Soms

Mensen hebben vaak moeite wat ze tegen je "moeten" zeggen als je Kanker hebt. Voor sommige is zelfs het woord al iets dat besmettelijk klinkt.

Je krijgt vaak goed bedoelde adviezen waar je werkelijk geen kant mee op kan. Ook denkt men vaak dat je graag ALLE ervaringen van iedereen wil horen.

Ook zijn er veel mensen die denken dat kanker ook een definitief dood vonnis betekend.

En ja voor sommige mensen zal is deze ziekte uiteindelijk dodelijk zijn, geen twijfel over. Maar kanker betekend niet automatische dat je binnen afzienbare tijd dood gaat. Ik was namelijk van plan om nog effe mee te gaan. Al kan niemand in de toekomst kijken en zijn er geen guaranties, dat besef ik heel erg goed. En de angst dat het inderdaad slecht zal aflopen zit echt wel tussen mijn oren. Hoe hard ik ook probeer om zo niet te denken.

Ik krijg ook regelmatig de vraag hoe je zoiets nu verwerkt of hoe je daar nu mee om moet gaan. Antwoord is vrij simple.Hele eerlijke vraag trouwens.  Ik heb geen idee.

Toen ik 1,5 jaar geleden ziek werd was het plan al snel duidelijk, chemo, operatie en klaar. Ik had er alle vertrouwen in dat dit het scenario was. Maar al snel bleek dit scenario niet erg uit te komen.

Mijn eerste 3 chemo's deden nagenoeg niks, dus nieuw plan andere chemo en 5. Dit deed wel zijn werk. Maar tegelijker tijd kwam er dat nieuwe plekje te voor schijn. Geen uitzaaiing maar een nieuw primaire plekje en kwaadaardig.

Toen viel voor mij effe de wereld onder mijn voeten vandaan en had ik een tijdje geen idee wat ik er nu mee aan moest. Waar gaat dit in vredenaam eindigen?

Het nieuwe plekje is in de lever. En net als borst kanker is uitgezaaide lever kanker ongeneeslijk. Nou die hakt er in hoor. Er zijn bij mij geen uitzaaiingen gevonden, maar ook hier geen garanties.

Inmiddels ga ik nergens meer vanuit. Hoe je dit verwerkt? Ik probeer het dag bij dag te nemen. Chemo naar volgende chemo. Soms, heel soms slaat de angst je toch echt wel om je hart hoor en kan ik enorm in paniek raken. In mezelf uiteraard. Een soort tornado in mijn hoofd en dat duurt soms een dag of wat voor de storm geluwd is.

Het leven gaat door en je moet door, geen keuze. Ik kan alleen maar door gaan met behandelen en er het beste van hopen.Ik kan nergens iets aan veranderen. Dat bedoel ik nou met de regie in je Eigen leven beetje kwijt zijn.

Soms weet ik zelf niet hoe ik op iets moet reageren dus laat staan de mensen om mij heen. Ik snap dat best. Toch wil effe kwijt wat niet zulke goeie iedeen zijn om tegen iemand te zeggen met kanker.

Arme arme jij met zo'n zielig puppy face

Ik hoef ook niet een opsomming van alle mensen die je kent en die ook kanker hebben en ik hoef ook niet te weten hoeveel daarvan de "strijd" hebben verloren.

Oh je ziet er nog goed uit hoor.. Kom op zeg, lieg alsjeblieft niet, Kaal, donkere wallen onder je ogen, gele vlekken en blauwe lippen en half opgeblazen. Maar ik zie er goed uit...? Ik heb een Spiegel hoor

Ik wil al helemaal niet horen over de nieuwste wacky treatment, chemo vrij, en puur natuur die wonderen heeft gedaan bij de overbuurman van de tante van je schoonmoeder.

Dat God met iedereen een plan heeft en alles gebeurd voor een reden, daar word ik wild van.

Ik hoef ook niet te ongevraagd advise over wat jij zou doen als je in mijn schoenen zou staan. Dat doe je namelijk niet en ben daar blij om.

Ook hoef ik niet te weten wat de oorzaak is, slecht eten, cigaretten rook, of de vet luchten van McDonald's. Ja echt...

Ook het feit dat Lance Armstron genezen is van stage 4 kanker kan mij niet gerust stellen.

Of, hey leef bij het moment, sterk zijn, terug vechten, kin up, een positieve instelling is alles.

Ook hoef ik geen voedings adviezen, ik hoef niet te horen dat suiker mijn kanker cellen voed, dat ik kilo's turmeric moet eten en veel citroenen.

Ik hoef ook niet te horen dat chemo niet de oplossing is maar alleen gegeven wordt omdat de pharmaseutische industie geld wil verdienen. En dat er zat genezingen mogelijk zijn maar mensen dom worden gehouden omdat de regering mt de pharmaseutische insutrie onder 1 hoedje werkt.

Maar wat dan wel?

Nou ben gewoon open en eerlijk. vraag hoe het met iemand is, en verwacht dan ook een antwoord dat je misschien liever niet hoort.

Als je aanbied of je iets kan doen voor iemand ben dan ook bereid iets te doen.

Bemoeder niet. ik kan zelf heel goed beslissen wat ik wel en niet aankan. Laat iemand die keuze.

Een goed voorbeeld. Shirley werkt voor dezelfde werkgever als ik. Haar manager ken ik eigenlijk nog niet zo lang en niet zo goed.
Ze stuurt mij regelmatig een mailtje op het werk in de trend van : hey mama how are you doing en hey you have chemo next week and Shirley is on vacation, If you need anything let me know. de ochtend van de chemo belt ze me en zegt, Hey do you need anyone to drive you. or do you need anything. I can leave here, just let me know.

Gewoon simple en zo lief...