Vanalles

Lange stilte, ja ik weet het heb talloze berichtjes via Facebook and @mail gehad. Ik heb mijn blog tries verwaarloost.

Tja wat is er allemaal gebeurd deze zomer. Mijn laatste blog eindigde dat we verhuisde naar Cooperstown. Wij (kevin en ik) vinden het heerlijk wonen hier. Een grote tuin waar je naakt rond kan lopen zonder dat iemand dat ziet. Een heerlijk meertje in de mijn Eigen achter tuin waar ik uren heb doorgebracht deze zomer.

Aleysha had niks met Cooperstown en dan ook nog eens een half uur naar school dat was te gortig. Dus besloot Aleysha dat het tijd werd om op Eigen benen te staan. Sinds September hebben wij dus een leeg nest.

Mijn laatste blog was ook dat ik moest stoppen met werken. Dat zou zoveel beter zijn. Rust en ik weet niet wat meer voor vordelen. Iedereen was het er over eens, behalve ik dan.

Want ja dan zit je daar he. Alleen in huis de hele dag. Leuk voor een weekje maar voor lange tijd....Ik was het er nog niet over eens, maar veel keus was er niet. Dus storte ik mij op de verhuizing  en de zomer. Nou ja sort of..

Midden in de verhuizing belde namelijk mijn oude baas.  Het bedrijf was ik bijna 5 jaar voor gewerkt heb in Oneonta. Via FB brachten oud collega's het tot mijn oude baas zin attention dat ik terug on de area was. En zo kreeg ik dus onverwacht een telefoontje. Of ik een baan zocht..

Ja eigenlijk niet, althans niet direct. Er zit hier geen Corporate Mac in de buurt dus Mac is even van de baan. Nou of ik zin had on een bakkie coffee te komen drinken met hem.

Nou ja dat deed ik dus.. En ja dan krijg je gewoon een baan in je schoot geworpen ondanks dat ik hem direct vertelt heb in welke situatie ik zat.  En wat doe je dan..? Nou ik wist het wel.
Misschien fysiek niet 100% de juiste beslissing maar mental zeker wel. Ik thuis zitten in mijn uppie de hele dag. Thuis op de bank Dr Phil zitten kijken of zo.. Ik zou staple lierend gek worden.

Iedereen kan me gewoon de pot op. 2 weken vacantie heb ik er nog aangeplakt en ik begon met het helpen van een manager die ene grote truck stop leidt. Zij kon wel wat hulp gebruiken en bovendien moest zij hoog nodig op vacantie. En aangezien dit een van de grootste truckstops in de wijde omgeving is kan niet elke manager zo'n tent runnen.

7 weken heb ik daar gewerkt en toen was er een andere store met veel problemen en daar zit ik nu dus sinds augustus. Het is een stuk minder zwaar dan een grote McDonald's maar het houd mij van de straat en het weerhoud mij van knetter gek thuis worden.

In October had ik mijn laatste chemo en in November een scan. Die zag er vrij goed uit. Nog "slechts"  tumor is zichtbaar en ook nog eens flink kleiner dan die voorheen was. Dus heel goed nieuws. Maar helaas ook flink slecht nieuws. Er werd een plekje op mijn lever gevonden.
Week later een biopsie en een week later kwam daarvan de uitslag. En eigenlijk wist ik het al. Foute boel.

Met ander woorden we zijn nu eigenlijk weer terug bij af! Voor de kenners het is geen uitzaaiing maar een primary  tumor. Dat is aan de ene kant goed nieuws, als je al van goed nieuws kunt spreken uiteraard.

Volgende week gaan we weer voor een scan om te kijken of er sprake is van groei. Het behandel traject zal bestaan uit een operatie in januari en daaropvolgend wederom chemo.

Tijdens de operatie zal de oude en de nieuwe tumor verwijderd worden.

Tja nou ben ik niet zo snel uit het veld geslagen maar dit had ik niet verwacht. Ik mijn "planning" was deze nachtmerry nu bijna over. Ik kan het tot op de dag van vandaag even geen plekje geven.
Allerlei ideeen blijven spoken. Ik weet wel dat je niet van het ergste moet uit gaan maar dat je mind die kanten opgaat is volgens mij nu eenmaal menselijk. Althans bij mij wel.

Ik vind die chemo's behoorlijk zwaar. Ik zie om mij heen meerdere mensen die het ondergaan en die lijken het allemaal zo veel makkelijk te doen dan ik. Zowel fysiek als mentaal. Of misschien lijkt dat van de buiten kant zo want je kijkt nu eenmaal niet in iemand hoofd. Ik weet het niet maar het gebrek aan energie, de fatigue, de blaren in je mond, hoofdpijn, maag en darm problemen noem maar op.

Mentaal hoor ik vaak:
Oh je moet positief blijven. Ja nou dat prober ik echt maar dat lukt soms van geen kant.
Oh je bent zo sterk. Nou geloof me dat is het laatste wat ik me voel.
Een mens krijg niet meer dan hij/zij aan kan. Echt..? zou je denken..? Give me a break!
Je hebt geen keuze maar om nou te zeggen dat ik me sterk voel en oh gut dat positief blijven niet te vergeten. Ik ben zo langzamer hand spuug ziek van het woord positief. Der is niks maar dan ook helemaal niks positiefs aan en sterk, nee maar je hebt geen keus..

Om nog maar te zwijgen van mijn kapsel. En ja ja ik weet het wel, Kaal zijn is maar tijdelijk en je haar komt terug. en bla bla bla. Ja leuk maar het komt meestal van mensen met een volle bos met haar en das lekker makkelijk praten als jij niet degene bent die als een biljard bal rond loopt. Je kan me kletsen wat je wil, maar geen enkele vrouw wil er kaal bij lopen.
En die pruik pfff nou dat was slecht gespandeerde $600 in mijn leven. Wat een klere ding. Het jeukt, je zit er de gehel dag aan te plukken want het zit nooit zoals je wilt. Ik heb dat ding al heel lang aan de kant gesmeten.

Gelukkig heeft mijn werkgever er ook geen enkel problem meet dat ik een muts of hoofd sjaal draag.

Gelukkig gebeurde er ook leuke dingen.  Mijn beste vriendin Anita kwam hier 2 weken met haar zoon Timo. Dat was voor mij de highlight van de zomer. Anita en ik zijn al 30 jaar vriendinnen. Gut wat heb ik haar gemist en wat was het heerlijk om in persoon met haar te praten, lachen, huilen etc. Dat heeft mij enorm goed gedaan. We hebbben de uitstapjes beperkt gehouden tot hier in de omgeving maar er toch een zeer leuke tijd van gemaakt.

En helaas komt ook de dag van afscheid nemen. Helaas maar het was een heerlijke tijd.

Ik ben er nog

Ik voel me schuldig want ik krijg allemaal berichtjes van mensen die deze blog lezen en zich zorgen maken. Dus hoogste tijd voor een up date.

Ik moest zelf even terug lezen waar ik gebleven was. Zo veel gebeurd in de tussen tijd. Mijn laatste foto's was nog van een dik pak sneeuw, maar inmiddels is het zomer in NY.

De winter duurt hier gemiddeld tot eind april en dan half mei is het zomer. De temperature zijn om te smelten. Maar vorige week moest ik toch nog ruiten krabben. Heel vreemd.

Om dan maar met mezelf te beginnen. Ik ben inmiddels begonnen aan de 5 nieuwe behandelingen. Ik heb er nu 3 opzitten. En het is niet meegevallen. Ik wil niet alleen maar negatief over komen, maar om nou te zeggen dat het mee gevallen is tot nog toe, nee niet echt.

4 weken na de eerste behandeling begon het gedonder. De misselijkheid viel heel erg mee. Kots dagen zijn er wel maar mag niet klagen. Mijn hart vind het allemaal wat minder leuk. Ik heb van nature een lage hartslag. Had mijn vader, oma en de halve rest van de familie. Maar de chemo hakte er behoorlijk in en mijn hartslag ging soms zo laag dat ik effe op zwart ging. Ondanks hartmedicatie

Dat resulteerde in het feit dat ded cardioloog besloot om mijn rijbewijs in te trekken. Kijk en dat is nu een flinke bommer als je ruim een uur naar je werk moet rijden.
Dus met man en macht naar oplossingen gezocht. Ik vond een kamer in Auburn waar ik een paar nachten kon blijven slapen en verder werd ik door Kevin, Shirley en Aleysha heen en weer gechauffeurd. Heel fijn uiteraard  want nu kon ik blijven werken. Maar het is verre van ideal. Telkens aan iedereen  moeten vragen of ze je hier of daar heen willen brengen, Kevin die voor dag en dauw op moet om mijn naar Shirley's huis te brengen en Shirley die mij dan verder naar Auburn bracht.
Met een taxi naar docters afspraken want Aleysha is op school en Kevin op zijn werk. etc etc 

Afgelopen week kreeg ik echter na 2 eeg"s mijn rijbewijs terug. Door het slecht functioneren van mijn hart beginnen ook andere organen er "last" van te krijgen. Met name mijn lever en nieren. De kleur van mijn huid past nu geweldig bij mijn auto kleur.

De cardioloog vond het vorige week dan ook welletjes en heeft mijn chemo eventjes in de wacht gezet. Uiteraard in overleg met oncoloog etc. Een maand extra rust om mijn lichaam wat meer tijd te geven om te herstellen.
Ook werken is nu dus eventjes voorbij. Cardioloog vind het niet meer verantwoord. Tja en daar baal ik dus van als een stekker. Want hoe moe ik ook ben, ik vind mijn werk leuk en mijn baan is niet iets wat je part time kan doen. Ook de afstand maakt het niet waard om een paar uurtjes per dag te werken. Dus morgen is voorlopig effe mijn laatste werkdag.

Ik was daar behoorlijk van overstuur, kwaad, onmacht je kent het wel. Maar nadat het effe bezonken was moest ik toch eigenlijk wel aan mij zelf toegeven dat het niet meer gaat. Ik ben werkelijk uitgeput. En hoe meer ik er over nadacht hoe aantrekkelijker het werd om effe bij te komen en hopelijk uit te rusten en me wat beter te voelen.

Mijn spieren krijgen ook onvoldoende bloed toevoer wat resulteerd in een soort spierpijn. Zoiets als je gisteren enorm gesport hebt en overal spierpijn hebt. Eeen soort zwaar gevoel in je spieren. Met name de benen. Soms moet ik gewoon even still staan om de pijn te laten zakken. En ik ben absoluut geen watje dacht ik zelf.

2,5 jaar geleden na de verkoop van het motel, besloten zij naar de Utica area te verhuizen. Kevin werkt in Utica en ik moest toch een baan zoeken. En werk gelegenheid zat hier.
Kevin zijn oude huis staat in Cooperstown. Eigenlijk meer in Hartwick. Het ligt in de middle of nowhere. In de mountains 40 minute van Utica.
New Hartford was de ideale plaats dachten we en we huurde hier dus dit huis. Kevins huis zou in de verkoop gaan en als dat verkocht zou zijn dan zouden we wel verder kijken. New Hartford heeft ook een bijzonder goed school district wat belangrijk was omdat Aleysha nog 1,5 jaar highschool had te gaan.

Maar inmiddels is Aleysha in college en dus hebben we niks meer van doen met school districten. Kevins huis is moeilijk verkoopbaar, althans niet voor wat hij er voor wil hebben wat het waard is.

New Hartford is als stadje ideal met alles binnen hand bereik, maar het is en blijft een stad. Wij wonen in een 2 onder 1 kap woning, met krijsende 3 kinderen naast ons, ouders die nog harder krijsen en 24/7 schreeuwen tegen elkaar en 3 honden die blaffen zodra ze niet thuis zijn en ook als ze thuis zijn en die kregen buiten zitten.

Dan zit er aan de andere kant nog een paar honden, gek word je ervan. Oprit van het huis delen met de buren, ook niet erg handig in de winter. Afijn lang verhaal kort, wij hebben dus besloten om in Kevins huis te gaan wonen. Bespaart woonlasten en geen last van welk mens dan ook.

Er zijn namelijk geen mensen in de buurt van Kevin's huis. Wel een zwarte beer, herten en een snapping turtle die in het meertje in de tuin woont.

In Kevn's huis was de water pomp in de well inmiddels stuk gevoren en een paar water leidingen. Dus moest er voor een klein vermogen een nieuwe pomp in de well. Die well zit 30 meter diep en zelf doen was geen optie. Nadat eindelijk die klere loodgieter op kwam dagen en we weer water hadden bleek dat de warm water ketel ook niet meer te werken. Die dus vervangen en het bleek dat die dus ook open gescheurd was. Inmiddels zit er dus een nieuwe ketel in.

Verder moest er nogal wat schoongemaakt worden, want er is niet in geleeft voor 2 jaar. Behalve de familie muis dan.

Aleysha is niet zo blij met deze move. Cell phone bereik is dus  nul komma nul. Voor een 19 jarige een ramp uiteraard. Ook geen winkel Mall in de buurt uiteraard. Maar ze heeft niet al te veel keuze. Ook het feit dan mijn inkomen nu weg valt maakt hier blijven wonen niet zo gezond voor de financien.

Dan reed Kevin mijn auto vorige week, want die van hem moest gemaakt worden en ik mocht toch niet rijden. Vrijdag rijd ie na zijn werk naar huis en verwisselt van baan en ziet de dame niet die aan de rechter kant van hem reed. Gevolg was dat mijn rechter kant nu dus van voor toch achter schade heeft. Hij is fijn. Hij voelde zich uiteraard bezonder rot. Mijn auto was net 2 maanden geleden gemaakt van mijn glijpartij. Maar ja wat doe je er aan?

Shirley is net terug van vacantie in Nederland samen met haar man. Ze heeft uitgeraard een leuke tijd gehad. Familie vrienden bezocht en leuke dingen gedaan. Soort toeristje uit hangen in Eigen land. Uiteraard wat lekkere dingen meegenomen waaronder drop shot en drop en zoethout thee. Ik kan weer effe vooruit.

Vandaag kreeg ik het berichtje dat Anita, mijn levenslange vriendin haar tickets heeft geboekt en samen met haar jongste zoon in augustus hierheen komt. Daar kijk ik nou echt naar uit. 3,5 jaar elkaar niet gezien.

Nou ik geloof dat ik alles wel in een notedop heb gehad. Inmiddels zijn we volop aan het verhuizen. Dit weekend gaan we officieel over. Volgende week dus rust. Ik kan niet wachten tot we over zijn. Ik ben zo vreselijk moe, werk en dan tussen door schoonmaken van het huis en wat ander klusjes daar hakken er flink in.

Volgende week lig ik in een luie stoel in de tuin...Deze tuin

Het gras is inmiddels gemaaid. De Tv werkt al, zaterdag krijgen we internet. Dus dan zijn we weer van alle gemakken voorzien.

Tijdje geleden

Tja het is effe geleden. Maar hier ben ik dan weer. Een up date.

Inmiddels heb ik 3 chemo behandelingen achter de rug. Deze week was het tijd voor een nieuwe scan. Ik probeerde mij er niks bij voor te stellen en al helemaal geen hoop volle verwachtingen te hebben. Dan valt het altijd tegen.

En toch, toch valt het dan toch nog weer tegen. Gatverdarrie. De tumors zijn wel gekrompen. Goed nieuws maar helaas niet voldoende. Ja daar gaan we weer.

Dus het nieuwe plan de campanje is een andere chemo medicatie. (lees meer aggresiever)
Dan 5 behandelingen. Tja die zat he.
Met het feit dat er minimal 3 weken tussen en in werkelijkheid het tot nog toe telkens 4 weken tussen zat, betekend dat nog 5 maanden.

Nou je begrijpt dat ik er zwaar de pest van in heb. Je mag gerust weten dat ik effe een flink potje gejankt hebt. Van hopeloosheid, boosheid, frustratie. Noem het maar op!

Nou zat het mij deze week zo wie zo niet mee. Maandag was ik vrij. Dus wat boodschappen doen. De wegen waren vrij schoon, maar hier en daar waaide er sneeuw over de wegen heen. En die sneeuw kan dan ineens ergens liggen waar je het niet verwacht. Met name in open ruimtes.

Ik heb een koffer bak vol boodschappen en ik ben op weg naar het ziekenhuis Faxton voor blood work. Ik ben er bijna en ik ga van 1 highway over naar de andere met zo'n leuke 360 afrit. Ineens ligt er sneeuw op deze afrit. Ik reed maar 25 mile per uur maar de auto voor mij moest zonodig remmen. Dus moest ik ook remmen. Tja remmen en dan spek glad van de sneeuw en dan schuif je lekker weg.
En dan raak je de vangrail. Ik stap uit en kijk naar de schade. Ach dat valt nog mee denk ik.
Ik stap weer in en start mijn auto. Ik wil mijn stuur recht draaien..oh okkk mijn stuur draait vrolijk maar mijn wielen doen dus niks.

Tja dan worddus 911 bellen want ik sta dus ook nog op een leuke plek, midden in die afrit en iedereen is verrast door de sneeuw. 2 minute na mij doet een andere auto precise hetzelfde en 5 minute later nog 1. En nog een geluk dat ze niet boven op mij vlogen.

Als de politie binnen no time arriveerd sluit men de afrit. De politie neemt mijn gegevens op en die van de andere auto's Wat een chaos. Terwijl men de afrit had afgesloten door middle van een politie auto rijd er toch een eigenwijs om die politie auto heen om de afrit te nemen. haha ja zo maar.. Die haddden ze dus gelijk te pakken.

Mij voor af of iets met de stuur as is gebroken. Ik heb geen idee wat precies. Maar een geluk is dat mijn auto niet total loss is. Maar dan ook maar net niet.

Tja dus dan wordt mijn auto weggesleept. Inmiddels heb ik Kevin gebelt om mij op te halen. kofferbak vol boodschappen weet je nog.

Ik rijd nu dus een huur auto tot mijn auto weer klaar is.

De winter wil ook nog niet vertrekken. Maandag hadden we een flinke snow/ice storm. De wegen waren werkelijk onbegaan baar. Ik ging na mijn werk naar Shirley's huis en dat koste me al moeite zat. En die kou. Klere zeg..Het houd niet op. Vandaag eindelijk een dagje boven het vriespunt. Je wil gewoon met je ramen open rijden. Na maanden van kou en dan bedoel ik ook KOU. Alle recors zijn geloof ik wel gebroken. Zowel kou als sneeuw. Er ligt meer dan een meter sneeuw en zaterdag kwam er weer een paar cm bij.

Onze drive way

 

 

Onze straat

 

 

 

onze stoep

 

 

Tja een ijspegeltje aan ons huis

 

 

Verder zijn er ook nog leuke dingen gebeurd. We zijn een weekje naar schoonouders geweest in Florida. Heerlijk warmte en zon. en verwent worden door je schoonmoeder. De vliegreis erheen ging eigenlijk prima. De terug vlucht ging wat  minder. Althans 1 van de 2 vluchten. Stront ziek en de mevrouw naast mij was vast niet blij.

Zaterdag ging ik naar mijn werk en dat was geen slim idee. Ik was al niet lekker en eigenwijs toch gaan want het is zaterdag en ik had een zwak team staan en dus ging ik. Op een gegeven moment werd ik effe zo duizelijk dat ik tegen de vlakte ging. Lage bloeddruk. Mijn verzet om geen medicatie te slikken hiervoor gaat waarschijnlijk lang meer stand houden helaas.

Gelukkig was Shirley dicht bij en die haalde mij dus op het werk op. Kevin haalde mij bij Shirley op.
Zondag dus maar een rustige pyama dag gehouden.

Dan denk je dat ik mijn auto wat ongelukkig "parkeerde" maar kan erger. Wat dacht je hier van.

gasten en bloemen

Ach gasten, die bij je mac komen eten. Om je een idee te geven wat een idioten er rond lopen...deze klacht kwam afgelopen week binnen en dan mag ik ze opbellen om de klacht op te lossen. Maar wat in vredes naam moet je hier nu mee?

Customer Issue 1:
threatened lawsuit-
The customer said if she or her children came down with anything, she was going to file a lawsuit.

Customer Issue 2:
hygiene/appearance of employee complaint- 
The customer said three of the employees at the restaurant had scabs all over their arms and faces, and one of them came and sat at a table near her with her child who also had the same scabs.  The customer said the employees were all itching and rubbing themselves.  The customer said she overheard them talking about the fact that it may be lice or scabies and also that it may have come from the public transportation system.  The customer said it appeared to be an epidemic.  The customer said she called the restaurant and spoke with the female manager who stated she was unaware of the issue and would investigate. 

Ja gevaarlijke mac werk ok hoor. Luizen en enge ziektes

Maar als je dan na een lange dag thuis komt en je vind dit op je tafel. Acht dan is toch alles vergeten. En nog wel

 van een oud  mac collega..

Dank jullie wel Brigitte, Dennis en natuurlijk Ferdi

2de ronde

Afgelopen dinsdag morgen moest ik weer bloed  prikken. Einde van de middag belde het ziekenhuis dat mijn bloed waarden voldoende waren gestegen voor de volgende ronde.
Dat was dan wel mits mijn bloeddruk ook hoog genoeg was.

Woensdag dus vroeg op pad. Mijn bloeddruk was toch nog weer laag en er moest overleg met de uncoloog plaats vinden

Gelukkig gaf die het groene ligt.
Het prikken, de chemo, spoelen ging allemaal lekker vlot. Nou ja het duurt wel uren uiteraard maar toch. Je krijgt drinken wart je wilt.  Den deken voor over je benen. En iedereen is even aardig.

Wat mij er opvalt hier is dat artsen en verpleging zo royaal zijn met medicijnen. Ik bedoel ik krijg meer dan genoeg troep binnen en wilt zo min mogelijk onnodige troep eten.
Je krijgt medicijnes voor misselijkheid, als nodig voor opstipatie, maar je kan de halve apotheek bij elkaar krijgen.
Men vraagt altijd naar de bijwerkingen die je hebt en ik noemde dus vroeg wakker en dan niet meer kunnen slapen. Zeg maar 4 uur s'morgens vroeg wakker.

Nou werd mij direct een middeltje aangeboden, of in elk geval den recept ervoor. Maar ja slaapmiddelen hebben ook weer bijwerkingen. Bovendien moet ik s'morgens ruim een uur naar mijn week rijden. Ik bedoel ik was niet van plan Om dood te gaan wan kanker maar al helemaal niet om mezelf te pletter te rijden omdat ik half high in mijn auto zit.

Zo is er voor elke bijwerking wel een middeltje. Maar al die medicijnen hebben ook weer
bjwerkingen. Je krijgt zo visuele circle. Waar je medicijnen slikt tegen de bijwerkingen van de andere mecdicijnen. En waar houdt het op? Slaap medicijnen is leuk maar ik onderga chemo om weer gezond te worden. Niet om straks een medicijnen verslaving te moeten gaan oplossen.

Ik heb het idee dat men hier wel heel erg snel met recepten voor medicatie staat te wapperen. Ik slik alleen de vitaminen en calcium tabletten tegen bot afbraak. Ik krijg misselijkheids medicijnen toegedient tijdens de chemo. Ik kan ook tabletten voor misselijkheid krijgen maar die heb ik nog niet geslikt. Ook de bloeddruk medicines wilt ik niet. Noem me eigenwijs maar dan moet het maar langer duren. Hoe frustreren dat dit ook is.

Donderdag, ach die vergeten we maar gewoon heel snel. Vrijdag weer maar mijn work en eigenlijk ging dat prima.

Zaterdag begon prima, ik was vroeg wakker dus besloot ik maar vroeg te gaan. Om 1 uur ineens was het op. Spugen, koppijn, en dood, dood moe, zo ineens. Men stuurde men dus maar huis.

Ik zie in reacties en on FB  van: oh wat stoer dat je gaat werken. Nou laat me dat even toelichten. Het heeft niks met stoer te maken. Het is gewoon noodzaak. Ziekte wet hebben wij niet, al hebben betere werknemers als die van mij wel ziekte dagen. Een week of soms 2.

En wat als je ziek thius moet zitten. Alleen in een leeg huis de hele dag, hangen op de bank, bedenken zo miserable ik me voel. Nu moet opstaan, en aankleden, en gaan en ik heb veel afleiding. Zeg maar heeeel veeel. Ik denk dat ik me toch beter voel als ik werk.

Gelukkig heb ik een werkgever die min de vrijheid geeft om te gaan of een dag gewoon thuis te blijven zoals deze woensdag als dat nodig is. Zonder verlies van pay.

Dan heb ik een verzekering via mijn werkgever en bijna elk verzekering is 80/20 of soms zelfs 30/70. Dat betekend dat je van ziekenhuis kosten 20 of 30 % zelf moet dokken. Hoe het precies werkt ben ik ook nog niet uit. Veel te ingewikkelde burocratie waar ik geen snars van snap. Mijn werkgever echter betaald alle kosten die voor mijn rekening komen. Ik hoef nu alleen mijn eigen risico te betalen. Is ook 1500 per jaar daar niet van en aangezien het per kalender jaar is heb ik dus in dec en Jan zo'n rekening maar toch. Dus wie ooit nog eens zijn gal wil spugen over wat den slechte werkgever McDonald's wel niet is, bedenk dan dat je eerst de feiten moet kennen Ik kan me daar enorm boos om maken. En niet allen managers. Paar maanden geleden verongelukte de schoonzoon van een medewerkster en ook daarbij were enorm geholden waar mogelijk en ze heeft geen dag pay gemist.
Just saying..

nieuw jaar

Het is inmiddels al weer de 2de week van Januari.

Kerst kwam en ging. Kevins zus en haar gezin waren er. Leuke familie Carter. Mijn schoon moeder heeft nu een dochter en een schoon dochter met een pruik.

Vreselijk verwent met kerst. O.a een nieuwe tablet waar ik nu NL boeken mee kan lezen. Ik verslint boeken op mijn kindle maar die kan alleen boeken van Amazone.com downloaden. Nu kan ik dus nederlandse baantjers lezen.

Ook kilos  ( no kiddding) drop gekregen van man lief

Dan oud en nieuw. Uiteraard oliebollen gebakken. En apple vlappen. Die uiteraard verslonden. 5 kilo aan gekomen vrees ik.

Zo af en toe tussen door een mindere dag waarbij ik op diverse tijden de toilet pot van binnen bekijk. Of ergens langs de weg achter een vuilnis bak sta te kotsen. Wat moet je als je onder weg bent.

Haar ben ik inmiddels allemaal kwijt. Niet alleen hoofd haar maar ook wenkbrouwen, armen, benen, etc. Mijn wimpers heb ik nog wel. Met de nadruk op nog..

En ja ik weet wel het groeit ooit weer terug. Dat klinkt leuk. Maar denk je eens in als jij nu geen wenkbrouwen meer had en geen hoofdhaar. En niet een week maar dat gaat duren tot maanden na de laatste chemo. Dus met andere woorden je loopt een klein jaar minimal met een kale kop. Geen vrouw vind dat leuk en ik ook niet. En dan ben ik echt niet zo typje die zo erg op mijn uiterlijk is.

Dan heb ik een mooie pruik. hij is fijn. Dat ding jeukt zo erg, daar wordt je knetter gek van Bovendien krijg ik er vreselijk uiitslag van in mijn nek. De pruik is dus niks.

Dus ja ik weet wel dat mijn haar ooit terug komt en dat het niet het einde van de wereld is maar ondertussen loop ik een jaar met een kale kop. Echt niet leuk! Om nog maar te zwijgen hoe koud dat is hier..Ik heb inmiddels 4 mutsen gebreid. En ik slaap zelfs met een muts. Want je hoofd verliest namelijk de meeste warmte van je hele lichaam. En ik kan je melden dat j een erg kouod hoofd krijgt zonder muts. Ook nog een special muts want je wilt dat ding uiteraard niet halverwege de nacht ergens aan je voeten end hebben liggen.

Verder ja de bijwerkingen vallen eigenlijk nog mee. De bekende uiteraard maar er zijn ook veel, heel veel onbekende bijwerkingen. Zoals bv lage bloeddruk (ja zelfs met kiloos drop) wat duizelig heid tot gevolg heeft. Tinteling in 1 been wat je uren niet kwijt raakt, blaren in je mond zo ongeveer 6 tegelijk. En meest vervelende vind ik is de vermoeidheid. Gut ik heb soms het gevoel alsof er lood in mijn benen zit. Ik kan heel fit opstaan en ergens gedurende dag zakt het ineens in en kan ik geen voet voor de andere zetten. En slapeloos heid. Ik kan om 11 uur bed in duiken en als een blok in slaap vallen voor mijn hoofd het kussen raakt. Maar dan 4 uur klaar wakker en niet meer kunnen slapen. Wat ik ook probeer. Nou kan je daar ook weer medicijnen voor krijgen maar dat vertik ik. Ik ga niet ook nog eens  slaappillen naar binnen frotsen. Hoe meot ik dan in vredesnaar nog auto rijden. En ik zal toch moeten werken. Ik zou stapellierend gek worden als ik thuis zou moeten blijven nu.

Afgelopen week zou de 2de chemo zijn maar dat feest ging niet door. Mijn bloeddruk te lag, lees veeeel te laag en sommige bloed waarde waren niet voldoende hersteld. Ik was daaar behoorlijk pissed over. Niet dat iemand er iets aan kon doen, maar het is erg frusttrerend. Ik wil doorgaan zo dat we er van af kunnen zijn. Uitstel betekend dat deze nachtmerry alleen maar langer gaat duren.Vandaag gesprek gehad met de uncoloog. Deze week blijven we bloeddruk meten en morgen weer bloed prikken.
Wanneer de volgende ronde chemo nu is is effe afwachten.

Dan ben ik per 1 januari GM van een van de grootste Macs die McOpCo heeft in de north east.
Ik heb daar een bende ge-erft dat wil je gewoon niet weten. NIet alleen de conditie van de store maar ook de idioten die er rond lopen. Ongelooflijk, maar aan de andere kant houdt mij van de straat en heb ik geen tijd om te veel te piekeren.Ik zal van de week eens wat verhalen op papier zetten want ik heb er inmiddels weer een paar.

Tja verder is het echt winter. Bergen sneeuw en vreselijk koud. Zeg maar dik -20C  kinda koud.
of kouder. Ja het kan nog kouder..
Vandaag warmer, bleef net onder het vriespunt maar morgen gaan we weer de noord pool temperaturen tegemoed.  Dat wordt weer 4 lagen kleding aan inclusief the long johns (lang ondergoed)