maandag 2 januari 2017

gelukkig nieuwjaar


En toen was het ineens alweer January. 2017.Waar blijft de tijd.

De sneeuw komt met bakken uit de hemel. Je kunt goed merken dat we hier op een hill (voor mij berg) wonen. Komt ook nog eens bij dat we hier veel "lake effect show" hebben en die banen met sneeuw komen fijn hier over. Meerdere keren dat er bij ons huis 30cm valt en in Oneonta maar 5cm. Terwijl Oneonta maar 25 km hier vandaan is.

Ook de eerste -20C hebben we al gehad al duurde deze kou vlaag maar een paar dagen. Sneeuw vind ik niet zo erg maar die temperaturen kunnen mij gestolen worden.

Ergens in Oktober ben ik begonnen met de nieuwe chemotherapie. In mijn naïviteit dacht ik dat dit een eitje ging worden na de vorige chemo. Deze is een lagere dosis en minder bijwerkingen dan de cisplatin. Nou dat werd effe een tegenvaller. Het heeft denk ik ook te maken dat het inmiddels kuur nummer 4 is en mijn lichaam behoorlijk afgetakelt is in de afgelopen 2 jaar.

Het valt op dit moment niet mee om een normaal dagelijks leven te leiden. Ik werk nog steeds maar er komen meer en meer dagen dat het gewoon niet gaat. Er zijn dagen dat het mij bijna niet lukt om mijn bed uit te komen. Dat klinkt misschien heel raar maar als je spieren zo verkrampt zijn dat bewegen moeilijk wordt, je hoofd bonst van de koppijn en het je niet lukt om meer dan 4 uur te slapen per nacht. Dan snap je misschien waarom je bed uitkomen soms niet eenvoudig is.

Ook in het dagelijkse leven ondervind ik steeds meer beperkingen. Bukken of iets oprapen van de grond is er niet bij. Bukken maakt mij duizelig. Ook snel opstaan heeft dat effect. Een zeer lage bloeddruk en hartslag heeft daar mee te maken.

Mijn handen en voeten tintelen de gehele tijd en dat is zeer irritant. Ook mijn zicht begint flink te lijden onder de behandeling. Autorijden in donker moet ik gewoon niet meer doen. Vlagen van vaag zicht maken me een gevaar op de weg.

De weekende na mij kuur die breng ik door met bankhangen en maag legen. Lukte het mij eerst nog om de maandag er na weer te gaan werken, inmiddels is dat er ook niet meeer bij. Soms zelf de dinsdag niet eens.

Bloed prikken ging in het begin prima maar de laatste maanden wordt het een probleem. Zoveel aderen die inmiddels lek geprikt zijn en een infuus dat tijden 1 kuur 3 x overnieuw geprikt moet worden voor het er in zit. Dus is er besloten dat ik een P A C krijg. Dat is zeg maar een soort permanente infuus aansluiting die onder de huid zit.

Mijn geheugen...wat was dat ook al weer...? Ooit had ik dat, maar inmiddels zit mijn geheugen in een boekje. Of wel een bullet journal. Op mijn werk beter bekend als “äntonia’s book”

Al met all steeds meer beperkingen die het normale leven er niet makkelijker op maken. Maar goed we zullen het er mee moeten doen of ik nu wil of niet.  

Mijn laatste kuur zou net voor kerst zijn maar die hebben we uitgesteld omdat sommige organen even op adem moeten komen. Dus zou het de fridag voor oud en nieuw worden. Nou dat dacht ik toch echt effe niet. Ik wilde oliebollen bakken en de dag er voor chemo lijkt mij geen geen strak plan. Ik vind dat altijd leuk om te doen en wil dat kost wat kost vast houden. Dus heb ik 2 weken extra rust. Heerlijk.. al zie ik als een hele grote berg tegen fridag op.

 

Op mijn werk doe ik blijkbaar nog steeds iets goed want ik heb vorige week een promotie gekregen. Deze zomer ben ik er in geslaagt een fatsoelijk team neer te zetten in mijn store en al het schorrie morrie de laan uit te sturen. Ook heb ik telkens een paar managers in opleiding in mijn store. Daardoor had ik mijn handen vrij om overal en nergens te helpen en trainingen te doen. Dat is blijkbaar zo goed bevallen dat ik nu helemaar uit de store ga en een combinatie van subway coodinator, trainer en crisis management ga doen. Ik geloof dat men nog niet helemaal uit de officiele benaming is.

Dus toch nog best wel goed nieuws. Althans ik vind het wel heel leuk om iets anders te gaan doen. En veel verschillende dingen in zoveel verschillende stores.

Vanuit een ingesneeuw Cooperstown wens ik iedereen een fantastische 2017

Dit is aan de zijkant aan de achterkant van ons huis naar de straat

 achterkant de pond
 
Huis staat ergens tussen de bomen



Naast de pond


 

 

 

 

 

10 opmerkingen:

  1. Antonia, I admire you much. So sick and at work always in upbeat. You never complain and full of energy. Your by far the best manager I ever worked with. And your so damn funny... if you get mad everybody takes cover...
    Sarah

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een lief berichtje van hierboven, Sarah.
    Ben blij weer iets te lezen van hoe het met je gaat.
    Wat goed dat je nog steeds werkt want als dit lees dan heb je het heel zwaar. Sterkte en doe het rustig aan als je niet hoeft te werken.
    Liefs Alice

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat hartstikke fijn dat je medewerkers zo goed over je denken en blij met je zijn. Ik neem mijn petje heel diep voor je af meis! En wat een fantastisch nieuws dat je, ondanks alle ellende, zo door je werkgever gewaardeerd wordt. Gefeliciteerd met je welverdiende promotie.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben zo blij weer een brief van je te lezen. Je werkt ook nog en het is inderdaad fantastisch dat je een promotie hebt gekregen. Ik hoop dat met de volgende chemo kuur alles achter de hand is, ik zal voor je duimen!
    Een heel gelukkig en gezond 2017 toegewenst!
    Lieve groetjes, Ida

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat ben je toch een topwijf, chemokuur hebben en dan toch gewoon zo goed zijn dat je een promotie krijgt. Super!!
    Ik wens je alle gezondheid en geluk toe in 2017!!
    Liefs van een al heel lang meelezende Krimpense

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zo blij toch weer wat van je te horen !Je bent een voorbeeld voor heel velen onder ons denk ik !Ondanks alle kommer en kwel je nog zo inzetten voor je job gewoonweg schitterend!Wij wensen jou een heel gelukkig en gezond 2017 !!!!! Magda

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoe gaat het met je? Groetjes, Selma

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hopelijk heb je gauw energie om iets te schrijven. Er zijn veel mensen die aan je denken!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ha ik was je blog kwijt maar je hebt hem nog. Ik ben natuurlijk gewoon bij dankzij FB maar vind dit ook altijd leuk om te lezen. Je staat weer in mijn favorieten. Trouwens grote kans dat ik mijn blog ook weer heropen want t lijkt erop dat ons expat avontuur toch nog niet ten einde is. We keren hoogstwaarschijnlijk weer terug naar t land waar alles voor ons begon maar dan andere stad. I keep you updated.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Steeds weer kijk ik of er nog nieuws is, ik heb je alle jaren gevolgd vanuit Eindhoven. Ik hoop echt dat het goed met je gaat!!! Je verhalen waren zo ontzettend leuk om te volgen, helaas heb ik geen Facebook.
    Hartelijke groet uit Eindhoven, Sophia

    BeantwoordenVerwijderen