om 4 uur zijn we weer thuis en dat is dan ook genoeg voor de vandaag.
Zondag voel ik me beter en ik rommel lekker in huis. Ik maak een flinke pot kimchi, Dat is een koreaans gerecht waarbij je Chinese kool en radijs in een zout, hot pepper (sambal) mengsel 4 dagen op kamer temperatuur laat fermenten. Ik kan er effe geen Nederlands woord voor vinden. Gisten denk ik of zo. Kimchin is hot maar heerlijk. Voor de liefhebber... https://www.pinterest.com/pin/449726712768658008/
Ik maak ook een pot met gemixte groenten in een zout oplossing die een dag of 4 moet fermenten.
Ook bak ik een loaf bananen brood. Altijd lekker. https://www.pinterest.com/pin/449726712769832630/
Kevin kookt meestal in het weekend dus ik kom er vanaf met een salade maken want dat kan je aan mijn Amerrkaanse man niet over laten. Die is namelijk vies van alles wat groene blaadjes heeft. Al eet ie wel als ik hem salade voor zet en als ik door de weeks kook en ik brouw een stammpot met boeren kool of zo, ach dan eet ie toch maar want hij komt pas om 6 uur thuis en hij gaat echt niks anders maken. Hij is inmiddels vrij bekend met het word stamppot en als ie het word hoort roept ie al O Geee!! Volgens hem is elke stamppot een verwoesting van zijn geliefde mash potatoes. Maar ja dat krijg je als je een dutchie trouwt he..
Tot zo ver vond ie alleen hutspot te eten. Maar hij is ook een beetje een zeur met eten hoor...
Vandaag dus alweer maandag en ik ben gaan werken. Ik doe voornamelijk administratief werk want na 4 dagen ligt mijn buro er vol mee. Gelukkig heb ik een best een goed team maar sommige dingen blijven toch voor mij liggen. Om 12 uur vind ik het welletjes. Ik ga even langs te ER want ik denk dat het wondje in mijn oude keizersneede wond ontstoken is. En inderdaad is dat het geval. De hechtingen gaan er uit en de wond wordt gespoelt en mag nu weeer open blijven. Daaaaar gaaaan we weeeer. Morgen weer terug om nog eens te spoelen.
Abonneren op:
Posts (Atom)